Όχι και βούρκος ο Καϊάφας;

Έξαλλος είναι ο καθηγητής Γιόχανσον, με όσα συμβαίνουν και κυρίως με όσα δεν συμβαίνουν στην περιοχή του Καϊάφα, μάλιστα δε διαμαρτύρεται εντονότατα γιατί τα τελευταία χρόνια, δεν φιλοτιμήθηκε κανένας πολιτικός ή πολιτευόμενος, να περάσει έστω μία μικρή βόλτα από τον Καϊάφα.

Φαίνεται πως δεν γνωρίζουν την ύπαρξή του, αλλά και αν γεωγραφικά γνωρίζουν,  για την πραγματικότητα δεν γνωρίζουν τίποτα και φυσικά δεν περνούν από εκεί  για να μην δουν την κατάντια του πάλαι ποτέ  πολυτελούς  και παγκόσμιου τουριστικού προορισμού και να μην ακούσουν τα παράπονα και αισθανθούν τον θυμό των πολιτών της περιοχής.

Άλλωστε μάλλον και οι ίδιοι κατάλαβαν πως αυτό το παραμύθι με τα πέντε εκατομμύρια ευρώ που έρχονται και φεύγουν δια της μεθόδου «κατόπιν ενεργειών μου» σε κάθε προεκλογική περίοδο τοπικού ή εθνικού και Ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, δεν μπορεί να συνεχίζεται και θα πρέπει αμέσως να σταματήσει, τα δε χρήματα, που λένε πως υπάρχουν, ας διατεθούν κάπου αλλού για κάποιο μικρό εργάκι.

Κι αν πραγματικά κατάλαβαν ότι ο Καϊάφας δεν μπορεί να γίνει ζητιάνος για πέντε ψωροεκατομμύρια, τα οποία δεν φτάνουν ούτε για να κλείσουν μερικές κουμπότρυπες μόνο, ίσως τότε να βρισκόμαστε σε καλό δρόμο και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα οι Θεσμοί του Κράτους και κυρίως οι αντιπρόσωποί μας στην Βουλή των Ελλήνων, να επαναφέρουν προς συζήτηση και επεξεργασία, πάνω στα νέα δεδομένα τις δύο παλαιότερες προτάσεις σοβαρών επενδύσεων στον Καϊάφα.

Η πρώτη βρισκόταν σε εξέλιξη το έτος 1974 και αμέσως μετά την μεταπολίτευση ακυρώθηκε, διακόπηκαν οι εργασίες και τα χρήματα διατέθηκαν αλλού, δυστυχώς για την νότια Ηλεία, που έχασε μία μεγάλη ευκαιρία, μετατροπής του Καϊάφα σε παγκόσμιο τουριστικό προορισμό, με σοβαρές οικονομικές συνέπειες για την  Ηλεία.

Η δεύτερη μεγάλη ευκαιρία χάθηκε το έτος 2004 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές, μάλλον χωρίς σοβαρούς λόγους, αλλά χάθηκε οριστικά και αφορούσε την παραχώρηση σε ομογενείς επενδυτές για την κατασκευή πολυτελούς τουριστικού συγκροτήματος από τα μεγαλύτερα της Χώρας μας, ολοκλήρωση της υπάρχουσας από το 1974 Μαρίνας, μοναδικής στον κόσμο με γλυκό νερό και αξιοποίηση της πλαγιά του όρους Λαπίθα, που εφάπτεται με την λίμνη του Καϊάφα.

Έκτοτε, περιφέρονται διάφορες μικροπροτάσεις, όπως η τελευταία των πέντε εκατομμυρίων ευρώ, όπως προαναφέραμε, διά της μεθόδου  «κατόπιν ενεργειών μου», ότι ελαχιστότατο  θα μπορούσε να είναι για το μέγεθος του Καϊάφα και την παγκόσμια ακτινοβολία του, ή οποία θα μπορούσε να πολλαπλασιαστεί και να αποτελέσει πλούτο για την περιοχή και φυσικά αξιοποίηση του περιβάλλοντα φυσικού  χώρου, που λόγω του ασύγκριτου κάλους αποκαλείται και  «παράδεισος».

Τι λέτε λοιπόν για τον καθηγητή Γιόχανσον, δικαιούται ή όχι να είναι εκνευρισμένος  και έξαλλος, για αυτά που δεν συμβαίνουν ασφαλώς και κυρίως για την αποφυγή και σιωπή όλων, Θεσμών και πολιτών, που παριστάνουν τους ανήξερους και αν τολμήσει κάποιος να ρωτήσει κάποιον περί Καϊάφα, το πιθανότερο είναι να πάει το μυαλό του στον Ρωμαίο δικαστή του Ιησού και να το ρίξει στα θρησκευτικά.

Φυσικά και δικαιούται και φυσικά διαμαρτύρεται για την κατάντια του Καϊάφα, αυτή του δε η παρέμβαση θεωρεί ότι μπορεί να αποτελέσει θέμα συζήτησης μεταξύ των κομμάτων εν όψει των εκλογών της 7^ης Ιουλίου και μάλιστα να ανταγωνιστούν ποιος θα είναι ο μεταμορφωτής τους Καϊάφα από βούρκο σε πολυτελή τουριστικό προορισμό.-