Μεσσηνία

Νέα σύνθεση για το Καλαμάτα – Ριζόμυλος

Ακούστε το άρθρο

Σε εσωκομματικό ζήτημα της Νέας Δημοκρατίας μετατρέπεται η χάραξη του δρόμου Καλαμάτα – Ριζόμυλος. Από τη μία μεριά ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου και πρώην δήμαρχος Καλαμάτας Παναγιώτης Νίκας, και από την άλλη ο επί σειρά ετών βουλευτής Μεσσηνίας και πρώην υπουργός Γιάννης Λαμπρόπουλος.

Η κόντρα για τη χάραξη του δρόμου δεν είναι καινούργιο ζήτημα, κρατάει πάρα πολλά χρόνια, αλλά εκδηλώνεται πρώτη φορά δημόσια και μάλιστα με ιδιαίτερη σφοδρότητα.

Ο Λαμπρόπουλος ποτέ δεν ήταν υπέρμαχος της παραλιακής χάραξης. Εχει κατά καιρούς υποστηρίξει διάφορες λύσεις, έως και βόρεια παράκαμψη της Μεσσήνης! Στη συγκεκριμένη πολιτική συγκυρία βγαίνει μπροστά και προσπαθεί να επιβάλει τη συγκεκριμένη λύση έχοντας συμμάχους τόσο τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και υπηρεσιακούς παράγοντες στο υπουργείο Υποδομών. Το επιχείρημα της παρούσας περιόδου είναι ότι «αν δεν προχωρήσει αυτή η λύση δεν θα γίνει ο δρόμος».

Ο Νίκας από την άλλη πλευρά ήταν πάντα υπέρμαχος της παραλιακής χάραξης. Η παραλιακή χάραξη του δρόμου είχε προκριθεί ως λύση από τους τοπικούς φορείς, από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Με κύριο εκφραστή τον αείμνηστο δήμαρχο Μεσσήνης Παύλο Πτωχό, οι τοπικοί παράγοντες υποστήριζαν ότι ένας δρόμος κοντά στην παραλία θα δημιουργούσε συνθήκες ανάπτυξης του παραλιακού μετώπου από την Καλαμάτα έως την Ανάληψη. Με βάση αυτή την αντίληψη, νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και δήμαρχοι έπεισαν τον αείμνηστο καπετάνιο Βασίλη Κωνσταντακόπουλο να χρηματοδοτήσει τη μελέτη της παραλιακής χάραξης. Η μελέτη αυτή εγκρίθηκε από τα Δημοτικά Συμβούλια Καλαμάτας και Μεσσήνης και έχει εγκεκριμένους περιβαλλοντικούς όρους.

Στη συνέχεια η μελέτη αυτή κρίθηκε οικονομικά ασύμφορη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προκρίθηκε η βελτίωση του υφιστάμενου δρόμου. Σήμερα έχει προκηρυχτεί με τη μέθοδο του ανταγωνιστικού διαλόγου ως ΣΔΙΤ η βελτίωση του υφιστάμενου δρόμου με παράκαμψη της Μεσσήνης και της Βελίκας.

Η προτεινόμενη βελτίωση έχει δύο σοβαρά προβλήματα. Το πρώτο πρόβλημα που έχει η προτεινόμενη χάραξη είναι η συνολική απουσία χρησιμοποίησης ενός μεγάλου έργου υποδομής ως πολλαπλασιαστικού εργαλείου ανάπτυξης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το παραλιακό μέτωπο μέχρι την Ανάληψη δεν αναδεικνύεται και παραμένει αποκομμένο. Το δεύτερο πρόβλημα αφορά το τμήμα του δρόμου από την Καλαμάτα μέχρι τη Μεσσήνη: Ο δρόμος που προτείνεται περνά 3 φορές πάνω από τη γραμμή του τρένου ενώ οδηγείται όλη η κίνηση μέσα στο Ασπρόχωμα, και μάλιστα με μονό κλάδο ανά κατεύθυνση! Μιλάμε δηλαδή για ένα δρόμο-μπουκάλι. Αν εφαρμοστεί η προτεινόμενη λύση, όποιος θέλει να μην μποτιλιάρει θα πρέπει να επιλέξει τον περιφερειακό από την είσοδο της Θουρίας. Με βάση αυτή την πραγματικότητα, έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι ο δρόμος σχεδιάστηκε για να αυξηθούν τα έσοδα του «Μορέα» στα διόδια του περιφερειακού.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η βελτίωση του υφιστάμενου δρόμου είναι φθηνή και ευκολότερα υλοποιήσιμη. Το ζήτημα όμως είναι ότι, όταν σχεδιάζεις ένα μεγάλο έργο υποδομής, θα πρέπει να λαμβάνεις υπόψη σου και τι θα αποφέρει αυτό στο μέλλον. Η βελτίωση του υφιστάμενου δρόμου είναι σημαντική υπόθεση για τους προορισμούς που φέρνει πιο κοντά, αλλά όχι για τις περιοχές διέλευσης. Αν όμως μαζί με την κατασκευή ενός μεγάλου έργου υποδομής θέλεις να κινητοποιήσεις πόρους και να αναπτύξεις ευρύτερα μία περιοχή, τότε πρέπει να δεις και άλλες παραμέτρους πέρα από το λογιστικό οικονομικό κόστος. Η υπενθύμιση αυτών των παραμέτρων είναι απαραίτητη για να γνωρίζουμε όλοι ότι το ζήτημα έχει ευρύτερες διαστάσεις.

Η διαφωνία των τοπικών παραγόντων για το από πού θα περάσει ο δρόμος, κατά τη γνώμη μας δεν είναι πρόβλημα. Είναι υγιές να υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις και αντιλήψεις, οι οποίες να καταλήγουν βεβαίως σε σύνθεση απόψεων. Η σιγή νεκροταφείου δεν οδηγεί τα πράγματα μπροστά. Η επιβολή τετελεσμένων, τη στιγμή που τίποτα δεν έχει οριστικοποιηθεί, δεν βοηθά κανέναν και τίποτα. Με βάση λοιπόν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, θα ήταν σε θετική κατεύθυνση η επανεξέταση της χάραξης του δρόμου. Δεν είναι δυνατόν να κατασκευάζουμε καινούργιο δρόμο μονής κατεύθυνσης, που ανεβοκατεβαίνει στις γραμμές του τρένου. Είναι επιβεβλημένο να εξεταστεί η αρμονική σύνδεση του δρόμου με το παραλιακό μέτωπο, έτσι ώστε αυτό να αναδεικνύεται μέσα από μια λειτουργική σύνδεση με τον νέο δρόμο.

Χρειάζεται δηλαδή ένας δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, κλειστός και ασφαλής, ο οποίος θα διασυνδέει περιοχές και θα δίνει ευκαιρίες.

Η παραλιακή χάραξη κρίνεται υπερβολικά ακριβή και κατασκευαστικά δύσκολη από τεχνικούς παράγοντες του υπουργείου και των κατασκευαστικών εταιρειών. Η βελτίωση του υφιστάμενου δρόμου είναι ευκολότερη κατασκευαστικά, αλλά κατώτερη των αναγκών και των προσδοκιών για την ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου και της ευρύτερης περιοχής. Απαιτείται λοιπόν μια νέα σύνθεση, προκειμένου να πολλαπλασιαστούν τα οφέλη για όλους. Το να προωθηθεί μια λύση όπως όπως γιατί είναι φθηνή, δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη η περιοχή. Επιβεβαιώνει απλώς ότι… το φθηνό κρέας τα σκυλιά το τρώνε!

Πηγή: Εφ.Ελευθερία Μεσσηνίας

Όλη η επικαιρότητα