Οι γείτονες…

Ξημέρωσε και σήμερα, βγήκε έξω ο φίλος μας για το καφενείο στη γωνία της πλατείας και να `σου συναντιέται με τον γείτονα και καταχαρούμενος τον καλημερίζει, αλλά καμία απόκριση, το ξαναλέει μήπως δεν ακούστηκε, πάλι σιωπή από απέναντι, άρχισε να προβληματίζεται, “α μπα κάτι θα έπαθε ο γείτονας” συλλογιέται και συνεχίζει το δρόμο του.

Σε λίγο συναντάει και τον άλλον και τον άλλον, όλους τους γείτονες, τους καλημερίζει αλλά απόκριση καμία από κανέναν, ούτε ένα βλέμμα, ούτε ένα νόημα, σημάδι ότι τον άκουσαν, αρχίζει να προβληματίζεται και να ανησυχεί, να κοιτάει πέρα- δώθε σαν χαμένος, μήπως δεν κατάλαβε, μήπως έκανε κάτι κακό και δεν το αντιλήφθηκε, μήπως, μήπως, μήπως;

Και φτάνει στο καφενείο για τον καφέ του, είπε ο καφετζής ότι θα τον διαβάσει κιόλας και γι αυτό να τον πιεί προσεκτικά και να γυρίσει το φλυτζάνι, χωρίς να χαλάσει το καϊμάκι και όλα πήγαιναν καλά μέχρι που τον πήραν χαμπάρι οι σύντροφοί του και τον έβαλαν στην κοροϊδία για τα μαγικά με τον καφέ πρωϊνιάτικα.

Τι έγινε ρε φίλε, ήρθαμε να πιούμε τον καφέ μας, να αλλάξουμε καμιά καλή κουβέντα και εσύ μας ήρθες μουτσουνιασμένος και φτιαγμένος πρωϊνιάτικα, τί έπαθες τέλος πάντων, αφού κάθε μέρα ήσουν χαρούμενος, ευδιάθετος, ομιλητικός, σήμερα τι σου συμβαίνει και δεν μιλιέσαι, ούτε καν κοιτάζεσαι;

Έβλεπα εδώ και καιρό λέει ο φίλος μας, τους γείτονες, ο ένας μετά τον άλλον, να με αποφεύγουν, να με προσπερνούν και να απαντούν στην καλημέρα μου μόνο αν αναγκάζονταν, καταλάβαινα ότι κάτι συνέβαινε, κάτι ενόχληση είχαν, αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω και επέμενα να τους λέω καλημέρα, μέχρι που κατάλαβα ότι τελικά μην την έκοψαν κι αυτή.

Μα αν τους ενόχλησα, αν πειράχτηκαν για κάτι δεν έπρεπε να μου πουν στα ίσια που έφταιξα, τι τους πείραξε τέλος πάντων, δεν μπορώ να καταλάβω, αφού τα οικόπεδά μας είναι ξεκαθαρισμένα και φραγμένα από χρόνια, με υπογραφές εγγυητών και προστατών και μάλιστα καταχωρημένα στα κτηματολόγια και στα εθνολόγια.

Ένας της παρέας παίρνει το λόγο και απαντά στον φίλο μας κάπως έντονα αλλά πολύ λογικά, λέγοντάς του: Ρε φίλε μήπως φταις και εσύ για όλα αυτά, μήπως δεν κάνεις κάτι καλά, μήπως δεν συνεργάζεσαι μαζί τους, έχεις πάει ποτέ στο σπίτι τους, τους κάλεσες ποτέ στο δικό σου, έχετε άλλες παρτίδες και επαφές, πλην μιας απλής καλημέρας, πως γίνεται λοιπόν έτσι ξαφνικά να σου κόβουν την καλημέρα, όπως ήρθες και μας λες εδώ πέρα;

Φώναξέ τους λοιπόν, έναν-έναν κατά προτίμηση, κουβεντιάστε, βάλτε κάτω όσα σας ενώνουν και φυσικά όσα σας χωρίζουν, βρείτε τις διαφορές σας και λύστε τα προβλήματά σας, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση και δεν μπορεί εσύ τέλος πάντων να είσαι ο καλός και όλοι οι άλλοι οι παλιάνθρωποι;