Αρθρογραφία

Μη «σταυρώνουμε» άλλο τους ΑμεΑ

Ακούστε το άρθρο

“Το ενδιαφέρον στα λόγια, και η αλήθεια των αριθμών που καταρρίπτει την υποκρισία της θεωρίας των ευχών”

Στον πληθυσμό των ατόμων με αναπηρία το 83,7% των νέων 20 έως 24 ετών, το 72% των αντίστοιχων νέων ηλικίας 25 έως 29 ετών και το 55,5% με ηλικία 30 έως 34 ετών δεν έχουν καμία εργασιακή εμπειρία…

Τα παραπάνω στοιχεία όπως και ορισμένα ακόμη που θα διατυπώσω εν συνεχεία, αποτελούν την σύνθεση μιας σκληρής πραγματικότητας που «κατεβάζει» την μάσκα της υποκρισίας σε μια κοινωνία η οποία αν και έχει κάνει μικρά βελτιωτικά βήματα, παραμένει σταθερά εντός των τοίχων της διακριτής απόστασης από τους συνανθρώπους μας, με τις ειδικές ανάγκες.

Τα στατιστικά δεδομένα περιλαμβάνονται στην έκθεση του Παρατηρητηρίου  Θεμάτων Αναπηρίας της ΕΣΑμεΑ η οποία αποδεικνύει ότι χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμη, και αρκετά μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση για να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να αποφευχθούν τέτοιες τραγικές και μη αποδεκτές –στη θεωρία επί του παρόντος- εικόνες.

Ο δείκτης απασχόλησης ατόμων με αναπηρία στο ευρύ ηλικιακό φάσμα από 20 έως 64 ετών, εμφανίζει εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο στο 24,2%. Αυτό σημαίνει σύμφωνα με τους υπολογισμούς, ότι υπολείπεται κατά 33,4 μονάδες του πληθυσμού χωρίς αναπηρία που είναι 57,6% ενώ συγκριτικά με τον εθνικό στόχο για την απασχόληση υστερεί κατά 46 μονάδες!

Η ανάλυση των στοιχείων έδειξε επίσης ότι, οι γυναίκες με σοβαρή αναπηρία είναι σε ακόμη πιο δυσμενή θέση, ενώ στον πληθυσμό με πρόβλημα βαριάς μορφής η επίδραση ως παράγοντας αποκλεισμού είναι ισχυρότατος και για τα δύο φύλα.

Χώρος απροσπέλαστος με σημαντικούς φραγμούς και διακρίσεις που παρεμποδίζουν την άσκηση του θεμελιώδους δικαιώματος στην εργασία σε ίδια βάση είναι ακόμη και σήμερα ο τομέας απασχόλησης, ειδικά στην χώρα μας…

Όπως τονίζεται μεταξύ άλλων από το Παρατηρητήριο που έκανε την σχετική έρευνα, παρά το γεγονός ότι τα προαναφερόμενα ΑμεΑ δεν είναι πλέον «αόρατα» για τις επίσημες στατιστικές η συλλογή στοιχείων εξακολουθεί να είναι περιορισμένη και αναντίστοιχη με τις ανάγκες καταγραφής στοιχειωδών παραμέτρων διαβίωσης του συγκεκριμένου πληθυσμού.

Ενδιαφέρον πάντως έχει και η διαπίστωση, σύμφωνα με την οποία, ακόμη και τα πρόσωπα που έχουν κατορθώσει παρά τα εμπόδια και τις διακρίσεις να ενταχθούν στον κόσμο της εργασίας, αντιμετωπίζουν εχθρικά προς την αναπηρία τους εργασιακά περιβάλλοντα καθώς στην συντριπτική πλειονότητα τους (ποσοστό 84%) αναφέρουν ότι δεν τους έχουν παρασχεθεί καν οι αναγκαίες για την αναπηρία τους προσαρμογές στους χώρους απασχόλησης τους.

Η πλήρης ανάλυση της έκθεσης αναμφίβολα, αποτελεί «γροθιά στο στομάχι» και οφείλει να μας προβληματίσει και ως άτομα και ως κοινωνία που κρατά, δυστυχώς ακόμη και σήμερα μεγάλες αποστάσεις μεταξύ θεωρίας και πράξης…

Η Πολιτεία από την πλευρά της μπορεί πολύ απλά αν διαθέτει τις ελάχιστες «χορδές ευαισθητοποίησης» να προωθήσει μέτρα όπως η προσβασιμότητα στην εργασία, η εφαρμογή εναλλακτικών μορφών απασχόλησης και η νομοθέτηση μεγαλύτερης συμμετοχής των ΑμεΑ στις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα βάση κινήτρων και ειδικών ενισχυτικών προγραμμάτων. Δεν είναι δα, και τόσο δύσκολο…

Όλη η επικαιρότητα