Λεηλατημένος ο σιδηρόδρομος της Ηλείας – Απαξίωση, δολιοφθορές και τρένα «φαντάσματα»

Λεηλασίες, δολιοφθορές, εθελουσία έξοδος και υποχρεωτικές μετατάξεις, πλήρης απαξίωση και κάπου στη …μέση, αχρείαστες αναβαθμίσεις και συντηρήσεις, σπατάλη χρημάτων και ξανά λεηλασίες, ενός δικτύου, μήκους άνω των 100 χιλιομέτρων περίπου, που όλα αυτά τα χρόνια απαξιωνόταν ολοένα και περισσότερο, είναι ο απολογισμός της πολυετούς εγκατάλειψης του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ηλεία, που σήμερα, φαντάζει «μακρινό όνειρο» για όσους το χρησιμοποίησαν και εργάστηκαν πάνω σε αυτό.

Αρκετά αποκαλυπτικός ο πρώην σταθμάρχης Πύργου, Μένιος Πατσός, μιλά αποκλειστικά στην εφ. Πατρίς, για την πλήρη απαξίωση του Οργανισμού, ακόμα και το διάστημα που φαινόταν πως όλα λειτουργούσαν κανονικά. Από την άλλη, μια εθελουσία έξοδος ή καλύτερα «υποχρεωτικές μετατάξεις» μετά απειλών μάλιστα, στους εργαζόμενους του ΟΣΕ, έφτασε τον σιδηρόδρομο στο τέλμα και σήμερα ο μοναδικός σταθμός στην Ηλεία που παραμένει σε (υπο)-λειτουργία είναι αυτός του Πύργου. Τις λεηλασίες και την απαξίωση του σιδηροδρομικού δικτύου στην Ηλεία, επιβεβαιώνει σε δηλώσεις του και ο συνταξιούχος τεχνικός του ΟΣΕ στο Εργοστάσιο του Πειραιά, Νίκος Αρβανίτης, με καταγωγή από την Ηλεία.

«Στον ΟΣΕ διορίστηκα στις 21 Αυγούστου 1977. Περί το έτος 2010 εντάχθηκα στην κινητικότητα», αναφέρει ο πρώην Σταθμάρχης Πύργου, Μένιος Πατσός, «που έγινε τότε υποχρεωτικά, με απειλές μάλιστα, ότι αν δεν φύγετε θα τιμωρηθείτε, θα χάσετε κεκτημένα, θα σας πάνε στη Βόρειο Ελλάδα και όλα αυτά. Και να σας πω την αλήθεια, ήμουν δημοτικός σύμβουλος και υπάρχει στον κανονισμό δήμων και κοινοτήτων ένα άρθρο που μας προστατεύει και δεν μπορούν να μας πηγαίνουν όπου θέλουν, οπότε δεν άκουσα τις απειλές της τότε πολιτικής κατάστασης απλά εκτίμησα ότι είχε έρθει σε τέτοιο σημείο η κατάσταση της κυκλοφορίας των τρένων που μόνο κινδύνους εγκυμονούσε», αποκαλύπτει ο κ. Πατσός, μιλώντας για την περιβόητη υποχρεωτική μετακίνηση που οδήγησε χιλιάδες εργαζόμενους εκτός ΟΣΕ, μόνο και μόνο επειδή, ήταν υπεράριθμοι, στο πλαίσιο της εξυγίανσης που όπως φάνηκε δεν ήρθε ποτέ.

Διαδικασία ετών η απαξίωση

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο κ. Πατσός, φαίνεται πως η απαξίωση του σιδηροδρομικού δικτύου, όχι μόνο στην Ηλεία, αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, είχε ξεκινήσει χρόνια πριν, όταν ακόμα ο ίδιος, είχε πρωτοδιοριστεί στον ΟΣΕ το έτος 1977.

«Το 1977 όταν έπιασα δουλειά, άκουσα τον κ. Γεώργιο Παναγιωτόπουλο, υπουργό συγκοινωνιών της ΝΔ τότε να ανακοινώνει στον ελληνικό λαό για τον ΟΣΕ ότι μας συμφέρει να εξυπηρετούμε τους επιβάτες του με ταξί παρά να κυκλοφορούμε τα τρένα. Και τότε προβληματίστηκα, ήμουν 22 ετών και είπα: «Τι έκανα τώρα; Πού ήρθα για δουλειά; Αύριο θα μας κλείσουν». Θέλω να σας δείξω το πνεύμα. Το πνεύμα ήταν πάντα ότι ο ΟΣΕ είναι μια κρατική εταιρεία που ή την έχουμε καλή για πλυντήριο ή να διορίζουμε τους κομματικούς μας φίλους αλλά δεν είναι ανάγκη να είναι και κερδοφόρα, άφησέ την σιγά-σιγά να σβήνει και όπου φτάσει. Αυτό εγώ εισέπραξα όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στον ΟΣΕ. Άστο να δούμε και μέχρι όπου φτάσει», δηλώνει ενώ ακόμα ένα πλήγμα για τον ΟΣΕ, όπως είπε, ήταν η απαξίωση της γραμμής των λεωφορείων του Οργανισμού, που τότε ήταν μια επιχείρηση με 800 εκατ. κέρδος, που όμως πέρασε «όλη στους ιδιώτες και τα λεωφορεία του ΚΤΕΛ».

Ένας σιδηρόδρομος «φάντασμα»

Από το έτος 2010 που σταμάτησε η κυκλοφορία του τρένου στο σιδηροδρομικό δίκτυο της Ηλείας, ο Νομός, έφτασε στο τέλμα του. Και ενώ όλα φαίνονταν πως θα μπουν σε μια κανονικότητα, τίποτα από όλα αυτά που έγιναν το προηγούμενο διάστημα δεν λειτούργησε.

«Στην Ηλεία ήμασταν περίπου 60 άτομα στον ΟΣΕ σε όλες τις υπηρεσίες από εργάτες γραμμών, φύλακες γραμμών, σταθμάρχες, κλειδούχοι από το Βουπράσιο εννοώ μέχρι τα όρια με την Μεσσηνία και από αυτά τα άτομα έφυγαν σχεδόν όλοι, έμειναν μόνο 17 άτομα ή 11 άτομα δεν θυμάμαι ακριβώς. Απαξιώθηκε η συντήρηση των γραμμών, απαξιώθηκε η φύλαξη των τρένων απαξιώθηκαν τα πάντα», τονίζει ο κ. Πατσός.

Για τα βαγόνια δε που βρίσκονται εγκαταλελειμμένα στο Βαρθολομιό, εμφανώς λεηλατημένα εξηγεί: «Αυτός που έβαλε τα βαγόνια στο Βαρθολομιό, ήμουν εγώ. Ήμουν τότε σταθμάρχης στη Γαστούνη, τα Καβάσιλα ήταν κλειστά, καλέστηκα να πάω εκεί για να ρυθμίσω την κυκλοφορία για να βάλουμε τα βαγόνια μέσα. Τα βάλαμε τα βαγόνια μέσα, μια περιουσία, τα Ρουμάνικα, πολλά από αυτά τα είχε αγοράσει το ελληνικό δημόσιο από τη Ρουμανία, ήταν καινούργια βαγόνια με πρόσφατη περιοδική επιθεώρηση. Δηλαδή πλήρη επιθεώρηση. Τη μία μέρα τα βάλαμε μέσα, την άλλη πήγαν οι συνδημότες μας οι συγχωριανοί μας οι Ρομά και έγινε αυτό που έγινε».

Πλήρης αναβάθμιση για τί;

Μάλιστα, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του κ. Πατσού, που αποκάλυψε πως κατά τα έτη 2008-2009 έγινε πλήρης αναβάθμιση και ανακαίνιση των ηλεκτρονικών συστημάτων στους σταθμούς του ΟΣΕ, ακόμα και σε όσους ήταν κλειστοί (!), συστήματα τα οποία όμως δεν λειτούργησαν ποτέ.

«Το 2008-2009 έγινε πλήρης ανακαίνιση της γραμμής Αχαΐα – Καβασίλων – Πύργου. Αλλάξανε τα σίδερα, αλλάξανε τους στρωτήρες αλλάξανε τα πάντα με εργολάβους, έγινε δηλαδή μια γραμμή που άνετα έτρεχε το τρένο πάνω με 100 χλμ χωρίς να τα εμποδίζει τίποτα όσον αφορά την ασφάλειά τους επί των γραμμών. Μπήκε καινούργια υποδομή σε όλες τις ράγες στο 90% έγινε μια πρωτοφανή συντήρηση και αναβάθμιση της γραμμής. Και το 2010 έκλεισαν τα τρένα. Όταν έφυγαν οι εργολάβοι έκλεισαν τα τρένα.

Ταυτόχρονα με την απαξίωση της σιδηροδρομικής γραμμής η Siemens είχε αναλάβει ένα τεράστιο έργο για τον ΟΣΕ. Εγκατέστησε σε όλους τους σταθμούς, ακόμα και κλειστούς εδώ και χρόνια καινούργια μέσα πληροφορικής. Και αφού μας άλλαξε και μας τοποθέτησε μέσα στα γραφεία υπολογιστές, οθόνες, εκτυπωτές κλπ μετά από λίγο καιρό, κάποιους μήνες, ήμουν τότε στον Πύργο και μας είπαν πως επειδή αυτό το σύστημα που σας βάλαμε δεν υποστηρίζει το μεταφορικό έργο θα σας βάλουμε και άλλη μια σειρά μηχανήματα. Άλλα χρήματα εκεί. Και όταν λοιπόν ολοκληρώθηκε και αυτό το έργο και έφυγα και έκλεισα τον σταθμό στη Γαστούνη, το ίδιο βράδυ μπήκαν μέσα οι τσιγγάνοι και τα πήραν όλα. Και δεν έγινε μόνο στη Γαστούνη αυτό. Αυτό έγινε και στην Ανδραβίδα που είχε κλείσει από το 1998 πήγαν και εκεί και έβαλαν μηχανήματα και πήγαν μετά αυτοί που τελικά τα αξιοποίησαν και τα πήραν», επεσήμανε.

Δεν έχει μείνει τίποτα

«Όταν σταμάτησαν τα τρένα να κυκλοφορούν έγιναν λεηλασίες σε όλο το δίκτυο από την Πάτρα μέχρι την Καλαμάτα και συγκεκριμένα και στην Ηλεία», επιβεβαιώνει σε δηλώσεις του ο συνταξιούχος τεχνικός του ΟΣΕ από το Εργοστάσιο Πειραιά, Νίκος Αρβανίτης.

«Στο Βαρθολομιό που υπήρχαν τα βαγόνια τα έχουν λεηλατήσει όλα, δεν υπάρχει τίποτα και γενικά στις γραμμές τα πασάγια τα έχουν χαλάσει, τα έχουν όλα κλέψει. Δεν υπάρχουν πουθενά σε όλη την Πελοπόννησο, από την Πάτρα και κάτω και μέχρι την Καλαμάτα. Εδώ και δώδεκα χρόνια έχει απαξιωθεί το δίκτυο που σταμάτησαν τα τρένα. Η μόνη γραμμή στην Ηλεία που έχει μείνει είναι το Πύργος – Κατάκολο – Ολύμπια. Όταν τα βαγόνια έμεναν σταθερά και δεν υπήρχε κόσμος στους σταθμούς γίνονταν λεηλασίες σε μικρότερη έκταση. Ο μεγαλύτερος όγκος λεηλασιών έγινε από τότε που σταμάτησε η κυκλοφορία των τρένων. Εκεί άρχισε η λεηλασία η μεγάλη. Έχουν σπάσει όλες τις πόρτες στους σταθμούς, έχουν πάρει ότι υπήρχε μέσα», αναφέρει ο κ. Αρβανίτης.