Κουμπότρυπες και μπαλώματα

Τελικά δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν οι φορείς της Ζαχάρως και έτσι είχαμε δύο αναπτυξιακές ημερίδες, με το ίδια θέμα αλλά με διαφορετικό περιεχόμενο και μάλλον καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, γιατί φαίνεται πλέον καθαρά ότι δεν υπάρχει ενιαία γραμμή περί ανάπτυξης και ευτυχώς που συμβαίνει έτσι, γιατί από την διαφορετικότητα μπορεί να προκύψουν πολλαπλά οφέλη.

Ασφαλώς επρόκειτο για την επίσημη ημερίδα, που διεξήχθη με όλους τους τύπους , επικοινωνιακούς σίγουρα, χωρίς να είναι βέβαια αν υπήρξαν και οι ουσιαστικοί, τέλος πάντων όμως, η επίσημη ημερίδα, είχε καλεσμένους όλους τους εκπροσώπους της πολιτικής και διοικητικής εξουσίας, είχε ομιλίες, προτάσεις, πιθανόν συμπεράσματα και βέβαια είχε επαναλήψεις, προγενέστερων ημερίδων περί ανάπτυξης, που μπορεί να φτάνουν ακόμη και στο απώτερο παρελθόν ακόμη και στο έτος της μεταπολίτευσης το 1974.

Η άλλη η ανεπίσημη ημερίδα, οργανώθηκε και αυτή με καλεσμένους απ την κοινωνία των Λαπίθων, των Ανυγρίδων Νυμφών και με πάρα πολλούς από τον λαό όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται οι πολίτες, την διοργάνωσε ο γνωστός σε πολλούς φιλέλληνας καθηγητής Γιόχανσον που κατοικοεδρεύει από 20/ετίας  στην περιοχή του Καϊάφα και ειδικότερα στο γνωστό  μας Ξενοδοχείο ΓΕΡΑΝΙΟΝ, που όπως γνωρίζουμε κάποιοι λίγοι πρόκειται για έργο του 1924 σε σχέδια του αρχιτέκτονα ΤΣΙΛΕΡ.

Για την ανάπτυξη λοιπόν ασχολήθηκαν και οι δύο ημερίδες και μπορούμε να πούμε ότι σίγουρα θα βγει κάτι καλό, ακόμη και αν στην επίσημη, αυτή που πήρε την μεγάλη δημοσιότητα, δεν αναφέρθηκε κάτι σοβαρό για τον ΚΑΪΑΦΑ, παρά μόνον μία αόριστη επανάληψη του από 20/ετίας περίπου αφηγήματος της «μεγάλης επένδυσης» των πέντε εκατομμυρίων ευρώ, που ενίοτε γίνονται και οκτώ και έρχονται και παρέρχονται, άγνωστο αν εγγράφονται σε κάποιον προϋπολογισμό.

Στην άλλη ,την λεγόμενη από τους επίσημους του κράτους, ανεπίσημη, αναφέρθηκαν σοβαρά πράγματα από, όλους τους ομιλητές, φορέων και θεσμών, που δεν ακολούθησαν την επισημότητα, κυρίως όμως έγινε η μεγάλη αναδρομή που όλοι αποφεύγουν και αναφέρεται στην μεγάλη επένδυση που εξελίσσονταν το 1974 με σκοπό την μετατροπή του Καϊάφα σε παγκόσμιο τουριστικό κέντρο αλλά αμέσως μετά την μεταπολίτευση διεκόπη για  άγνωστους λόγους, ή γνωστούς μεν ,απαγορευτικούς δε για να αναφέρονται.

Και βέβαια αναφέρθηκαν οι ομιλητές και στην πρόταση του υπουργού Τουρισμού Γεωργακόπουλου, που το 1974 έφερε στην Βουλή για ψήφιση και αφορούσε μεγάλη επένδυση ομογενών επιχειρηματιών, αλλά ουδέποτε ψηφίστηκε, αποσύρθηκε για άγνωστους λόγους, ή για γνωστούς αλλά με απαγορευτικό για δημοσιοποίηση.

Χάθηκαν λοιπόν κύριοι δύο πελώριες ευκαιρίες για τον Καϊάφα, ώστε να μετατραπεί στο μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της Μεσογείου και τούτο είναι δυστύχημα για την περιοχή και για την χώρα μας, όμως το μεγαλύτερο δυστύχημα είναι ότι ουδείς αναφέρετε στις απώλειες αυτές, σαν να υπάρχει μυστική συμφωνία σιωπής.

Και τώρα κάθονται και κουβεντιάζουν να μην γίνει ο Κυπαρισσιακός Κόλπος περιβαλλοντικό Πάρκο και να υλοποιηθεί η επένδυση των πέντε εκατομμυρίων ευρώ για τον ΚΑΪΑΦΑ, ομιλούν δηλαδή για κουμπότρυπες και μπαλώματα στον ΚΑΪΑΦΑ και για τίποτα στον Κυπαρισσιακό.