Ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Κούβας ανοίγει η εκλογή του νέου προέδρου της χώρας, σήμερα Πέμπτη 19 Απριλίου με μυστική ψηφοφορία. Ο νέος ηγέτης της χώρας, για πρώτη φορά μετά το 1959, δεν θα λέγεται Κάστρο, δεν θα φορά στρατιωτική στολή, δεν θα είναι επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Μιγκέλ Ντίαζ – Κανέλ, που αναμένεται να αναλάβει τα ηνία της χώρας, δεν είχε καν γεννηθεί το 1959, τη χρονιά που σηματοδότησε την άνοδο των αδελφών Κάστρο στη εξουσία.
Γιοι ενός εύπορου αγρότη, ο Φιντέλ και ο Ραούλ Κάστρο σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και ενεπλάκησαν από νεαρή ηλικία με την πολιτική, μέσω κινημάτων που επεδίωκαν της ανατροπή της δικτατορίας του Μπατίστα. Αμφότεροι φυλακίστηκαν, αφέθησαν ελεύθεροι στο πλαίσιο αμνηστίας, διέφυγαν στο Μεξικό και επέστρεψαν στην Κούβα το 1956 οργανώνοντας το επαναστατικό κίνημα στα βουνά.
Την 1η Ιανουαρίου του 1959, οι δυνάμεις του Φιντέλ Κάστρο κατέλαβαν την Αβάνα, ο Μπατίστα αναγκάζεται να αποδράσει και ο Φιντέλ Κάστρο αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας. Στο πλευρό του έχει πάντα τον μικρό του αδελφό Ραούλ που διορίζει πάντα σε επιτελικές και καίριες θέσεις στο πλευρό του. Η “εποχή Κάστρο” συνοδεύεται από κοσμοϊστορικές αλλαγές για την Κούβα και τον πλανήτη. Αλλαγές που θα μπορέσει να κρίνει αμερόληπτα μόνο ο ιστορικός του μέλλοντος.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο ΤΣΕ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΣΤΡΟ
Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας τους στα μέσα της δεκαετίας του 1950, οι μοίρες τους έμοιαζαν άρρηκτα συνδεδεμένες. Ο Τσε Γκεβάρα βοήθησε τους αδελφούς Κάστρο στην επανάσταση, καθώς και στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης στην Κούβα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν διαφωνίες και αντιθέσεις. Οι δρόμοι τους χώρισαν οριστικά όταν ο Τσε θέλησε να μεταλαμπαδεύσει την ιδέα του αντάρτικου και της επανάστασης και σε άλλες χώρες, ξεκινώντας από τον Κονγκό, για να καταλήξει στη Βολιβία όπου και δολοφονήθηκε τον Οκτώβριο του 1967.
Αναλαμβάνοντας την πρωθυπουργία της Κούβας, ο Φιντέλ Κάστρο γίνεται ο νεότερος ηγέτης στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής και διορίζει τον αδελφό του Ραούλ αρχηγό του στρατού και υπουργό Άμυνας. Στο αποκορύφωμα της ισχύος του, το 1976 αναλαμβάνει και την προεδρία της χώρας.
Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, θα γίνει ο μεγαλύτερος “πονοκέφαλος” για την Ουάσινγκτον, θα αντιμετωπίσει με επιτυχία τη λεγόμενη “Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων” από αντικαθεστωτικούς και Αμερικανούς.
Θα φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος ενός πυρηνικού πολέμου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΣΣΔ με την “κρίση των πυραύλων” στην Κούβα, θα ιδρύσει ένα πανίσχυρο κομμουνιστικό καθεστώς στο κατώφλι των ΗΠΑ και θα αναδειχθεί σε σύμβολο αντίστασης για τους περισσότερους ηγέτες της Λατινικής Αμερικής και όχι μόνο.
Διαβάστε περισσότερα στο NEWS247