Λεωνίδας Ελ. Βαρουξής: Ύψιστο καθήκον το συμφέρον της κοινωνίας

«Παραδίδω κοιτάζοντας ευθυτενώς στα μάτια την τοπική κοινωνία»

«Δεν επέλεξα να καταγραφώ ιστορικά ως ρίψασπις…»

“Την  προβληματική υπηρεσία  που παρέλαβα  τη  μετέτρεψαν  σε «πολεμική  ενέδρα» εναντίον ενός «άοπλου»”

«Το συμφέρον της κρουαζιέρας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας  πρέπει να αποτελούν  το ύψιστο καθήκον του καθενός  μας, αλλά και την άμεση προτεραιότητα»

Ανοιχτή επιστολή

Πριν τέσσερα χρόνια, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του ΔΛΤΠ, δεσμεύτηκα να δώσω όλες μου τις δυνάμεις για την προκοπή του τόπου μου, διοικώντας πέρα από παρατάξεις, κόμματα και προσωπικά συμφέροντα.

Το δημόσιο δεν το επέλεξα ως βιοποριστικό μου επάγγελμα,  ούτε επιδίωξα, μέσω της κατοχής μιας δημόσιας θέσης εξουσίας, να…«αποκατασταθώ οικονομικά»!!

Ο δρόμος αποδείχτηκε δύσβατος, καθότι το επάγγελμά μου, αυτό του εκδότη και διευθυντή Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, υπήρξε η αφορμή άσκησης κριτικής, όχι καλόπιστης, αλλά κακεντρεχούς, παραδόπιστης, βίαιης και προβοκατόρικης, για μικροπολιτικούς και μόνο λόγους.

Παρά ταύτα δεν λύγισα και δεν επέλεξα να καταγραφώ ιστορικά ως ρίψασπις, δεν θέλησα να κάνω το χατίρι σε αυτούς που πίστεψαν ότι λόγω της άσκησης των καθηκόντων μου στο ΔΛΤΠ, ως Πρόεδρός του,  θα εκχωρούσα ανταποδοτικά  την αξιοπιστία και την  ανεξαρτησία των ΜΜΕ  που διαχειρίζομαι.

Γιατί απλά αυτό είναι ζήτημα τιμής και καθήκοντος, που προέχει και αποτελεί διαχρονική υποθήκη τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς εμού και της οικογενείας μου.

Αξίες  που δεν φαίνεται ότι διαθέτουν ορισμένοι με την εκ γενετής παθογένεια του πλουτισμού και του φθόνου.

• Που τους γνωρίζουμε όλοι μας.
• Που δεν τους σεβόμαστε και δεν τους ζηλεύουμε.
• Που με περισσή ανανδρία,την προβληματική υπηρεσία  που παρέλαβα τη μετέτρεψαν σε «πολεμική  ενέδρα» εναντίον ενός «άοπλου».

Σε μια ιταμή διαδικασία σπίλωσης, σε μια «απόπειρα δολοφονίας υπολήψεων»,   στέλνοντας ως ανάλγητοι θύτες μηνυτήριες αναφορές αποπροσανατολισμού από τις δικές τους ευθύνες  και «τρομοκρατώντας» υπηρεσίες και υπαλλήλους, προκειμένου δήθεν να «ανακαλύψουν» τα μη  νόμιμα, αλλά χωρίς να έχουν το ελάχιστο φιλότιμο να αιτιολογήσουν το πρόβλημα, να  υποδείξουν τη λύση του,  ή με γενναιότητα να τη δρομολογήσουν…

Και το πλέον ξεδιάντροπο και κατάπτυστο είναι,  ότι δολίως επεχείρησαν να «ταυτοποιήσουν» σε τυχόν παράλειψη, σε τυχόν παράτυπη συμπεριφορά,  ή και παράνομη πράξη του οιουδήποτε, το «DNA» του προέδρου του ΔΛΤΠ.

Παραδίδω μετά από 4 χρόνια  τη διοίκηση  του ΔΛΤΠ, κοιτάζοντας ευθυτενώς στα μάτια την οικογένειά μου, τους φίλους μου και την τοπική κοινωνία.

Και τους ευχαριστώ,  διότι απετέλεσαν το κίνητρο  για να θέσω τα θεμέλια σε κάτι καλύτερο, πιο ωφέλιμο, πιο διαχρονικό.

Να μετατρέψω ένα «διάτρητο» λειτουργικά, διαχειριστικά και οργανωτικά νομικό πρόσωπο, με ένα νέον ΟΕΥ,  σε (όχι κατ’ ευφημισμόν) πραγματική δημόσια υπηρεσία.

Διοίκησα:

• με στόχο να δημιουργηθεί μια προσβάσιμη Υπηρεσία και όχι μια «κλειστή γιάφκα»,
• με στόχο να ωφεληθεί η κρουαζιέρα και όχι οι ψηφοφόροι του κάθε πολιτικού,
• με στόχο το Κατάκολο να αποκτήσει μια δική του υπεραξία, με το brand name και την ονοματοδοσία σε λιμάνι «Γιάννης Σπ. Λάτσης»,
• με στόχο η «γκρίζα αλάνα» να μετατραπεί σε ένα υπερσύγχρονο τουριστικό λιμάνι, με τα έργα ανάπλασης της χερσαίας ζώνης που έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Λυπούμαι που τελικά δεν κατάφερα να φανώ αντάξιος των Ναυτιλιακών εταιριών, οι οποίες με εμπιστεύθηκαν και εμένα και το λιμάνι μας, εκ του λόγου ότι κάποιοι συναθροισμένοι σε μία ετερόκλητη ομάδα, στον βωμό της προσωπικής ανέλιξης τους (πολιτικής, οικονομικής, υπηρεσιακής), στάθηκαν εμπόδιο στον στόχο μου.

Η επέκταση του χώρου ISPS,  ως προϋπόθεση δημιουργίας ενός ασφαλούς λιμένα (η δεξαμενή παροχής νερού στα κρουαζιερόπλοια πχ. είναι στο έλεος του Θεού) πολεμήθηκε από την πρώτη στιγμή λυσσαλέα.

Η παρανομία, η ασυλία, η συναλλαγή, οι «φωτογραφικές» επιλογές με δωρεάν παροχές και παραχωρήσεις, ή υπόγειες αντιπαροχές,  δυστυχώς,  ζουν και βασιλεύουν σε βάρος της ίδιας της κρουαζιέρας.

Και κάποιοι χύνουν  κροκοδείλια δάκρυα, αντί να ντρέπονται.

Οι «νεκροθάφτες» της κρουαζιέρας, καθώς και της τοπικής κοινωνίας μας, γιατί ενώ οι τζίροι συνεχώς μειώνονται, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν.

Αρμέγουν (ιδιοτελώς φυσικά ) τη «γαλακτοφόρο αγελάδα» της κρουαζιέρας, αδιαφορώντας ότι αργοπεθαίνει εξαιτίας τους.

Πόσα ήσαν αλήθεια τα πούλμαν κρουαζιέρας το 2012;

Και πιο το όφελος των ναυτιλιακών εταιριών τότε και τώρα;

Πόσες είναι οι πιστοποιημένες προτάσεις εναλλακτικού τουρισμού  προς  το αρμόδιο υπουργείο, για τους  τουρίστες  των Ναυτιλιακών Εταιρειών που επιλέγουν το λιμάνι «Γιάννης Σπ. Λάτσης»;

Δυστυχώς δεν υπάρχει ντροπή, δεν υπάρχει έλεγχος, δεν υπάρχει διαφάνεια, δεν υπάρχει παρέμβαση από κανέναν μέχρι σήμερα.

Η εξυπηρέτηση (ιδιοτελώς βέβαια) του κάθε Θανάση, Γιώργη, Νίκου, Δημήτρη (τυχαία τα ονόματα)  προέχει γι’  αυτούς που θέλουν να κάνουν «κουμάντο» και  στο τουριστικό  λιμάνι μας.

Δεσμεύομαι να  σταθώ στο πλευρό του νέου Δημάρχου – θα είμαι στη διάθεσή του σε  ότι κρίνει οτιδήποτε μπορώ να του φανώ χρήσιμος – και  όσων πρεσβεύουν και θέλουν να αποδείξουν στην πράξη, ότι επιθυμούν μια πραγματική αλλαγή στο «βασίλειο της παραοικονομίας»,  σε όλα τα επίπεδα.

Γιατί τελικά το συμφέρον της κρουαζιέρας, αλλά και της τοπικής κοινωνίας  πρέπει να αποτελούν  το ύψιστο καθήκον του καθενός  μας, αλλά και την άμεση προτεραιότητα.

Με εκτίμηση

Λεωνίδας Βαρουξής

Πρώην Πρόεδρος ΔΛΤΠ