Συνεντεύξεις

Νάνσυ Μπούκλη: «Ο τρόπος που γράφει ο Χαρμς, είναι ο κόσμος που έχω μέσα στο κεφάλι μου»

Ακούστε το άρθρο

Η Νάνσυ Μπούκλη γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πύργο απ` όπου έφυγε πριν μερικά χρόνια προκειμένου να ακολουθήσει το όνειρο στο χώρο της υποκριτικής… Πλέον ανήκει στις νέες δυνάμεις της ελληνικής θεατρικής σκηνής. Εξαιρετικά ταλαντούχα, γοητευτικά όμορφη και ταχέως ανερχόμενη η Νάνσυ πρωταγωνιστεί φέτος στο Εθνικό Θέατρο, δίπλα στον Δημήτρη Λιγνάδη, στο «Πέερ Γκυντ» του Ίψεν, ενώ παράλληλα υπογράφει και τη σκηνοθεσία στα «Περιστατικά» του Δανιήλ Χαρμς, που μετά την επιτυχημένη τους πορεία την περασμένη σεζόν στο Bios επαναλαμβάνονται φέτος στο θέατρο Tempus Verum – Εν Αθήναις, κάθε Τετάρτη στις 18:30.

Ο Δανιήλ Χαρμς θεωρείται σήμερα από τους παραγνωρισμένους Ρώσους συγγραφείς. Υπήρξε ένας από τους βασικούς εκπροσώπους της ρωσικής πρωτοπορίας της δεκαετίας του ’20 και του ’30 με τα κείμενα του να ακροβατούν ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο με έντονη την παιγνιώδη διάθεση και ένα χιούμορ υποδόριο. Η Νάνσυ αποφάσισε να μεταφέρει στη σκηνή με άκρως ανατρεπτικό τρόπο μία σειρά από σύντομες ιστορίες του, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Περιστατικά». Ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή, που μιλούν για νεκρούς, µια Όλγα Πετρόβνα και το τσεκούρι της, κάτι περίεργες γριές, έναν νεαρό µ’ ένα κίτρινο γάντι, ένα κηροπήγιο που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του και άλλα πολλά…

Έχοντας στη διάθεσή της τρεις θαυμάσιους νέους ηθοποιούς (Γρηγόρης Μπαλλάς, Άννα Χανιώτη, Μαριάννα Λιανού) φτιάχνει μία παράσταση που μιλάει μ’ έναν λοξό και απολαυστικό τρόπο για το παράλογο της ύπαρξής μας. Για όλα αυτά, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια, μίλησε πρόσφατα στο in.gr…

Πώς ανακαλύψατε τον Δανιήλ Χαρμς; Στους περισσότερους παραμένει άγνωστος.
Τα «Περιστατικά» έτυχε να βρίσκονται στο σπίτι μου από το 2012, αλλά δεν τα είχα προσέξει. Το 2016 μου τα θύμισε μια φίλη διαβάζοντάς μου την πρώτη ιστορία του βιβλίου. Την ώρα που μου τη διάβαζε, σκέφτηκα πως αυτές τις ιστορίες θέλω να τις μοιραστώ. Ο τρόπος που γράφει ο Χαρμς, είναι ο κόσμος που έχω μέσα στο κεφάλι μου.

Τι πιστεύετε ότι προσπαθεί να πει με τις ιδιαίτερες και σύντομες ιστορίες του;
Όλα και τίποτα. Δεν ξέρω. Γι’ αυτό μ’ αρέσουν! Φέτος, τη δεύτερη χρονιά που κάναμε κάποιες πρόβες πριν την πρεμιέρα, είδα κάτι που πέρσι δεν το είχα καταλάβει. Οι ιστορίες αυτές πέρα από τις παράλογες ενέργειες των ηρώων που διαχειρίζονται, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, έχουν μέσα στην απλότητά τους και μια ιδιαίτερη τρυφερότητα.

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά νέοι καλλιτέχνες ανεβάζουν στο θέατρο παραστάσεις που βασίζονται σε λογοτεχνικά έργα και όχι σε αμιγώς θεατρικά κείμενα. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό;
Νομίζω ο καθένας θέλει να επικοινωνήσει αυτό που τον απασχολεί και που του έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον περισσότερο, είτε αυτό είναι λογοτεχνικό έργο, είτε θεατρικό κείμενο. Όλα στο τέλος θα απευθυνθούν, αυτός είναι ο τρόπος.

Ποια είναι η αίσθηση που θέλετε να αφήνει η παράστασή σας στους θεατές;
Αίσθηση σπιτιού, ζεστασιάς δωματίου – αν υπάρχει τέτοια αίσθηση! Μαζευτήκαμε να πούμε ιστορίες που συνέβησαν, ή και όχι. Με διάθεση παιγνιώδη.

Παράλληλα παίζετε στο «Πεερ Γκυντ» του Ίψεν στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση και τον ρόλο σας.
Νιώθω πολύ τυχερή που συμμετέχω σ’ αυτή την παράσταση. Κατ’ αρχάς, γιατί βρίσκομαι σε μια ιστορία, όπου ο πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της, ήθελε καιρό πολύ να γίνει πραγματικότητα για προσωπικούς, αυτοαναφορικούς λόγους. Κατά δεύτερον, γιατί μ’ αρέσει πολύ που λέω τα λόγια αυτά ως Σόλβαϊγ (=στα νορβηγικά σημαίνει δρόμος προς το φως). Τέλος, χαίρομαι που ακούω τα λόγια που λέγονται από τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ιστορίας. Γίνεται συνεχώς μια αναφορά για την αποδοχή του εαυτού και τι σημαίνει αυτό, που αυτή την περίοδο είναι κάτι που απασχολεί πολύ κι εμένα.

Επίσης, την άνοιξη θα σκηνοθετήσετε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού μία παράσταση με επίκεντρο τη γυναίκα. Τι περίπου θα δούμε επί σκηνής;
Θα εστιάσουμε στη σχέση του γυναικείου φύλου με την αδερφή, το σύζυγο, τον εραστή, τη φίλη κ.λ.π. Τα κείμενα της παράστασης προέρχονται από το θέατρο, τη λογοτεχνία και το σινεμά. Στη σκηνή θα παρακολουθήσουμε σκηνές από το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα», από το « Κουκλόσπιτο», τον «Άμλετ», τη «Μήδεια», την «Αντιγόνη», τη «Λυσιστράτη» και πολλά άλλα, μπλεγμένα με προσωπικές σκηνές των ηθοποιών επί σκηνής. Χωρίς να επικεντρωθούμε στους χαρακτήρες, θα είναι μια σκηνική σύνθεση στην οποία θα ερευνηθεί η σχέση της γυναίκας ανά τα χρόνια.

Όλη η επικαιρότητα