Οδοιπορικό στον Πλάτανο: Νοσταλγεί το παρελθόν του (βίντεο)

Στον Πλάτανο, ταξιδεύει σήμερα η «Πατρίς της Κυριακής»! Ένα όμορφο γραφικό χωριό σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από την Αρχαία Ολυμπία. Η ιστορία του υπολογίζεται πάνω από 2000 χρόνια.

Η ονομασία του, σύμφωνα με μαρτυρίες, οφείλεται σε έναν μεγάλο πλάτανο με διάμετρο κορμού 10 μέτρων που χαρακτηριστικό του,εκτός από το μέγεθος, ήταν και η μεγάλη κουφάλα που είχε. Το χωριό καταλαμβάνει έκταση 6.388 στρεμμάτων. Ο πληθυσμός του, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή δεν ξεπερνά τους 600 κατοίκους.

Πλήθος εκκλησιών…

Η πρώτη Εκκλησία του χωριού είναι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Παναγίτσα όπως λέγεται από τους κατοίκους. Χτίστηκε το 1831 από 47 οικογένειες. Στις 26 Αυγούστου του 2007, η εκκλησία καταστράφηκε από τη φωτιά. Ξαναχτίστηκε, με διαφορετικό όμως αρχιτεκτονικό ρυθμό. Τα εγκαίνια έγιναν στις 14 Αυγούστου του 2011 και η πρώτη λειτουργία έγινε στις 15 Αυγούστου, την ημέρα της εορτής της Παναγίας. Η δεύτερη εκκλησία που χτίστηκε, ήταν η εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων. Αυτό έγινετο 1837. Η τρίτη εκκλησία, ήταν ο Άγιος Γεώργιος που χτίστηκε το 1872.

Η επόμενη ανήκει στον πολιούχο του χωριού, τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Αυτή χτίστηκε το έτος 1900. Το καμπαναριό κατασκευάστηκε το 1924 από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Έξω από το Ναό, υπάρχει ένας μεγάλος πλάτανος, τον οποίο φύτεψαν τα παιδιά του σχολείου το 1886. Ο εορτασμός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου γίνεται στις 8 Μαΐου.

Ο Προφήτης Ηλίας ήταν η πέμπτη σε σειρά εκκλησία που χτίστηκε το 1922.Έκτη σε σειρά έρχεται η Αγία Μαύρα, η οποία χτίστηκε το 1931.

Το λάδι και τα ξενοδοχεία της Αρχ. Ολυμπίας …

Τα κυριότερα προϊόντα που παράγονται είναι το λάδι, το κρασί, τα πορτοκάλια και το αραποσίτι, και φυσικά τα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της Αρχ. Ολυμπίας όπου εργάζονται αρκετοί κάτοικοι του χωριού! Δείτε παρακάτω τι μας είπαν κάτοικοι για τη σημερινή πραγματικότητα στο χωριό…

Παναγιώτης Μυλωνάς (Πρόεδρος Τ.Κ. Πλατάνου):

«Είμαστε ένα από τα καλύτερα χωριά της Ηλείας , αρκετά φιλόξενο με παραδοσιακά εδέσματα, και σπέσιαλ σουβλάκι, που θα βρει ο επισκέπτης στα μαγαζιά του χωριού. Ενώ από πλευράς υποδομών, δεν μας λείπει τίποτα. Εκείνο όμως που θα πρέπει να επαναλειτουργήσει και πάλι , είναι το ελικοδρόμιο στο παλιό γήπεδο του χωριού, το οποίο έγινε το 2004 για τις ανάγκες των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, και κατόπιν εγκαταλείφθηκε. Θα πρέπει να λειτουργήσει και πάλι, δίνοντας μια νότα ζωής στο χωριό μας, όπου κύριο εισόδημα των κατοίκων μας, είναι το λάδι. ακόμα περιμένουμε τις αποζημιώσεις από τις τελευταίες πυρκαγιές, ενώ υπάρχουν αρκετοί πατριώτες μας που την τουριστική περίοδο, εργάζονται στα ξενοδοχεία της Ολυμπίας. Πάντως κίνηση αυτή την ώρα στο χωριό μας, όπως άλλωστε σε όλα τα χωριά δεν υπάρχει, καθώς από τη μια η ακρίβεια και από την άλλη ο πόλεμος στην Ουκρανία, μας έχουν επηρεάσει, όμως ελπίζουμε στο καλοκαίρι»!

Θόδωρος Παναγόπουλος (Κάτοικος Πλατάνου):

«Κάποτε ήμασταν ένας παράδεισος, αλλά λόγω κρίσης το χωριό πλέον μαραζώνει, καθώς δεν υπάρχουν λεφτά και τα καφενεία ερήμωσαν. Τώρα πλέον νοσταλγούμε την καλή μας εποχή, προ μνημονίου. Βασικό εισόδημα του χωριού παραμένει το λάδι. Ευτυχώς που είμαστε κομπλέ από πλευράς υποδομών, και δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την καθημερινότητα. Όμως δεν υπάρχουν δουλειές όπως παλιά, και οι νέοι εγκαταλείπουν το χωριό μας… Ευτυχώς που βρισκόμαστε δίπλα στην αρχ. Ολυμπία, και κάποιοι βρίσκουν εκεί δουλειά στα ξενοδοχεία γιατί οι καλλιέργειες έγιναν πλέον ασύμφορες, λόγω αύξησης των εφοδίων».

Βασίλης Δρακόπουλος (Κάτοικος Πλατάνου):

«Η κατάσταση και στο χωριό μας είναι πολύ χάλια…, ελέω ακρίβειας και ανεργίας. καθώς δεν υπάρχουν δουλειές να δουλέψει ο κόσμος όπως ήταν παλιά, μια εποχή την οποία και νοσταλγούμε. και βέβαια δεν βλέπω και ανάκαμψη στο μέλλον, με αποτέλεσμα τα νέα παιδιά δυστυχώς να υποφέρουν. Άλλωστε εγκαταλείπουν τον Πλάτανο, και δεν υπάρχουν νέοι ώστε να κρατήσουν σε δράση τον ιστορικό Ερμή Πλατάνου. Ευτυχώς που δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την καθημερινότητά μας. Θα πρέπει να δοθούν κίνητρα από την πολιτεία, διαφορετικά δεν έχουμε μέλλον. Ευτυχώς που βρισκόμαστε δίπλα στην αρχ. Ολυμπία, όπου από κάθε σπίτι εργάζεται και ένας άνθρωπος».

Βασίλης Μαρουσόπουλος (Επαγγελματίας κάτοικος Πλατάνου):

«Η κίνηση που υπήρχε παλιότερα δεν υπάρχει, και περιμένουμε το καλοκαίρι όπου πάντα αυξάνεται. Πριν δέκα χρόνια ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα, όμως τώρα πληρώνουμε και εμείς την κρίση, όπως άλλωστε όλα τα χωριά. Φυσικά σημαντικό ρόλο έχουν παίξει και οι φωτιές που μας κατέστρεψαν. καθώς το βασικό μας εισόδημα εδώ στον Πλάτανο, ήταν το λάδι. Ευτυχώς δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα με την καθημερινότητα. Όσο για το καφενείο που κρατάμε, είναι το αρχαιότερο αυτή την ώρα στην ηλεία, καθώς λειτουργεί συνεχώς από το 1895, με εξαίρεση το διάστημα της καραντίνας. Τέσσερις γενιές έχουν περάσει από εδώ, έχοντας όλα αυτά τα χρόνια δεθεί με τον κόσμο. Ελπίζουμε αυτό δε το καλοκαίρι σε ανάκαμψη μέσω του τουρισμού, καθώς αυτό το παραδοσιακό καφενείο, λειτουργεί και ως ένα ‘‘μουσείο’’ για τους τουρίστες, με τα διάφορα εκθέματα που έχει».

Διονύσιος Μυλωνάς (Κάτοικος Πλατάνου):

«Η κατάσταση τώρα πλέον και στον Πλάτανο είναι πολύ χάλια.! Δεν υπάρχει καθόλου κίνηση, και δεν θυμίζει σε τίποτα την παλιά καλή εποχή. Άλλωστε κάποτε ξεπερνούσαμε τους 1.000 κατοίκους, και τώρα μόλις φτάνουμε τους 600. Ευτυχώς που το χωριό μας δεν έχει προβλήματα υποδομών, χάρις στο ενδιαφέρον του προέδρου μας, σε συνεργασία βέβαια με τον Δήμο της αρχ. Ολυμπίας. Όμως δεν υπάρχουν δουλειές και ο κόσμος έφυγε από το χωριό, ιδίως οι νέοι. κάτι που έχει ξεκινήσει πριν το μνημόνιο. αν δεν γίνουν νέες επιχειρήσεις, ώστε να επιστρέψει ο κόσμος στον Πλάτανο, δεν υπάρχει μέλλον στο χωριό μας, και θα ερημώνει, μέρα με τη μέρα».

Παναγιώτης Δρίνας (Κάτοικος Πλατάνου):

«Η κατάσταση και στον Πλάτανο όσο πάει και χειροτερεύει. Δεν κυκλοφορεί κόσμος, και το βράδυ είναι ακόμα χειρότερα. Μας έφαγε η ακρίβεια, και ειδικά εδώ οι φωτιές, όπου με εξαίρεση ένα 20 με 30% που είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες και πήραν κάποια χρήματα, οι υπόλοιποι περιμένουμε ακόμα… και το βασικό δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε. Ευτυχώς που δεν έχουμε προβλήματα με την καθημερινότητά μας, γιατί διαφορετικά θα υποφέραμε ακόμα περισσότερο. καθώς φτάσαμε σε σημείο ελέω της ακρίβειας και χωρίς δουλειά την ημέρα, να σκεφτόμαστε να κατέβουμε ακόμα και στον Πύργο».