Αρθρογραφία

Ίχνη στη στάχτη…

Γράφει η Σοφία Βαρουξή
Ακούστε το άρθρο

Σε λίγες μέρες γιορτάζουμετην Μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης μετην κατανυκτική λειτουργία της Γέννησης του Κυρίου.

Οταν ήμουν μικρή ένιωθα την χαρά των ημερών από το χριστουγεννιάτικο στόλισμα του σπιτιού μας, τα γλυκά της αξέχαστης μαμάς μου, που ακούραστα έσπευδε να προετοιμάσει τα καλύτερα για εμάς και έτσι συνέχισα και εγώ για τη δική μου οικογένεια.

Γινόμαστε πιο ευαίσθητοι τούτες τις μέρες εστιάζοντας στον εσωτερικό μας κόσμο. Έχουμε όλοι μας πάντως προβληματιστεί, με ό,τι ακούμετον τελευταίο καιρό. Και ενώ η φιλανθρωπία και οι ηθικές αξίες είναιένα κομμάτιτηςζωής μας, βρέθηκαν να μας εξαπατούν άνθρωποι που τους πιστέψαμε και τους θαυμάσαμε. Τους θαυμάσαμε και έγιναν πρότυπα στα μάτια μικρών και μεγάλων. Στο παρελθόν όταν συνάντησα τον Πατέρα Αντώνιο, ένιωσα μέσα μου ότι η υπεροχή του επισκίαζε τον εαυτό μου.

Αλλά τι κρίμα, είχε μολυνθεί και αυτός με την εξουσία, αυτή που σε κάνει να νιώθεις ότι υπερέχεις των άλλων. Η δημοσιότητα, το κύρος και το χρήμα τον αλλοίωσαν. Επειδή μου αρέσει η προσφορά σ’ αυτά τα ιδρύματα, πήγα μαζί με άλλες κυρίες στα Χωριά SOS και ήταν, θυμάμαι, Χριστουγεννιάτικες μέρες. Η ταμπέλα ήταν μικρή και έγραφε: «Παιδικά Χωριά SOS», στη Βάρη, σ’ ένα λοφίσκο. Όταν φθάσαμε κατεβήκαμε στον αύλειο χώρο, τριών και μόνο σπιτιών.

Μου φάνηκε από την πρώτη στιγμή, απίστευτη αυτή η εικόνα. Άκουγα «Παιδικά Χωριά SOS» καιείδα τρία σπίτια. Σαν δημοσιογράφος αναρωτήθηκα και άρχισα τις ερωτήσεις. Απαντήσεις δεν πήρα καιέμεινα με το μεγάλο παράπονο «πώς και γιατί». Μου είπαν οι γύρω μου: «Μην το ψάχνεις, άστους να φύγουμε». Από τότε δεν πήρα ποτέ απαντήσεις για τα λεγόμενα «Παιδικά Χωριά SOS». Είναι μόνο 3 σπίτια, ποιοί τα δευθύνουν;

Τι γίνονται οι μεγάλες Δωρεές και πώς λειτουργεί; Αυτονόητες ερωτήσεις για μια από τις πιο μεγάλες δομές παιδιών. Γιατίτελικά να μην υπάρχει κοινωνική υπηρεσία σε κάθε Δήμο με έλεγχο από τον ίδιο τον Δήμο, γιατί να φθάνουμε στο σημείο να μην υπάρχει τίποτε το σωστό, το καθαρό, το λειτουργικό;

Δεν με ευχαριστεί σαν μάνα τίποτετο πιο σημαντικό από τη βοήθεια των μικρών και απροστάτευτων παιδιών. Δεν με ευχαριστεί σαν άνθρωπο τίποτε, αν δεν δίνουμε αληθινό χέρι βοηθείας στους ανθρώπους, που έχουν ανάγκη και πεθαίνουν αβοήθητοι. Ποιος θα νοιαστεί για όλους αυτούς; Ποιο κράτος, ποια Δημαρχιακή Αρχή; Aξίζει να νιώσετε ότι κανείς πατέρας Αντώνιος δεν θα είχε «μεγαλουργήσει» αν η κοινωνία φρόντιζε αυτά τα παιδιά. Τα 3 σπίτια των «Παιδικών Χωριών SOS» θα ήταν πολύ λίγα και μικρά για να στεγάσουν τα χαμόγελα των παιδιών.

Έχω πάντως, τόσο φοβηθεί που δεν ξέρω τι θα απογίνει το χαμόγελο της ψυχής μας και της καρδιάς μας. Αισθάνομαι λοιπόν την ανάγκη να σας θυμίσω κάτι που πρέπει όλοι μας να έχουμε πρότυπο: «ότι ο Κύριος συντρίβει τον αλαζόνα ακόμη και την ώρα που έχει φθάσει στον θρίαμβο…». Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας.

Όλη η επικαιρότητα