Αρθρογραφία

Λεωνίδας Ελευθ. Βαρουξής: «Δειλοί, μοιραίοι κι’ άβουλοι αντάμα…»

Ακούστε το άρθρο

Μεσογειακοί στην Πάτρα, πανελλήνιο φοιτητικό συνέδριο στην Καλαμάτα και εμείς;  Ξεχασμένοι στη μιζέρια μας.

Το κομβικό σημείο του τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία και ως νομός, είναι ό,τι ικανό τμήμα του πολιτικού  μας προσωπικού … δεν έχει πάρει χαμπάρι το χάλι, στο οποίο βρισκόμαστε. Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται κάποιοι γνωστοί τοις πάσι είναι η πολιτική τους ανέλιξη, ή η πολιτική τους επιβίωση, ή  η αύξηση της εκλογικής τους επιρροής – ή έστω η διατήρηση της υπάρχουσας, η αποφυγή αναγνώρισης και ανάληψης ευθυνών (πάντα φταίνε “οι άλλοι”…), η άρνηση και της πλέον στοιχειώδους συνεννόησης ακόμη και στα προφανή και επείγοντα και… η απόλυτη βεβαιότητα τους  πώς αυτοί και μόνο αυτοί κατέχουν την μία και μόνη αλήθεια!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Πύργου, που όπως αποδείχτηκε κάποιοι δεν ήθελαν να υπάρξει  απαρτία, προκειμένου να μη συζητηθεί ένα μείζον και κρίσιμο θέμα για το Λιμάνι Κατακόλου. Η λογική και οι ανάγκες του τόπου θυσιάστηκαν για μια ακόμα φορά στο βωμό της μικροπολιτικής.

Επιτρέψτε να πω πως είναι τουλάχιστον προκλητικό για την κοινή λογική, αλλά κυρίως για τους ανθρώπους της Ηλείας «φαντάσματα» του παρελθόντος – δυστυχώς και του παρόντος – που άσκησαν και σε κάποιες περιπτώσεις ασκούν ακόμα εξουσία, να αποφασίζουν για το μέλλον του λιμανιού της Ηλείας, για το μέλλον της κρουαζιέρας.

Δεν τους περνά καν από το μυαλό, με τη βοήθεια της εποικοδομητικής αμφιβολίας, ότι μπορεί η πολιτική που σχεδίασαν,  εφαρμόζουν ή προτείνουν ανάλογα με τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό, ενδεχομένως να είναι λάθος, να επιδέχεται διορθωτικών παρεμβάσεων, οι απόψεις και οι προτάσεις «των άλλων» να έχουν κάποια αξία και ρεαλισμό. Φοβούνται, «δειλοί μοιραίοι κι’ άβουλοι αντάμα…» (όπως λέει κι ο Βάρναλης), πως αν αναγνωρίσουν κάτι ως σωστό στους «άλλους», θίγουν και απαξιώνουν το «εγώ» τους.

Πόσο ωχαδερφισμό, πόση ιδιοτέλεια, πόση ανικανότητα, πόση απάθεια μπορεί να κρύβουν  τα ανερυθρίαστα πρόσωπα αυτών, που αντί να διοικούν με οδηγό  το συμφέρον της Ηλείας, διοικούν για την «καρέκλα» και όσα αυτή τους προσφέρει. Και μαζί τους,  οι ασκούντες ευτελή διοίκηση, έχουν τους «εφιάλτες» και τους προβοκάτορες.

Δεν οδηγούν κάποιους στα κρεματόρια, όπως οι ναζί, τους οδηγούν με περίσσευμα φθόνου στο διασυρμό, χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις.

Αυτοί που αδιαφορούν για το δημόσιο συμφέρον, για το καλό της τοπικής  κοινωνίας, οι πραγματικοί ένοχοι, αντί της δημόσιας χλεύης, τους βλέπουμε να περπατούν δίπλα μας  ατάραχοι, να επαίρονται για τις “υπηρεσίες” που προσφέρουν.

Και τελικά όποιος θέλει να πετάξει μια πέτρα για να απομακρύνει τα επιβλαβή κουνούπια από τα λιμνάζοντα ύδατα – να προσφέρει συμμετέχοντας και προσπαθώντας  -απογοητεύεται, αποχωρεί, ή καταλήγει να αναλίσκεται σε τριβές και αντιπαλότητες με τους «νεκροθάφτες» του τόπου μας.

Αναρωτιέμαι για πόσο ακόμα η τοπική κοινωνία θα ανεχτεί τα ψέματα, τις ραδιουργίες, την εργώδη προσπάθεια κάποιων ασυνείδητων που κάνουν αυτοσκοπό τους  την εξασφάλιση του επιούσιου,  βολεμένοι στη μηνιαία κρατική οικονομική στήριξή τους.

Γιατί ακόμα κι αν κάποιος μπορεί να συγχωρήσει την ανθρώπινη βλακεία, δεν μπορεί να συγχωρήσει την ανθρώπινη ασυνειδησία.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΛΕΥΘ. ΒΑΡΟΥΞΗΣ

Όλη η επικαιρότητα