Μεσογειακή Ένωση

Επανέρχεται δειλά-δειλά ίσως ,αλλά επίκαιρα  στο προσκήνιο ,ή άποψη  πολλών εντός και εκτός της χώρας μας, για την δημιουργία Μεσογειακής Ένωσης των λαών-κρατών της Μεσογείου σε μία προσπάθεια δημιουργίας  αντίποδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση των χωρών του ευρωπαϊκού βορρά.

Η  πρώτη επικαιροποίηση του ζητήματος αυτού, έγινε στις αρχές της 10/ετίας του 1980,όταν χρηματοδοτήθηκαν  στα πλαίσια της ΕΕ, τα λεγόμενα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, δεν δόθηκε συνέχεια όμως ,γιατί οι τοπικές συνθήκες θεωρήθηκαν ακατάλληλες για τέτοιες συζητήσεις.

Σήμερα βέβαια, παρότι οι συνθήκες στην Μεσόγειο φαίνονται πιο θετικές, πάλι υπάρχουν δυσκολίες για τέτοιες συζητήσεις, αυτή την φορά εκ μέρους του διευθυντηρίου της ΕΕ, οι οποία έχει πετύχει την υποταγή  του ευρωπαϊκού νότου στις ορέξεις του ακραίου και νεοφιλελεύθερου βορρά, βάζοντας στον πάγο της οικονομικής εξάρτησης όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης.

Ίσως βέβαια οι δυσκολίες  που φαίνεται ότι πραγματικά τις δημιούργησε ο ευρωπαϊκός βορράς είς βάρος του νότου, είναι και η κινητήρια δύναμη η οποία μπορεί να  αφυπνίσει τις Μεσογειακές πολιτικές δυνάνεις και κυρίως τις συνειδήσεις, ώστε να αναζητήσουν άλλου είδους  «συνεταιρισμούς» οικονομικούς και πολιτικούς κατ αρχάς, αλλά κυρίως γεωπολιτικούς και καθαρά γεωγραφικούς.

Αρχίζει λοιπόν να δημιουργείται στις χώρες της Μεσογείου ένα κίνημα ιστορικό και κοινωνικό και αρχίζουν να ανακαλύπτονται ομοιότητες και συνάφειες στους πολιτισμούς ,στην ιστορία και στην παράδοση, που φέρουν στην επιφάνεια προς συζήτηση και πολλές φορές νοσταλγικά, προηγούμενες συνεργασίες στο εμπόριο ,στον πολιτισμό και στην πολιτική κουλτούρα ,η οποία παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία και κοινές πορείες στο παρελθόν.

Αρχίζουν οι λαοί της Μεσογείου και αντιλαμβάνονται και πάρα πολλές φυλετικές ομοιότητες, κοινές καταγωγές και πορείες και μπορούν να συγκρίνουν τις μεταξύ τους σχέσεις με αυτές που έχουν με τους λαούς της βόρειας Ευρώπης, βρίσκοντας ασφαλώς τις δεύτερες υπολειπόμενες των παραδεκτών έστω ορίων.

Διαπιστώνουν οι Μεσογειακοί  λαοί,ότι η βόρεια Ευρώπη τους βλέπει μόνο ως εργαλεία της ανάπτυξής της και ταυτόχρονα ως καλούς πελάτες  κατανάλωσης των προϊόντων της ,φροντίζοντας μάλιστα να δανείζει χρήματα στις κυβερνήσεις για κατανάλωση ,αδιαφορούσα για υποδομές και επενδύσεις ανάπτυξης.

Αυτή η αφύπνιση, που αρχίζει σιγά-σιγά να παρατηρείται στην Μεσόγειο, ίσως τελικά αποτελέσει και το κύριο όπλο των λαών της ,κατά της καταπίεσης και της οικονομικής εξαθλίωσης που επιβάλει ο βορράς, έτσι ώστε να δημιουργηθεί επιτέλους η λεγόμενη Μεσογειακή   Ένωση των λαών  και όχι των εργαλείων της καταπίεσης που συνιστούν κατά κύριο λόγο την λεγόμενη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.-

Επαναδημοσίευση από τις ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ της

9.12.2014, επίκαιρο όσο ποτέ……