Ηλεία

Οι δικηγόροι της Ηλείας σχολιάζουν το νέο Ποινικό Κώδικα – «Ναι» και «Όχι» στις αυστηρές ποινές

Η εφ. «Πατρίς» ζήτησε από έγκριτους νομικούς της Ηλείας την άποψη τους για τον νέο Ποινικό Κώδικα
Ακούστε το άρθρο

Κατά πλειοψηφία ψηφίστηκε την περασμένη Πέμπτη από την Ολομέλεια της Βουλής, ο νέος Ποινικός Κώδικας.

Υπέρ της αρχής του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης, «Τροποποιήσεις του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και άλλες επείγουσες διατάξεις» ψήφισαν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ, Ανδρέας Λοβέρδος.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης καταψήφισαν, εκτός από το ΚΙΝΑΛ που ψήφισε «παρών».

Αρκετά άρθρα του νομοσχέδιου που αυστηροποιούν τις ποινές για ορισμένα ειδεχθή εγκλήματα, όπως τα σεξουαλικά εγκλήματα και οι ανθρωποκτονίες, υπερψηφίστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία.

Να σημειωθεί ότι αμέσως μετά το τέλος της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας δημιουργήθηκε σύγχυση ως προς την ψήφο του ΚΙΝΑΛ, καθώς εμφανιζόταν να ψηφίζει «Ναι» επί της αρχής, ενώ είχε ξεκαθαριστεί στην Ολομέλεια ότι η επίσημη θέση του είναι «παρών». Λίγο αργότερα διευκρινίστηκε ότι «εκ παραδρομής», ο ειδικός αγορητής του κόμματος, Γιώργος Μουλκιώτης, ο οποίος αντικατέστησε σήμερα στην Ολομέλεια τον Αχμέτ Ιλχάν, είχε πατήσει λάθος κουμπί και αντί για

«Παρών» ψήφισε «Ναι», επί της αρχής. Το θέμα έληξε μετά τις διευκρινήσεις που δόθηκαν, στην αρμόδια υπηρεσία της Βουλής, τόσο από τον ίδιο όσο και από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΙΝΑΛ, Κώστα Σκανδαλίδη.

Η εφ. «Πατρίς» ζήτησε από έγκριτους νομικούς της Ηλείας την άποψη τους για τον νέο Ποινικό Κώδικα και τις αλλαγές που επιφέρει με τους περισσότερους εξ αυτών να διαφωνούν με τις συχνές τροποποιήσεις τους.

Δημήτρης Δημητρουλόπουλος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας: «Όχι αλλαγές με βάση το κλίμα της συγκυρίας!»

«Για την τρίτη φορά τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα. Το γεγονός αυτό από μόνο του κατ’ αρχάς δεν μπορεί να θεωρηθεί ως θετικό. Η ταχύτητα και η ευκολία με την οποία βασικά νομοθετήματα της Πολιτείας τροποποιούνται και μεταβάλλονται είναι ένα ανησυχητικό φαινόμενο το οποίο τα τελευταία χρόνια επαναλαμβάνεται κατά κόρον. Πρώτη και άμεση συνέπεια του γεγονότος αυτού είναι η πρόκληση ανασφάλειας Δικαίου δεδομένου ότι οι αλλαγές οι οποίες επέρχονται είναι τόσο πολλές και γίνονται με τέτοια ταχύτητα που δεν προλαβαίνουν οι εφαρμοστές του Δικαίου να μελετήσουν και να εφαρμόσουν σωστά τις νέες διατάξεις. Για τον λόγο αυτό, όλες οι Νομικές Ενώσεις είχαν ταχθεί ενάντια στην βεβιασμένη και εσπευσμένη τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα.

Το δεύτερο ζήτημα το οποίο τίθεται είναι ότι η Πολιτεία δεν μπορεί να νομοθετεί υπό το κράτος των συγκυριών και των γεγονότων που γίνονται κάθε φορά. Δε μπορεί οποτεδήποτε συμβαίνει ένα σοβαρό έγκλημα που απασχολεί την κοινή γνώμη να σπεύδουμε και να αλλάζουμε τον Ποινικό Κώδικα προκειμένου να προσαρμοστούμε στο κλίμα επικρατεί. Οι Κώδικες είναι βασικά νομοθετήματα τα οποία θα πρέπει να αφήνονται να λειτουργήσουν, να τύχουν της αναγκαίας προσαρμογής από τους δικαστές για να μπορέσουν να αποδώσουν τα αποτελέσματά τους.

Υπάρχει μια αυστηροποίηση στις ποινές που επιβάλλονται. Καταλαβαίνω την συλλογιστική η οποία οδηγεί σε αυτή νομοθετική πρωτοβουλία όμως θεωρώ πως ούτε με αυτόν τον τρόπο θα λυθεί το ζήτημα της εγκληματικότητας. Η πάταξη της εγκληματικότητας δεν επέρχεται με την αυστηροποίηση των ποινών και μόνο. Απαιτούνται άλλα μέτρα γενικής προληπτικής αντεγκληματικής πολιτικής τα οποία θα οδηγήσουν σε αυτό το αποτέλεσμα. Στην Ελλάδα έχουμε ήδη έναν από τους αυστηρότερους Ποινικούς Κώδικες σε ολόκληρη την Ευρώπη και αρκεί να αναφέρουμε ότι έχουμε πολλαπλάσιο αριθμό ισοβιτών από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρά ταύτα, η εγκληματικότητα εξακολουθεί να παραμένει αυξημένη και συνεχίζει να διογκώνεται. Αλλού θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση του προβλήματος και άλλα θα πρέπει να είναι τα μέτρα που θα επιλεγούν από την Πολιτεία και μεταξύ αυτών, όσον αφορά, το θέμα του σωφρονισμού, εμείς θεωρούμε ότι είναι αναγκαίο οι ποινές που επιβάλλονται να εκτίονται. Δεν χρειαζόμαστε αυστηρότερες ποινές, αρκεί αυτές που επιβάλλονται να εκτίονται πραγματικά!»

Δημήτρης Δημητρουλόπουλος, Πρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας

Εμμανουήλ Μπιρμπίλης, Αντιπρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αμαλιάδας: «Μεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια αλλά νομική παραδοξότητα οι συνεχείς αλλαγές»

«Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που επιφέρει αρκετές και σημαντικές αλλαγές τόσο στον Ποινικό Κώδικα, όσο και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Το ενδιαφέρον μας επικεντρώνεται κυρίως στις τροποποιήσεις που αφορούν το ουσιαστικό μέρος του ποινικού δικαίου, δηλαδή τον Ποινικό Κώδικα και πιο συγκεκριμένα ακόμα το Ειδικό Μέρος του ΠΚ, στο οποίο τυποποιούνται κατά βάση τα κυριότερα εγκλήματα της έννομης τάξης μας και οι προβλεπόμενες ποινές τους. Το βασικό χαρακτηριστικό του ψηφισθέντος νομοσχεδίου είναι η αυστηροποίηση των ποινών και η διεύρυνση του αξιοποίνου.

Με τις αλλαγές που ψηφίστηκαν ο ΠΚ αποκτά μεγαλύτερη συνοχή και συνέπεια και επέρχεται εξορθολογισμός προς τα πάνω των προβλεπόμενων ποινών στα εγκλήματα ιδιαίτερης σκληρότητας, μεγάλης κοινωνικής και ηθικής απαξίας και σε εκείνα που στρέφονται κατά ανηλίκων, ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων ή που απασχολούν έντονα πλέον τις σύγχρονες κοινωνίες (κλιματική κρίση, περιβάλλον).

Οι νέες διατάξεις κινούνται καταρχήν προς την σωστή κατεύθυνση, βρίσκονται εντός των διαχρονικών αρχών του ποινικού μας δικαίου, του κράτους δικαίου και της προστασίας του πολιτεύματος, της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, της γενετήσιας ελευθερίας, της σωματικής ακεραιότητας και της περιουσίας. Εμπεδώνουν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.

Η Πολιτεία, όταν διαπιστώνει φαινόμενα επαναλαμβανόμενης σοβαρής εγκληματικής εκτροπής έχει υποχρέωση να λαμβάνει μέτρα και όχι να μένει απαθής παρακολουθώντας το φαινόμενο άπραγη. Διότι η ατιμωρησία η ή δυσανάλογη προς τα κάτω τιμωρία σε σχέση με την βαρύτητα και τις συνέπειες των σοβαρών εγκλημάτων οδηγεί τελικά στην ανομία και διασαλεύει την κοινωνική συνοχή.

Βέβαια εμείς οι νομικοί διατηρούμε πάντοτε επιφυλάξεις απέναντι στην Πολιτεία, όταν νομοθετεί για τόσο σοβαρά ζητήματα εν θερμώ, με βάση την «κοινή γνώμη» ή το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» της εκάστοτε συγκυρίας.

Ο ποινικός νομοθέτης πρέπει να είναι ψύχραιμος και να παραμένει προσηλωμένος στις αρχές που απορρέουν από το Σύνταγμα, το κράτος δικαίου, τις ατομικές ελευθερίες και τα δικαιώματα του πολίτη. Ο ποινικός κώδικας πρέπει να έχει διάρκεια και διαχρονικότητα και να δοκιμάζεται η εφαρμογή του σε βάθος χρόνου, γιατί μόνο έτσι μπορεί να κριθεί και η αποτελεσματικότητά του.

Παρά λοιπόν την συμφωνία μου με τις περισσότερες από τις νέες ρυθμίσεις του ΠΚ, δεν μπορώ να μην τονίσω ότι από την 1η Ιουλίου του 2019 όταν και ξεκίνησε η ισχύς του νέου Ποινικού Κώδικα (ν. 4619/2019), ο οποίος αντικατέστησε τον παλαιό ΠΚ που είχε ψηφιστεί το έτος 1951, έχει μέχρι σήμερα τροποποιηθεί σε σημαντικό βαθμό ο νέος ΠΚ άλλες δύο φορές, ενώ έχουν γίνει και άλλες επιμέρους μερικότερες αλλαγές. Το ν/σ που ψηφίστηκε συνιστά την τρίτη σημαντική αλλαγή του νέου ΠΚ σε μόλις 2,5 χρόνια.

Τούτο συνιστά σοβαρή νομική παραδοξότητα, όταν μιλάμε για ένα τόσο “βαρύ” θεσμικά νομοθέτημα, όπως ο ΠΚ και -δυστυχώς- αποδεικνύει την ελλειματική λειτουργία της ελληνικής Πολιτείας ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα.

Επιπλέον, δημιουργεί μεγάλη ανασφάλεια δικαίου και σοβαρό πρόβλημα στους λειτουργούς και συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης, οι οποίοι ενόψει και της βασικής αρχής του άρθρου 2 του ΠΚ περί εφαρμογής του επιεικέστερου για τον κατηγορούμενο νόμου εκ των περισσοτέρων που ίσχυσαν από την τέλεση της πράξης μέχρι την αμετάκλητη εκδίκασή της, καλούνται να επιλέξουν τον εφαρμοστέα ποινική διάταξη μεταξύ 4 νομοθετημάτων.

Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι ο ΠΚ και ο ΚΠΔ, όπως διαμορφώθηκαν μετά την ψήφιση του ν/σ, δεν θα τροποποιηθούν σύντομα εκ νέου, διότι κάτι τέτοιο δεν θα συνιστούσε μόνο νομική παραδοξότητα, αλλά πολύ φοβάμαι και σοβαρό πλήγμα για τους ίδιους τους Κώδικες, την ασφάλεια δικαίου και το κύρος του ποινικού νομοθέτη».

Εμμανουήλ Μπιρμπίλης, Αντιπρόεδρος Δικηγορικού Συλλόγου Αμαλιάδας

Μισέλ Αμπου Χάντμπα, Δικηγόρος Αμαλιάδας:«Η εγκληματικότητα δεν αντιμετωπίζεται μόνον με πιο αυστηρές ποινές»

«Ο νέος ποινικός κώδικας υπέστη μεγάλο αριθμό τροποποιήσεων πάρα το γεγονός πως μόλις δύο χρόνια πριν και κατόπιν μακρόχρονων διαβουλεύσεων εκσυγχρονίστηκε μετά από 70 χρόνια.

Η φιλοσοφία των αλλαγών έχει ξεκάθαρο στόχο την αυστηροποίηση των ποινών. Δυστυχώς η εγκληματικότητα δεν αντιμετωπίζεται μόνον με πιο αυστηρές ποινές.

Το να εισέλθω σε μια διαδικασία κατ’ άρθρο ανάλυσης είναι αδύνατον, όμως η συλλογιστική πως “όσο πιο βαριές ποινές έχουμε τόσο μικρότερο έγκλημα θα υπάρχει” είναι εσφαλμένη. Για την μείωση του εγκλήματος χρειάζεται ορθή αντεγκληματική πολιτική και αξιόλογο σωφρονιστικό σύστημα τα οποία δυστυχώς δεν υφίστανται στην χώρα μας.

Η εγκληματικότητα δεν είναι αποτέλεσμα χαμηλών ποινών, ούτε οι πιο αυστηρές ποινές θα πρέπει να αποτελούν επικοινωνιακό πρόσταγμα κάθε φορά που συμβαίνει ένα γεγονός (φωτιές, ανθρωποκτονίες κλπ.) και να θεωρείται πως με κάποιο μαγικό τρόπο, αν αυξηθούν οι ποινές όλα αυτά θα εξαλειφθούν ως δια μαγείας.

Ναι, φυσικά και κάποιες ποινές ορθώς γίνονται πιο αυστηρές (λ.χ. βιασμός), όμως ως κοινωνία θα πρέπει να αναζητηθούν οι λύσεις που θα μειωθεί η εγκληματικότητα, λύσεις που θα συμβάλλουν στην μη ανοχή των αυθαιρεσιών και παραβιάσεων και κυρίως δεν θα απαλλάσσουν την πολιτική εξουσία και την άρχουσα τάξη από τις ευθύνες για την εκτεταμένη φτώχεια, περιθωριοποίηση, έλλειμμα στον τομέα παιδείας.

Δυστυχώς οι αλλαγές έγιναν δίχως να μπορούν να συμμετάσχουν οι Δικηγορικό σύλλογοι, πολλές έγιναν στο πόδι κυριολεκτικά και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα που ο νομοθέτης του Ν 4619/2019 ορθά και συνετά ποιών, «απέβαλλε» και «αποποινικοποίησε» ή και κατέστησε επιεικέστερες σε σχέση με τις προηγούμενες, μετά από 70 ολόκληρα χρόνια ισχύος του παλαιού ποινικού κώδικα.

Καμία αλόγιστη αυστηροποίηση ποινών δεν θα μας σώσει από το ειδεχθές έγκλημα. Καμία δια βίου έκτιση ποινών δεν θα καθυποτάξει εγκληματικά ένστικτα.

Όσα κράτη το πίστεψαν αυτό και το θεσμοθέτησαν απέτυχαν παταγωδώς. Ούτε το ειδεχθές έγκλημα μειώθηκε, ούτε οι φυλακές απετέλεσαν πραγματικά σωφρονιστικά καταστήματα. Το έγκλημα τρέφεται από την αυστηρότερη ποινή και αντιδρά γενόμενο ακόμη πιο σκληρό, πιο εκτενές. Ο φυλακισμένος εγκληματίας που ξέρει ότι δεν θα επιστρέψει ποτέ στην κοινωνία, γίνεται άγριο τέρας που ζητά νέο αίμα εντός και εκτός των φυλακών, αφού δεν ελπίζει σε τίποτα πια. Ποινή, σημαίνει τιμωρία και εγκλεισμός σημαίνει προετοιμασία για κοινωνική ένταξη.

Όσο ο εγκλεισμός δεν συνοδεύεται από τον απαραίτητο σωφρονισμό, δεν θα απαλλαγούμε από το έγκλημα».

Μισέλ Αμπου Χάντμπα, Δικηγόρος Αμαλιάδας:

Τάσος Τσατάς, Δικηγόρος Πύργου: «Όπλα για να χτυπήσει η Δικαιοσύνη το σκληρό έγκλημα»

«Καταρχάς, πρέπει να πούμε ότι τα θεμελιώδη νομοθετήματα, όπως ο Ποινικός Κώδικας και η Ποινική Δικονομία, πρέπει να τροποποιούνται με φειδώ και μετά από μεγάλα χρονικά διαστήματα και εφόσον διαπιστώνεται πρόδηλη κοινωνική αναγκαιότητα, γιατί το νόημα και η λειτουργία τους πρέπει να γίνουν κτήμα της κοινωνίας και της επιστήμης μέσα από τη διαπλαστική νομολογία των δικαστηρίων.
Δεν νομοθετούμε ποτέ «εν θερμώ». Η προηγούμενη μεγάλη αλλαγή στον Ποινικό Κώδικα (καλοκαίρι του 2019) ως επί το πλείστον κινήθηκε προς την σωστή κατεύθυνση. Π.χ. κατάργηση υποτροπής, κατάργηση στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων κ.α. κατάλοιπα εμφυλιοπολεμικών δεκαετιών. Άφησε όμως πολλά κενά, ενώ πολλές ρυθμίσεις γέννησαν ερωτηματικά και υπόνοιες για νομοθετική συναλλαγή, κυρίως για ευνοϊκή μεταχείριση εκκρεμών δικών με μεσολάβηση «μεγάλων» δικηγορικών γραφείων του κέντρου (πολλά δημοσιεύματα, σχόλια, αντεγκλήσεις, πολιτικές κόντρες κ.λπ.).

Η παρούσα τροποποιητική ρύθμιση, καρπός επιστημονικής εργασίας Επιτροπής από εξέχοντες νομικούς, με Πρόεδρο τον καθηγητή Λάμπρο Μαργαρίτη, κινήθηκε νομοθετικά για να θεραπεύσει αφενός τις ατέλειες της προηγούμενης (2019), αφετέρου για να προστατεύσει τους πολίτες από εντεινόμενα φαινόμενα ασύδοτης εγκληματικότητας, που αμφισβητούν αξίες και θεσμούς και βάλουν ευθέως κατά της κοινωνικής ομαλότητας.

Πιστεύω ότι οι αλλαγές που τώρα επήλθαν στο ποινικό δίκαιο, έδωσαν στη Δικαιοσύνη όπλα για να «χτυπήσει» το σκληρό έγκλημα (φόνοι, θανατηφόρες ληστείες, θανατηφόροι βιασμοί, αιμομιξίες, γενετήσιες πράξεις με ανηλίκους, κ.λπ.).

Τα μέτρα ΔΕΝ είναι «δρακόντεια», καθότι το νομικό μας οπλοστάσιο παρέχει «αντίμετρα» στον δικαστή να περιορίσει τις βαριές ποινές, όπου κρίνει (π.χ. ελαφρυντικά κ.λπ.).

Το νέο νομοθέτημα περιστέλλει αυτό που λέμε «θεατρικότητα» των ποινών, δηλαδή τα ισόβια από 16 έτη τώρα γίνονται τουλάχιστον 18.
Επίσης στοχεύει στην προστασία των ανηλίκων, της οικογένειας, της γυναίκας, διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη (μολότοφ σε διαδηλώσεις), την αξιοπρέπεια στην εργασία, το traficing, τη σωματική ακεραιότητα και την φύση (κακούργημα ο εμπρησμός δάσους).

Ευελπιστούμε η νέα τροποποίηση να συμβάλει στην αντιμετώπιση της ασύδοτης, σκληρής εγκληματικότητας. Να θωρακίσει την κοινωνία και τους θεσμούς της.

Τέλος, μη λησμονούμε ότι οι διατάξεις του Ποινικού Δικαίου και της Δικονομίας είναι το Σύνταγμα και η καταφυγή των αδυνάτων».

Τάσος Τσατάς, Δικηγόρος Πύργου

Αντώνης Μπαχούρος, Δικηγόρος Πύργου: «Αυστηροποιούνται ποινές σε πλειάδα αδικημάτων και αυξάνεται ο χρόνος έκτισης για βαριά αδικήματα»

«Με το νέο νόμο που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 11/11/2021 επιχειρείται μια ριζική αναμόρφωση των Νόμων 4619/2019 (νέος Ποινικός Κώδικας) και 4620/2019 (νέος Κώδικας Ποινικής Δικονομίας) της κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυστηροποιώντας τις ποινές σε πλειάδα ποινικών αδικημάτων αλλά κυρίως αυξάνει τον χρόνο έκτισης για τα βαριά αδικήματα του ποινικού Δικαίου.

Η παρέμβαση του νομοθέτη σε κάποια σημεία υπήρξε πραγματικά εύστοχη και εν πολλοίς αναγκαία, σε άλλες περιπτώσεις όμως προκάλεσε νέες προβληματικές, τις οποίες έχουν ανοιχτά εκφράσει φορείς όπως η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ένωση Ελλήνων Ποινικολόγων, ενώ επιφυλάξεις για ορισμένα άρθρα εξέφρασε και η ίδια η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής.
Από όλα τα ανωτέρω άρθρα ο αρμόδιος Υπουργός απέσυρε μόνον το άρθρο 30 του νομοσχεδίου, το οποίο απέκλειε από το Δικαστή τη δυνατότητα να μην παραπέμψει νεαρούς δράστες έως 25 ετών σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων, με αποτέλεσμα, σε περίπτωση στέρησης της ελευθερία τους, να κρατούνται μαζί με μεγαλύτερους συγκρατουμένους τους.

Η μεταρρύθμιση αφορά τόσο τη βαριά εγκληματικότητα, όπως ανθρωποκτονίες, βιασμούς και κυρίως το βιασμό ανηλίκων, θανατηφόρο ληστείες, όπου προβλέπεται αποκλειστικά η ποινή της ισόβιας κάθειρξης, αλλά και η αναβάθμιση σε κακούργημα αδικημάτων όπως η αποπλάνηση ανηλίκων, η αιμομιξία κ.α. που μέχρι στιγμής ήταν πλημμελήματα.

Επίσης, αδικήματα όπως η σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας και η προσβολή της γενετήσιας ευπρέπειας για τους ανήλικους, θα διώκονται πλέον αυτεπάγγελτα, χωρίς ανάγκη καταγγελίας από πλευράς του θύματος στον Εισαγγελέα.

Επίσης, και ίσως το πιο σημαντικό για μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας, επανέρχεται η δυνατότητα μετατροπής των ποινών φυλάκισης σε κοινωφελή εργασία και για τα αδικήματα που τελέστηκαν μετά την 01/07/2019, ενώ, αντιθέτως, όσοι δεν πληρούν τους όρους για την εξαγορά της ποινής τους ή την παροχή κοινωφελούς εργασίας, θα δουν την πόρτα της εξόδου από τις φυλακές να απομακρύνεται.

Όσον αφορά τις διατάξεις που συγκέντρωσαν τις εντονότερες επικρίσεις, με την τροποποίηση του άρθρου 272 ΠΚ μετατρέπεται σε κακούργημα ακόμα και η κατοχή μολότοφ ή άλλων εμπρηστικών ή εκρηκτικών μηχανισμών στη διάρκεια πορειών ή δημόσιας συνάθροισης, ανεξάρτητα αν ο δράστης διαπράττει το αδίκημα της διατάραξης κοινής ειρήνης, όπως προέβλεπε ο προηγούμενος ποινικός κώδικας που ψηφίστηκε το 2019 και μάλιστα με απειλή βαρύτατης ποινής κάθειρξη έως 10 έτη και τη δυνατότητα των διωκτικών αρχών να προβαίνουν σε άρση του τηλεφωνικού απορρήτου του υπόπτου για τη διακρίβωση του αδικήματος.

Τέλος, εντονότατες επικρίσεις έχει δεχθεί και η νέα διάταξη του τροποποιηθέντος άρθρου 191 ΠΚ που μετατρέπει το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων σε έγκλημα αφηρημένης διακινδύνευσης, απειλώντας με ποινές φυλάκισης τον υπαίτιο οποιαδήποτε δημόσιας διάδοσης ή ανάρτησης στο διαδίκτυο που θα μπορούσε να δημιουργήσει ανησυχία ή φόβο ή να κλονίσει την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, την αμυντική ικανότητα της χώρας ή τη δημόσια υγεία. Δυστυχώς, η προτεινόμενη διάταξη, καταλαμβάνει το σύνολο του δημόσιου λόγου, και μάλιστα για τέτοια γενικά ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος, δημιουργώντας εύλογους προβληματισμούς, καθότι τέτοιοι περιορισμοί στην ελευθερία του λόγου, όπως οι προαναφερόμενοι πρέπει, προκειμένου να είναι συμβατοί με το άρθρο 14 §1 του Συντάγματος και το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου».

Αντώνης Μπαχούρος, Δικηγόρος Πύργου

Σπύρος Λιατσής, Δικηγόρος Πύργου: «Μοιάζουν πρόχειρες και ίσως αχρείαστες οι αλλαγές»

«Με τις νέες αλλαγές και τροποποιήσεις που επήλθαν στον Ποινικό Κώδικα και στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας γίνεται μία προσπάθεια από το Υπουργείο Δικαιοσύνης προκειμένου να εναρμονιστούν περαιτέρω οι διατάξεις των ως άνω κωδίκων στις επίκαιρες περιστάσεις και στα επαναλαμβανόμενα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο χρονικό διάστημα κι έχουν προκαλέσει τον αποτροπιασμό της κοινής γνώμη (συνεχείς ανθρωποκτονίες, βιασμοί, απόπειρες ανθρωποκτονίας, αποπλανήσεις ανηλίκων κλπ).

Ως εκ τούτου οι προτεινόμενες αλλαγές, αυστηροποιήσεις, μοιάζουν πρόχειρες και ίσως ακόμα και αχρείαστες αν κανείς λάβει υπόψη του αφενός ότι δεν πραγματοποιήθηκε κάποια ιδιαίτερη προπαρασκευαστική διαδικασία για την τροποποίηση τόσο σοβαρών διατάξεων και οι αλλαγές προτείνονται κυρίως λόγω κυβερνητικών επικοινωνιακών αναγκών κι αφετέρου οι νέες αλλαγές προτείνονται να εφαρμοστούν ενόσω ο Νομικός Κόσμος προσαρμόζεται στις ριζικές αλλαγές που επέφεραν οι μεγάλες αλλαγές των κωδίκων με τους Ν.4619/2019 και Ν. 4620/2019.

Ιδιαίτερα προβληματική μου μοιάζει η προτεινόμενη αλλαγή του άρ. 191 ΠΚ (διασπορά ψευδών ειδήσεων) με την οποία αρκεί πλέον η αφηρημένη διακινδύνευση (δηλαδή η δυνατότητα πρόκλησης φόβου ή ανησυχίας) μέσω διασποράς ειδήσεων. Σε καμία περίπτωση ο Νόμος δεν θα πρέπει να αποτελέσει τον Ιερό Εξεταστή προκειμένου να ποινικοποιούνται απόψεις όσο γραφικές, άστοχες ή και επικίνδυνες μπορεί να φαίνονται τη δεδομένη χρονική περίοδο».

Όλη η επικαιρότητα