Η Παιδεία, κλωτσοσκούφι των πολιτικών

Τώρα τελευταία έχει ξεσπάσει ζωηρή αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σχετικά μετην αναθεώρηση του του Συντάγματος και ειδικά γιατη δυνατότητα ίδρυσης Ιδιωτικών  Πανεπιστημίων.

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να είναι δημόσια, ώστε όλα τα Ελληνόπουλα να μπορούν, ανεξάρτητα από τις οικονομικές τους δυνατότητες,να φοιτούν δωρεάν και να έχουν την ίδια ευκαιρία στη πρόσβαση σε μια καλύτερη ζωή.

Και η άλλη άποψη,της Αντιπολίτευσης, που υποστηρίζει ότι πρέπει να επιτραπεί η λειτουργεία Ιδιωτικών Πανεπιστημίων 1) Διότι αυτοί που έχουν την οικονομική ευχέρεια φεύγουν για ξένα πανεπιστήμια και μετά την αποφοίτησή τους πολύ πιθανόν θα βρούν εργασία εκεί και δεν θα ξαναγυρίσουν ποτέ. 2) Θα μείνει στη χώρα μας το συνάλλαγμα που θα χρειαστούν αν θα σπούδαζαν στα εδώ Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και 3) η χώρα μας έτσι θα καταστεί εκπαιδευτικό κέντρο για τη περιοχή και ειδικά της ανατολικής Μεσογείου.

Δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι και οι δύο απόψεις είναι λογικές. Έχουν όμως ένα κοινό σημείο. Ξεκινάνε από την ίδια αφετηρία. Και οι δύο απόψεις είναι απότοκες ιδεολογικών αντιλήψεων και όχι μιας σοβαρής μελέτης, όπως θα έπρεπε. Από την αριστερά ιδεολογία, που λέει ο Έλληνας πολίτης πρέπει να παίρνει τη Παιδεία τουδωρεάν από το κράτος και τη φιλελεύθερη άποψη ότι είναι ζήτημα  επιλογήςτου φοιτητή για το μέσον της  επαγγελματικήςτου κατάρτησης.

Το όλο ζήτημα θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να τεθεί σε διαφορετική βάση. Σε κάτι που δεν αναφέρθηκε στη σχετική συζήτηση. Την ελευθερία επιλογής.Αν για οποιονδήποτε λόγο ο φοιτητής θέλει να μείνει στην Ελλάδα, και έχει τα μέσα να πληρώσει τα δίδακτρα αλλά και  να μένει στο σπίτι του, γιατί να μη μπορεί;Για αυτό και μόνο το λόγο, πρέπει να επιτραπεί η ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων.

Ένας άλλος λόγος που πρέπει να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι η ανταγωνιστικότητα που θα εμφανιστείμεταξύ των πανεπιστημίων, ιδιωτικών και δημοσίων,και η εξ αυτής βελτίωση της ποιότητας του προϊόντος τους.

Επειδή η επιλογή ενός πανεπιστημίου γίνεται με την αξιολόγηση του προϊόντος του, προσωπικά, δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι κάθε Ελληνικό Ιδιωτικό Πανεπιστήμιο θα είναι τόσο καλό που θα προσελκύσει και θα κρατήσει στη χώρα όλους τους φοιτητές  που θέλουν να φοιτήσουν στο εξωτερικό. Ούτε νομίζω ότι ο εύπορος φοιτητής θα πάει στο Ελληνικό ιδιωτικό αν είχε τα μέσα να πάει στο Χάρβαρντ ή στο Κολούμπια.

Γι’ αυτό το λόγο δεν  πιστεύω πως τα Ελληνικά ιδιωτικά θα κατακλυστούν από ξένους φοιτητές των χωρών της Μεσογείου που θα θέλουν να φοιτήσουν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια επειδή ιδρύθηκαν τα Ιδιωτικά. Και με τα δημόσια θα μπορούσαμε να έχουμε ξένους φοιτητές αντα δημόσια ήσανπαγκοσμίως καταξιωμένα.

Δυστυχώς, η πορεία της συζήτησης σχετικά δεν ευνοεί μια συμφωνία.Και κατά τη γνώμη μου δεν θα βρεθεί που να ικανοποιεί και τις δύο θέσεις.Παρ΄ολα αυτά νομίζω πως υπάρχει τρόπος  να ικανοποιηθούν και οι δύο απόψεις, και μάλιστα χωρίς την αλλαγή του Συντάγματος. Και υπάρχει τρόπος, με ένα νομοσχέδιο. Να παραμείνουν δημόσια αλλά ναλειτουργούν σαν ιδιωτικά.

Να λειτουργούν υπότην επίβλεψη, όχι τη ποδηγέτηση του Υπουργείου Παιδείας, και τη χρηματοδότησή τους από το κράτος ανάλογα τον αριθμότων φοιτητών τους,  αλλά με πλήρη ανεξαρτησία.Με ακομμάτιστα Διοικητικά Συμβούλια, με προϋπολογισμούς, με αξιολόγηση του προσωπικού, με το δικαίωμα να προσλαμβάνουν και να απολύουν καθηγητές και υπαλλήλους, να καθορίζουν το βαθμό εισαγωγής, τον αριθμό εισακτέων,τη διδακτέα ύλη και με συνεργασία με την αγορά εργασίας. Και με κάτι άλλο. Την αποκομματοποίηση των πανεπιστημίων και το δικαίωμα της διοίκησης να επεμβαίνειμε τρόπο που το άσυλο θα αποκτήσει την έννοιακαι το σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκε.

Επίσης, να σταματήσουν οι φοιτιτικές κομματικές οργανώσεις να έχουν έδρα τα  πανεπιστήμια και να πάψουν να αποτελούν μέρος της διοίκησης των πανεπιστημίων. ‘Εχουν δικαίωμα να ιδρύουν κομματικές οργανώσεις, αλλά έξω από το χώρο των πανεπιστημίων.

Αν τα πανεπιστήμιά μας γίνουν ελκυστικά και προσελκύσουν ξένους φοιτητές, τα δίδακτρα που θα πληρώνουν θα πρέπει να είναι ίση ή περισσότερη απότη δαπάνη που ο Έλληνας φορολογούμενος ξοδεύει για τον Έλληνα φοιτητή.

Γιατί όμως ο Έλληνας φοιτητής να μη πλρώνει κάποιο παράβολογια την απόκτηση των εφοδίων για μια αξιοπρεπή διαβίωση; Για κάθε υπηρεσίαπου μας παρέχει το δημόσιο, πάντα πληρώνουμε κάποιο παράβολο. Η υγεία είναι δωρεάν στη χώρα μας αλλά πάντα πληρώνουμε κάτι στα φαρμακεία για τα φάρμακά μας.Ή στη πολεοδομία για μια άδεια οικοδόμησης. Ξεχνάμε επίσης ότι για κάθε επαφή του Έλληνα πολίτη  με το δημόσιο, θα πρέπει να κάνει αίτηση και να καταβάλει το περίφημο χαρτόσημο;(Έμαθα ότι καταργήθηκε και εισπράτεται με άλλη μορφή).

Η παιδεία είναι θεμέλιο πάνω σον οποίο θα στηριχτεί η μελλοντική κοινωνία και επομένως δεν μπορεί να γίνεται κλωτσοσκούφι των πολιτικών για την άγρα ψήφων. Πρέπει να αναγνωριστεί σαν βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί η μελλοντική ευτυχία και το πνευματικό επίπεδο της κοινωνίας και σαν τέτοια θα πρέπει να βρεθεί η βούληση, ώστε οι πολιτικοί μας, σαφήνοντας κατά μέρος τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις, να καταρτίσουν ένα πολιτικά ανεξάρτητο Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, του οποίου η σταθερή κατεύθυνση δεν θα αλλάζει σύμφωνα με  τις ιδεολογικές εμμονές του κάθε Υπουργού Παιδείας.