Μετά από αρκετά χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων αντιστεκόμουν σθεναρά, στην «εισβολή» ακόμη ενός “new media εθισμού” στη ζωή μου, υπέκυψα κι εγώ, στον πειρασμό του “TIK TOK”. Όπως το instagram και το facebook, αντίστοιχα και αυτή η ψηφιακή πλατφόρμα έχει τα αρνητικά και τα θετικά της. Για παράδειγμα βρήκα εξαιρετικά βίντεο για τον σωστό καθαρισμό του κάδου πλυντηρίου, συνταγές για το τέλειο τοστ αβοκάντο, συμβουλές για το πώς θα χρησιμοποιήσεις σωστά το κονσίλερ. Από την άλλη όμως, δεν μου πήρε και πολύ ώρα να καταλάβω πως τα 2/3 του μικρόκοσμου του “TIK TOK” είναι γεμάτα, ψέμα και παραπλάνηση.
Ναι δεν ανακάλυψα την Αμερική, ανέκαθεν η ποπ κουλτούρα δημιουργούσε επιφανειακές τάσεις και ψεύτικα είδωλα. Μήπως όμως η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί;
Κάποτε είχαμε την Κάρι Μπράτσο (του Sex and the City) να μας πουλά το «αμερικανικό όνειρο», ενώ σήμερα έχουμε την Έμιλι (του Emily in Paris), να μας πλασάρει μια λαχταριστή ουτοπία “made in Europe”.
Και βλέπεις νεαρά ή και πιο … ώριμα κορίτσια, – αλλά και αγόρια βέβαια – στο “Tik Tok” να σου προωθούν μέσα από τα βίντεό τους μια ζωή βασισμένη στα παραπάνω πρότυπα, η οποία φυσικά απέχει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα από την πραγματική. Θα μου πεις, η ντουλάπα της Έμιλι και η ακριβή της ζωή μπορεί να κοστίζουν ετησίως περισσότερα από 100 χιλ. ευρώ, πως μπορεί μια μέση ελληνίδα να το μιμηθεί αυτό; Όπως μπορεί, θα σου απαντήσω… Με απομιμήσεις, με χαμηλού μπάτζετ σκηνικά, κλειστά κάδρα, καλό μοντάζ και πολλά κιλά ματαιοδοξίας.
Κι εδώ προκύπτουν δύο ζητήματα. Το πρώτο αφορά τα άτομα που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζουν μια ζωή που δεν ζουν, και παράλληλα προτρέπουν κι εμάς να την… «ζήσουμε», και το δεύτερο αφορά ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό χρηστών εφαρμογών όπως το “TIK TOK”, που βυθίζονται στην κατάθλιψη και τη μιζέρια επειδή νομίζουν πως αυτή η ζωή είναι αληθινή και εκείνοι δεν μπορούν να την έχουν…
Θέατρο του παραλόγου; Ναι, αλλά με επιβλαβείς και άκρως επικίνδυνες συνέπειες…