Βιβλίο

Λένα Μαντά: «Το βιβλίο είναι ένα εισιτήριο για να ταξιδέψει το μυαλό και η ψυχή»

Σήμερα το απόγευμα, στις 7.30μ.μ., η συγγραφέας Λένα Μαντά, θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο «Κορκολής», στον Πύργο, όπου θα παρουσιάσει το πιο πρόσφατο βιβλίο της, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» και φέρει τον τίτλο «Το μωρό της σοφίτας».
Ακούστε το άρθρο

Η Λένα Μαντά είναι μια από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ελληνίδες συγγραφείς. Έχει γράψει περισσότερα από είκοσι βιβλία, τα οποία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, έχει πουλήσει περισσότερα από 2,3 εκατ. αντίτυπα, ενώ έχει βραβευτεί ως συγγραφέας της χρονιάς τόσο το 2009, όσο και το 1011, από το περιοδικό Life & Style. Επιπλέον, το 2016 της απονεμήθηκε το βραβείο κοινού των βιβλιοπωλείων PUBLIC, στην κατηγορία «Ηρωΐδα – Έμπνευση».

Σήμερα το απόγευμα, στις 7.30μ.μ., θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο «Κορκολής», στον Πύργο, όπου θα παρουσιάσει το πιο πρόσφατο βιβλίο της, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ψυχογιός» και φέρει τον τίτλο «Το μωρό της σοφίτας».

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφ. «Πατρίς», μιλάς τόσο για το νέο της μυθιστόρημα, όσο και για την μέχρι τώρα αξιοθαύμαστη πορεία της και στέλνει ένα ξεχωριστό μήνυμα για την αξία του βιβλίου.

  • Κυρία Μαντά, είστε μια εκ των δημοφιλέστερων Ελληνίδων συγγραφέων και αρκετά πολυγραφής. Η συχνότητα και η συνέπεια σας στη συγγραφή είναι αξιοθαύμαστη. Πως τα καταφέρνετε; Από τι εμπνέεστε;

Δεν αισθάνομαι ότι κάνω κάτι δύσκολο δεδομένου ότι η φαντασία μου αφενός και η καθημερινότητα αφετέρου με τροφοδοτούν συνεχώς με θέματα. Κάθε τι που συμβαίνει γύρω μου, κάτι που ακούω τυχαία, μια είδηση στην τηλεόραση, ακόμα κι ένα τραγούδι, μπορεί να γίνει η αφετηρία και η φαντασία μου στη συνέχεια να δημιουργήσει μια ολόκληρη ιστορία. Επιπλέον δε, έχω μια καθημερινότητα που επιτρέπει να ασχολούμαι με τη συγγραφή πολλές ώρες καθημερινά.

  • Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασα από ένα βιβλιοπωλείο και δεν είδα στη βιτρίνα του κάποιο βιβλίο σας. Τι συναισθήματα σας δημιουργεί αυτή η αναγνώριση, αλλά και η αγάπη που λαμβάνετε από τον κόσμο; Από την άλλη, πως διαχειρίζεστε την αρνητική κριτική;

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν το προσέχω καν. Θα σταθώ στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου, αλλά για να κοιτάξω τις νέες κυκλοφορίες γενικά! Το ουσιαστικό όμως, είναι η αγάπη του κόσμου. Αυτή, έχει ειδικό βάρος μέσα μου. Είναι κάτι όμορφο που με περιβάλλει και γεμίζει την ψυχή μου. Είμαι ευγνώμων που το αναγνωστικό κοινό, αγάπησε όχι μόνο την δουλειά μου, αλλά κι εμένα την ίδια σαν άνθρωπο. Όσο για την αρνητική κριτική, έχω , εδώ και πολλά χρόνια αποδεχτεί ότι δεν μπορεί όλοι ν’ αρέσουν σε όλους. Με αυτό το δεδομένο, διαβάζω τις αρνητικές κριτικές και αν είναι τεκμηριωμένες και δεν απορρέουν από εμπάθεια, τις λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου.

  • Έρχεστε στην πόλη του Πύργου για να παρουσιάσετε το πιο πρόσφατο βιβλίο σας, με τίτλο «Το μωρό της σοφίτας». Πείτε μας λίγα λόγια για την ιστορία του

Η Αθήνα των δεκαετιών του ’50 και του ’60, ήταν μια πόλη που άλλαζε με ταχείς ρυθμούς. Πολλά κορίτσια από την επαρχία βρέθηκαν να δουλεύουν σε σπίτια εύπορων οικογενειών ως υπηρέτριες. Κάποια από αυτά, εκτός από τις δουλειές του σπιτιού, αναλάμβαναν την εκτόνωση των νεαρών γόνων της οικογένειας. Μόνο που υπήρχαν και συνέπειες. Μια εγκυμοσύνη ανεπιθύμητη που το νεαρό κορίτσι δεν μπορούσε ν’ απαλλαγεί από  αυτή, δεδομένης της εποχής, οδηγούσε το θύμα είτε σε μια παράνομη και επικίνδυνη άμβλωση, είτε αναγκαζόταν να κρατήσει το μωρό. Αυτά τα κορίτσια, κάποια εκ των οποίων ήταν παιδιά, στην πραγματικότητα, μέσα στην αγωνία τους να μη γίνει αντιληπτή η εγκυμοσύνη, έσφιγγαν το σώμα τους με πανιά και γεννούσαν ολομόναχες στις σοφίτες των παλιών αρχοντικών. Τα μωρά είτε έβγαιναν στον κόσμο νεκρά είτε πέθαιναν αμέσως μετά. Σε κάποιες σοφίτες, η θερμοκρασία, τα επίπεδα υγρασίας, οι συνθήκες γενικότερα, μετέτρεψαν αυτά τα μωρά σε μικρές μούμιες, οι οποίες βρέθηκαν αργότερα, όταν τα όμορφα διώροφα κατεδαφίστηκαν για να γίνουν πολυκατοικίες. Σήμερα βρίσκονται στο Εγκληματολογικό μουσείο Αθηνών. Μόνο που το δικό μου μωρό της σοφίτας, έζησε για να πει την ιστορία του…

  • Υπάρχουν συγκεκριμένες θεματικές με τις οποίες προτιμάτε να καταπιάνεστε; Ποια στοιχεία σας ιντριγκάρουν περισσότερο, ώστε να μετατρέψετε μια ιστορία ή ακόμη και απλές σκέψεις σε μυθιστόρημα;

Όχι δεν έχω συγκεκριμένα θέματα με τα οποία μου αρέσει να καταπιάνομαι. Γι’ αυτό και στα είκοσι και πλέον βιβλία που έχω γράψει, υπάρχουν όλα, όπως όλα υπάρχουν και μέσα στην ίδια τη ζωή. Άλλωστε από εκεί, όπως σας είπα, αντλώ την έμπνευση. Ένα πράγμα μένει αναλλοίωτο, από την ημέρα που ξεκίνησα την πορεία μου. Γράφω μόνο, ότι μου αρέσει εμένα να διαβάζω!

  • Έχετε εκδώσει περισσότερα από 20 βιβλία, υπάρχει κάποιο όμως που να ξεχωρίζετε, έστω με μικρή διαφορά από τα υπόλοιπα;

Κάθε βιβλίο μου, το αγαπώ ξεχωριστά, ανάλογα με το θέμα του. Αυτό όμως που σίγουρα ξεχωρίζω γιατί το θεωρώ γούρι, είναι το «Βαλς με δώδεκα θεούς». Είναι το βιβλίο με το οποίο ξεκίνησε η συνεργασία μου με τις εκδόσεις Ψυχογιός, μια ευτυχισμένη συνεργασία που κατέστησε τον εκδοτικό μου οίκο, δεύτερη οικογένειά μου.

  • Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες σας; Τόσο σε αυτούς που ακολουθούν πιστά τη συγγραφική σας πορεία, όσο και σε εκείνους που σας ανακαλύπτουν τώρα

Στους αναγνώστες μου, θα πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις μοναδικές στιγμές αγάπης που μου έχουν χαρίσει μέχρι τώρα. Το μήνυμα όμως, δεν έχει να κάνει με τους εν δυνάμει αναγνώστες μου, αλλά με τους γενικά εν δυνάμει αναγνώστες. Το βιβλίο είναι ένα εισιτήριο για να ταξιδέψει το μυαλό και η ψυχή. Είναι καράβι που στο ταξίδι του σε παίρνει μαζί για να ζήσεις χίλιες ζωές. Ανακαλύψτε το!

Όλη η επικαιρότητα