Oι εφημερίδες που γράφουν την ιστορία της Ελλάδας! (pics)

Το Gazzetta Weekend Journal αποτίει φόρο τιμής στις αρχαιότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, την «Πελοπόννησο», την «Πατρίς» του Πύργου, την «Ροδιακή», την «Ελευθερία» της Λάρισας και την «Πατρίς» του Ηρακλείου που δεν έχουν καταγράψει μόνο την ιστορία, αλλά πλέον αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας!

Στις εποχές του ηλεκτρονικού Τύπου και της τεχνολογικής ανάπτυξης, ο γραπτός Τύπος συμπιέζεται και οδηγείται σε μαρασμό. Σε πείσμα των καιρών, όμως, υπάρχουν πέντε εφημερίδες της περιφέρειας που συνεχίζουν τη διαδρομή τους μέσα στα χρόνια, προσπαθώντας πάντα να ενημερώσουν και να πληροφορήσουν τους πολίτες της χώρας με τον καλύτερο τρόπο.

Εχοντας κάποιες από αυτές ξεπεράσει και τον ένα αιώνα ζωής, αποτελούν μέρος της ιστορίας του τόπου μας και μπορούν να δηλώνουν με υπερηφάνεια ότι έχουν καταγράψει με υπευθυνότητα, σύνεση και αντικειμενικότητα, όλες τις κοσμοιστορικές αλλαγές που συμβεί τους δύο τελευταίους αιώνες στη χώρα μας. Και συνεχίζουν την ίδια πορεία, κρατώντας ψηλά τα ιδανικά τους, σε πείσμα της κρίσης και με εκδότες, δημοσιογράφους, τεχνικούς και υπαλλήλους να έχουν πλήρη συναίσθηση της σπουδαίας αποστολής τους.

Μάθετε λοιπόν τα πάντα, για τις πέντε πιο ιστορικές εφημερίδες της περιφέρειας που εξακολουθούν ακόμα να εκδίδονται. Κι αφού ενημερωθείτε για τη μεγάλη ιστορία τους, γίνετε και εσείς ένας καθημερινός αναγνώστης ενισχύοντας έτσι, τη δημοκρατία, την πολυφωνία και τον πολιτισμό του τόπου μας.

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ (Πάτρα 1886 – σήμερα)

H «Πελοπόννησος» είναι η αρχαιότερη εφημερίδα που κυκλοφορεί ακόμα στην Ελλάδα και ξεκίνησε την πορεία της στις 10 Ιουλίου του 1886 ως δεκαήμερη έκδοση, όμως στην πορεία άλλαξαν πολλά, μέχρις ότου γίνει ημερήσιο φύλλο και φτάσει αργότερα στις επτά εκδόσεις την εβδομάδα, στην έκδοση περιοδικού, ραδιοφωνικού σταθμού και ιστοσελίδας. Κυκλοφορεί στην Αχαΐα, την Ηλεία, την Αιτωλοακαρνανία και την Αθήνα. Ιδρυτής της ήταν ο Διονύσιος Βασιλειάδης, ιδιοκτήτης και εκδότης της εφημερίδας μέχρι το 1915. Ξεκίνησε ως δεκαήμερη εφημερίδα, αλλά γρήγορα μετατράπηκε σε εβδομαδιαία. Από τις 4 Ιανουαρίου 1890 έγινε δισεβδομαδιαία και από τις 5 Απριλίου 1893 καθημερινή πρωινή.

Με την πάροδο του χρόνου εργάστηκαν στην «Π» οι περισσότεροι και ικανότεροι πατρινοί δημοσιογράφοι. Η ανάπτυξη και βελτίωσή της ήταν συνεχής. Από το 1896 διατηρούσε μόνιμο ανταποκριτή στην Αθήνα, ενώ για πολλά χρόνια είχε ιδιαίτερο γραφείο στην Ανω Πόλη της Πάτρας και στον Πύργο, εσχάτως δε και στο Αίγιο.

Από το 1915 μέχρι το 1917 τη διεύθυνση της εφημερίδας ανέλαβε ο Χαράλαμπος Φραγκόπουλος, αδελφός του εκδότη Δ. Βασιλειάδη. Το 1917 η εφημερίδα εξαναγκάστηκε σε παύση. Μετά από δημοσίευση άρθρου του αρχισυντάκτη της Μιχ. Σακελλαρίου κατά των συμμαχικών δυνάμεων Κατοχής, ο Γάλλος ύπατος αρμοστής ναύαρχος Κάρολος Σελεστέν Ζονάρ (1857-1927) αξίωσε να διακοπεί η έκδοση της εφημερίδας. Το φύλλο της 9ης Ιουνίου 1917 ήταν το τελευταίο της πρώτης περιόδου της «Π». Ωστόσο, την επόμενη κιόλας μέρα κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Τηλέγραφος», που αποτέλεσε τη συνέχειά της. Ως ιδιοκτήτης του «Τηλέγραφου» αναγραφόταν ο Νικόλαος Φραγκόπουλος, αδελφός του Χαράλαμπου και του Διονυσίου. Και ο «Τηλέγραφος» παύθηκε, στις 3 Νοεμβρίου 1923, ως αντιβενιζελική εφημερίδα, συνέχισε όμως την έκδοσή του με τον προσωρινό τίτλο «Εωθινός Κήρυξ». Ο «Εωθινός Κήρυξ» κυκλοφόρησε από τις 9 Δεκεμβρίου 1923 για δύο μήνες, χωρίς όνομα εκδότη. Στις 3 Φεβρουαρίου 1924 ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος του «Τηλέγραφου» που διήρκεσε ως τον Οκτώβριο του 1944, με διευθυντή της εφημερίδας τον Χαράλαμπο Φραγκόπουλο. Μετά την Απελευθέρωση η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος του Γ. Παπανδρέου απαγόρευσε την έκδοση των εφημερίδων που κυκλοφορούσαν νόμιμα στη διάρκεια της Κατοχής. Τότε σταμάτησε ο «Τηλέγραφος». Από τις 12 Νοεμβρίου 1944 επανεκδίδεται η «Π», σε δεύτερη περίοδο, αριθμώντας τα έτη της πάλι από το Α’, με αδιάλειπτη κυκλοφορία μέχρι σήμερα. Διευθυντής της εφημερίδας παρέμεινε ο Χαράλαμπος Φραγκόπουλος μέχρι τον θάνατό του (29 Δεκεμβρίου 1951). Για 127 σχεδόν χρόνια η «Π» ανήκε στην οικογένεια Φραγκόπουλου, στα αδέλφια Διονύση, Ηρακλή, Νίκο και Χαράλαμπο. Ακολούθως, στη σύζυγο του Χαράλαμπου Γιώτα και μετά στην κόρη του, Νανά. Από το 2011 ως σήμερα εκδότης είναι ο Θόδωρος  Λουλούδης.

Στην Πάτρα, τα ημερήσια φύλλα, που ήταν όλα πρωινά, αποφάσισαν να βγάλουν για πρώτη φορά δευτεριάτικο φύλλο το 1998. Μέχρι τότε, τις Δευτέρες κυκλοφορούσαν οι εβδομαδιαίες εφημερίδες «Εθνικός Κήρυξ», «Γνώμη» και η «Πάτρα Σπορ». Η ανάγκη για ενημέρωση για τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου και κυρίως η δίψα του κοινού για την αθλητική κίνηση, υπαγόρευσαν στην «Π», αλλά και σε άλλες πρωινές εφημερίδες της πόλης, να βγάλουν δευτεριάτικο φύλλο.

Η «Π» με νέα εταιρεία και με νέο τίτλο, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά την 1η Σεπτεμβρίου 1997. Ηταν η «Πελοπόννησος της Δευτέρας» με αρ. φύλλου 1. Για ένα μικρό διάστημα, από τις 9 Σεπτεμβρίου 2001 έως τις 28 Οκτωβρίου 2001 και από την 1η Ιουλίου 2013 έως 7 Σεπτεμβρίου 2013, δεν κυκλοφορούσε τις Κυριακές. Το 2001, είχε δώσει βάρος στην έκδοση, ως κυριακάτικου φύλλου, του «Νεολόγου». Σε εκδοτικό συγκρότημα της «Π», περιήλθε, εκτός από τον τίτλο του «Νεολόγου» και ο τίτλος της αθλητικής εφημερίδας «Πάτρα Σπορ».

Για πάνω από έναν αιώνα, η «Π» είχε απλή συντακτική δομή. Το πρώτο βιολί της εφημερίδας έφερε επίσημα ή άτυπα τον βαθμό του αρχισυντάκτη. Οι υπόλοιποι (όχι πάρα πολλοί) δημοσιογράφοι ήταν συντάκτες. Κατά τη δεκαετία του ’90, που γιγαντώθηκε η εφημερίδα, με πολυσέλιδες εκδόσεις, ενώ αυξήθηκαν οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι, θεσπίστηκε η ιδιότητα του συντάκτη ύλης, που είχε ως κύρια αποστολή την επιμέλεια κειμένων και σελίδων. Τότε καθιερώθηκε η θέση του διευθυντή σύνταξης, την οποία κατέλαβε ο Γιώργος Αναστασόπουλος. Με την αποχώρησή του, προωθήθηκε σε θέση διευθυντή σύνταξης ο Κ. Μάγνης. Και σε θέση διευθυντή έκδοσης ο Π. Χατζής.

Η σημερινή συντακτική ομάδα

Διευθυντής της Πελοποννήσουν είναι από το 2001 ως σημερα, ο Κωνσταντίνος Μάγνης . Αρχισυντάκτες  είναι ο Κώστας Θεοδωρόπουλος και η Μαρίνα Ριζογιάννη και συντάκτες οι Μιχάλης Βασιλάκης, Χρήστος Βεργανελάκης, Τάκης Αντωνόπουλος, Τάσσος Σταθόπουλος, Σωτήρης Παπανδρέου, Βαγγέλης Γερογιάννης, Κώστας Λαμπρόπουλος, Κρίστι Κουνινιώτη, Αλεξάνδρα Παναγοπούλου, Πάνος Σακελλαρόπουλος, Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, Αποστόλης  Αναστασόπουλος.  Για το ένθετο του αυτοκινήτου και για το περιοδικό AutoMoto Patras.gr εργάζονται Κυριάκος, Νίκος και Μάρκος Καπετανάκης

Στο ατελιέ εργάζονται Κώστας Γαλανόπουλος (προϊστάμενος), Αγγελική Κόλλια, Μαρία Τρεκενέκη, Μίλτος Κοτιάδης, Θανάσης Βασιλόπουλος. Στο εμπορικό τμήμα Γιάννα Ασπρου, Αγγελική Γιαννοπούλου, Σπύρος Γουδέβενος, Ηλίας Ηλιόπουλος. Στο οικονομικό τμήμα Μάγδα Οικονόμου, Κώστας Λουλούδης, Ευτυχία Καραλή, Βίλυ Ζέρβα, Δήμητρα Πέγκα, Ευάγγελος Κατσίλας. Στη διαχείριση και στη διεκπεραίωση, Αμαλία Αθανασοπούλου, Γιάννης Παπαϊωάννου, Νικολέτα Παναγοπούλου, Νίκος Νίκας, Γιώργος Μακρόπουλος, Θεόδωρος Γιαννόπουλος, Κυριάκος Κυριακίδης, Ανδρέας Ρουντζαμάνης, Ανδρέας Αθανασόπουλος, Θεόδωρος Ξενοπανάγος.

Οι τέσσερις διώξεις κατά της «Π»

Τέσσερις φορές η «Π» έπεσε θύμα της οργής της Πολιτείας και των αρχών της για ισάριθμα δημοσιεύματα. Διώξεις που είχαν ως αποτέλεσμα να κλείσει η εφημερίδα και να τιμωρηθούν οι εκδότες της, με ποινές φυλάκισης ή και εξορίας. Πρώτα το 1917 με άρθρο του Μιχάλη Σακελλαρίου με το οποίο επιτίθεται στην Κυβέρνηση και στις συμμαχικές δυνάμεις. Αποτέλεσμα: Η εφημερίδα κλείνει (για 27 χρόνια). Ο Σακελλαρίου, σε μεγάλη ηλικία, εξορίζεται στην Κορσική για δύο χρόνια, ενώ επιστρέφοντας και πάλι στην Ελλάδα, πεθαίνει. Λίγες μέρες μετά, στην κορύφωση του Εθνικού Διχασμού, οι εκδότες της «Π», οι αδελφοί Χαράλαμπος Φραγκόπουλος, Νικολάκης Φραγκόπουλος και Ηρακλής Φραγκόπουλος, συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή, πρώτα στις φυλακές «Μαργαρίτη» στο Κάστρο της Πάτρας και μετά σ’ αυτές στο φρούριο του Ρίου. Ακολούθως ο Χαρ. Φραγκόπουλος εξορίστηκε για 14 μήνες στη Νάξο.

Στο 1923 η κρίση στην Ελλάδα καλά κρατεί, τα πολιτικά πάθη οξυμένα, τα γεγονότα του «Αντεπαναστατικού κινήματος» κατά της «Επαναστατικής Κυβέρνησης» των Πλαστήρα – Γονατά, προκαλούν νέα επεισόδια. Δώδεκα μέρες μετά το αντεπαναστατικό κίνημα των Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη, στις 3 Νοεμβρίου 1923 κλείνει και ο «Τηλέγραφος» για τρεις μήνες.

Μεσούσης της ιταλογερμανικής κατοχής στην Πάτρα, το 1942, ο «Τηλέγραφος» φιλοξενεί άρθρο του διευθυντή του Χαράλαμπου Φραγκόπουλου που κατηγορεί τη Νομαρχία Αχαΐας για μαύρη αγορά. Είχε δημοσιεύσει σειρά άρθρων για τον λιμό και τη «μαύρη αγορά», αποδίδοντας ευθύνες στις αρχές. Τις ημέρες εκείνες έγιναν λαϊκές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και μεμονωμένες εργατικές απεργίες. Οι Ιταλοί απαγόρευσαν προσωρινά την έκδοσή του, ενώ η Επιτροπή Ασφαλείας εξόρισε τον Χαρ. Φραγκόπουλο και τον αρχισυντάκτη Κώστα Καγκελάρη. Ο «Τηλέγραφος» έκλεισε για 20 μήνες (Μάρτης 42 – Οκτώβρης 43), ο Φραγκόπουλος σιδηροδέσμιος εξορίστηκε στην Αμαλιάδα και ο Καγκελάρης στη Γαστούνη.

Για να φτάσουμε σον Ιούνιο του 1973 όταν η «Π» δημοσιεύει επιστολή του πρώην αρχηγού του ΓΕΕΘΑ, Κυριάκου Παπαγεωργίου οποίος ασκεί κριτική σε Γ. Παπαδόπουλο, Ν. Μακαρέζο και Στ. Παττακό. Τούτο προκαλεί την οργή της χούντας των Συνταγματαρχών κι η εφημερίδα κάθεται στο εδώλιο. Οι εκδότες της καταδικάζονται σε 27μηνη φυλάκιση (αθροιστικά), ο δε επιστολογράφος οδηγήθηκε στη φυλακή.

Η Πελοπόννησος σήμερα

– Η «Π» κυκλοφορεί καθημερινά με ρεπορτάζ αιχμής (πολιτικό, κοινωνικό, αθλητικό, πολιτιστικό).

– Η «Πελοπόννησος της Δευτέρας»: Τα γεγονότα του σαββατοκύριακου, ρεπορτάζ με επισημάνσεις που λειτουργούν καταλυτικά στη θεματογραφία της πόλης και αθλητικό ένθετο με χορταστική αναφορά για όλα τα σπορ.

– Η «Πελοπόννησος της Κυριακής»: Ενας ισορροπημένος συνδυασμός ειδησεογραφίας του Σαββάτου, επίκαιρων ρεπορτάζ, αφιερωμάτων, συνεντεύξεων, μαχητικής αρθρογραφίας, αλλά και ειδικών στηλών με πλουραλιστικό περιεχόμενο, που ξεκινούν από αναδρομές στο παρελθόν της πόλης και φθάνουν μέχρι τον πολιτισμό.

– Pelop.gr: Το ειδησεογραφικό portal της εφημερίδας λειτουργεί από τον Οκτώβριο του 2011. Μέσα στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την έναρξη λειτουργίας του μέχρι σήμερα, κατάφερε να εδραιωθεί στη συνείδηση των χρηστών του διαδικτύου σαν το άμεσο και έγκυρο ενημερωτικό ηλεκτρονικό ΜΜΕ  της Δυτικής Ελλάδας. Καθημερινοί επισκέπτες του pelop.gr είναι πολίτες και από κάθε γωνιά της Γης (ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία, Δανία, Ιταλία, Βέλγιο, Γαλλία, Καναδά, Αυστραλία, Ρωσία, Πολωνία κ.ά.).

– Περιοδικό TRIP: Κυκλοφορεί μαζί με την εφημερίδα σε τακτά χρονικά διαστήματα. Φιλοξενεί πρόσωπα και θέματα με «φρέσκια» και διαφορετική προσέγγιση στην κοινωνία, τη ζωή, τους επαγγελματικούς χώρους, τον πολιτισμό, τον ελεύθερο χρόνο.

– Περιοδικό AutoMoto Patras.gr: Κυκλοφορεί μαζί με την εφημερίδα σε τακτά χρονικά διαστήματα, με θέματα για το αυτοκίνητο και τις μηχανές.

– «Επιλογές» – «Αρχείο»: Κάθε Σάββατο, ένα πολυσέλιδο ένθετο με ιστορικά κυρίως αφιερώματα, που φέρνουν στο προσκήνιο λιγότερο γνωστές πλευρές του τόπου μας.

Τα ένθετα:

1) «Λόγοι Υγείας»: Το μενού (κάθε Τετάρτη) περιλαμβάνει ενδιαφέροντα θέματα για την υγεία, ρεπορτάζ, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις από τον χώρο.

2) «Auto & Moto»: Κυκλοφορεί (κάθε Πέμπτη) με οκτώ  χορταστικές σελίδες με παρουσιάσεις, ρεπορτάζ και ειδήσεις από τον χώρο του αυτοκινήτου και της μοτοσικλέτας.

3) «Σελίδες της αγάπης»: Κάθε Κυριακή, ένα ξεχωριστό ένθετο 6 σελίδων με ειδήσεις και ενδιαφέροντα ρεπορτάζ από τον χώρο της Εκκλησίας και της ελληνορθόδοξης παράδοσης.

4) «Παναιγιάλεια»: Ενθετο για την Αιγιάλεια, 6 σελίδες κάθε Δευτέρα.

5) «Η ΖΩΗ στη Δυτική Αχαία»: Ενθετο για τη Δυτική Αχαία, 4 σελίδες, κάθε Σάββατο.

6) Από τις αρχές Φεβρουαρίου θα υπάρχει και ένθετο για την περιοχή των Καλαβρύτων.

– Εκδόσεις: Η «Π» θέλοντας να επεκτείνει τη δραστηριότητά της στο πεδίο των βιβλίων, έχει μπει δυναμικά και στον χώρο των εκδόσεων, έχοντας ήδη καταστήσει ενεργές τις πρώτες συνεργασίες με σημαντικούς επιστήμονες και συγγραφείς. Το εκδοτικό πρόγραμμα της «Πελοποννήσου» αφορά επανεκδόσεις παλιών βιβλίων, αλλά και καινούργιες εκδόσεις, κυρίως αχαϊκού ενδιαφέροντος.

ΠΑΤΡΙΣ ( Πύργος 1902 – σήμερα)

Η εφημερίδα «Πατρίς» Πύργου ιδρύθηκε στις 11 Νοέμβριου του 1902, ημέρα Πέμπτη, από τον Λεωνίδα Δ. Βαρουξή, οποίος εργαζόταν ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα «Ακρόπολις» των Αθηνών του Βλάσση Γαβριηλίδη. Ιδρύοντας την πρώτη ημερήσια εφημερίδα του Πύργου, ο Λεωνίδας Βαρουξής συνέβαλε στην πνευματική αναγέννηση του τόπου, και στην έκφραση των κοινωνικών αγώνων του λαού της Ηλείας, ιδιαίτερα αυτών που σχετίζονταν με το Σταφιδικό ζήτημα.. Συμμετείχε ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου του, και από το 1917 συμμετείχε σε διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις ως υποψήφιος βουλευτής Ηλείας. Το 1944 συνελήφθη από τους Γερμανούς οι οποίοι και διέκοψαν την έκδοση της εφημερίδας του μέχρι την απελευθέρωση.

Τον Λεωνίδα Βαρουξή διαδέχθηκε το 1953 ο Ελευθέριος Κ. Βαρουξής, ενώ από το 1994 στο έως και σήμερα στο «τιμόνι» της εφημερίδας είναι ο Λεωνίδας Ελ. Βαρουξής. Η εφημερίδα φέτος μπαίνει στα 116 χρόνια της ιστορίας της, όντας η δεύτερη αρχαιότερη αρχαιότερη καθημερινή εφημερίδα της Ελλάδας. Ιστορικό πρωτοσέλιδο είναι της 25ης Μαρτίου, όπου δημοσιεύθηκε το άρθρο του Μητροπολίτη Ηλείας, Αντωνίου, το οποίο προκάλεσε την έντονη αντίδραση των Γερμανών.

Με βασικό της χαρακτηριστικό τον πλουραλισμό, ή εφ. «Πατρίς» είναι και ήταν πάντα το ελεύθερο βήμα για την έκφραση όλων των ιδεών και η αφοσίωσή της στο καθήκον της πάλης για την πραγμάτωση των προσδοκιών σε τοπική και εθνική κλίμακα. Επίσης, αφουγκράζεται αδιάκοπα τους σφυγμούς της τοπικής κοινωνίας μένοντας αταλάντευτα στο πλευρό του Ηλείου πολίτη, αλλά και ευρύτερα. Επιπροσθέτως, η εγκυρότητα και η αντικειμενική ενημέρωση που παρέχει στο αναγνωστικό της κοινό την έχουν αναδείξει ως πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα με μεγάλη μάλιστα διαφορά από τις άλλες εφημερίδες, στο Ν. Ηλείας, με ημερήσια κυκλοφορία 5.500 φύλλα.

Ωστόσο η μεγαλύτερη καταξίωση στον περιφερειακό τύπο ήρθε το 2014 όταν η εφημερίδα «Πατρίς» αναδείχθηκε η πρώτη περιφερειακή εφημερίδα σε αναγνωσιμότητα σε όλη τη χώρα, σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα της εταιρείας FOCUS BARI. Η έρευνα διενεργήθηκε σε συνολικό δείγμα 6.274 ατόμων σε 20 νομούς της χώρας –καλύπτοντας το 43,3% του συνολικού κοινού της ελληνικής περιφέρειας, ηλικίας 13-70 ετών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας η μέση αναγνωσιμότητα της εφημερίδας «Πατρίς» είναι 41,5 % και ακολουθούν η «Ελευθερία» Λαρίσης με 38,4, η «Ελευθερία» Καλαμάτας με 36,4%, τα «Χανιώτικα Νέα» με 30.3%.

Η εφημερίδα «Πατρίς» κυκλοφορεί στους  Νομούς  Ηλείας, Μεσσηνίας και Αχαΐας και η διακίνησή της γίνεται με δικό της σύστημα διανομής, μέσω των σημείων πώλησης αλλά και δικτύου εφημεριδοπωλών με ιδιόκτητα μέσα μετακίνησης. Έχει επίσης συνδρομητές στην Αθήνα, όπου διατίθεται σε κεντρικά περίπτερα, αλλά και σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Τεχνολογικά είναι από τις  λίγες επαρχιακές εφημερίδες που εκδίδονται ακολουθώντας τις τελευταίες εξελίξεις της Τεχνολογίας και με έγχρωμη εκτύπωση σε περιστροφικό πιεστήριο WEB – OFFSET.

Στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτίριο, το δε προσωπικό που τη στελεχώνει (συντακτικό – τεχνικό – διοικητικό), άριστα εκπαιδευμένο, αριθμεί 65 άτομα. To www.patrisnews.com ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 2011 ως η διαδικτυακή έκφραση της εφημερίδας «Πατρίς», η οποία σήμερα έχει 14.000 επισκέψεις την ημέρα και έχει βραβευθεί με πληθώρα διακρίσεων στα Digital Media Awards.

ΡΟΔΙΑΚΗ (Ρόδος 1915 – σήμερα)

Η «Ροδιακή» είναι η αρχαιότερη εφημερίδα της Δωδεκανήσου και μία από τις εννέα πιο παλιές εφημερίδες σε ολόκληρη τη χώρα. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις 3 Σεπτεμβρίου του 1915 με ιδιοκτήτες τον Εμμανουήλ Καλαμπίχη και Κ. Αναστασιάδη. Η εφημερίδα παρέμεινε στην κυκλοφορία έως τον Σεπτέμβριο του 1939 όταν ο Ιταλός διοικητής των νήσων Τετράρχης του Φασισμού Cessare Maria De Vecchi απαγόρευσε την κυκλοφορία της.

Επανακυκλοφόρησε στις 22 Μαρτίου του 1948 όταν η Δωδεκάνησος απελευθερώθηκε πλέον και ενσωματώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα, με ιδιοκτήτη διευθυντή τον Εμμανουήλ Καλαμπίχη. Λίγο αργότερα την εφημερίδα διεύθυνε ο Εμμανουήλ Παπαβασιλείου. Από το 1954 η ιδιοκτησία περιήλθε στους Στέλιο Κωτιάδη και Εμμανουήλ Ζαννή ενώ το 1955 τη διεύθυνση ανέλαβε ο Ελευθέριος Μακρής. Λίγο αργότερα απεχώρησε ο Εμμανουήλ Ζαννής και από το 1955 ιδιοκτήτες της εφημερίδας μέχρι σήμερα είναι οι οικογένειες των κ.κ. Κωτιάδη και Τσοπανάκη. Τη διαχείριση της εφημερίδας μέχρι τα βαθειά γεράματά του ανέλαβε ο Σάββας Τσοπανάκης, ο οποίος εργάσθηκε με ζήλο για την καθιέρωσή της. Από το 1981 η Ροδιακή λειτουργεί με τη μορφή ομορρύθμου εταιρίας με την ονομασία «ΥΙΟΙ Σ. ΤΣΟΠΑΝΑΚΗ- Η. ΚΩΤΙΑΔΗΣ Ο.Ε.».

Διευθυντές διετέλεσαν οι: Γεώργιος Μαρτίνης (1957-1970), Νίκος Καπιτσόγλου (1970-1971), Εμμανουήλ Μπακίρης (1971), Γιώργος Ζαχαριάδης (1971-1983), Δημήτρης Τσοπανάκης (1983-1984), Αθανάσιος Μαρασιώτης (1984-2005) , Σπύρος Παγκάς (2005-2013) και Λουκάς Μαστής (2014 έως και σήμερα). Εκδότρια σήμερα είναι η Ήβη Αλεξάνδρα Τσοπανάκη.

Η «Ροδιακή» σήμερα, είναι μια από τις μεγαλύτερες επαρχιακές εφημερίδες σε ολόκληρη τη χώρα. Στελεχώνεται από εξειδικευμένο, σε όλους τους τομείς, προσωπικό. Πτυχιούχους – επαγγελματίες δημοσιογράφους, κατηρτισμένους τεχνικούς και άψογα οργανωμένο τμήμα διαφήμισης – λογιστηρίου. Διατηρεί σταθερά εδώ και πολλές δεκαετίες την πρώτη θέση σε κυκλοφορία, στην περιοχή της Δωδεκανήσου και σύμφωνα με σχετική έρευνα που έγινε από το Υπουργείο Τύπου τον Οκτώβριο του 2008, (για την αναγνωσιμότητα των επαρχιακών εφημερίδων σε όλη τη χώρα) η «Ροδιακή» αναδείχθηκε με εντυπωσιακή διαφορά στην πρώτη θέση στις προτιμήσεις των Δωδεκανησίων.

Το γεγονός δεν είναι τυχαίο: Διατηρεί πάντα ξεκάθαρες θέσεις και απόψεις για τα τοπικά μας ζητήματα και παραμένει μακριά από σκοπιμότητες που μειώνουν, αποδυναμώνουν ή ακόμα και διαστρεβλώνουν την ουσία της ενημέρωσης. Μοναδικός στόχος η έγκυρη, σοβαρή και ποιοτική ενημέρωση των αναγνωστών, στους οποίους και λογοδοτεί καθημερινά. Έχει καθημερινό τιράζ, που ξεπερνά τα 3.500 φύλλα. Εκδίδεται έξι μέρες την εβδομάδα (πλην Δευτέρας) με 48 σελίδες, ενώ η Κυριακάτικη έκδοση ξεκινά από τις 56 σελίδες το ελάχιστο. Απασχολεί 40 άτομα μόνιμο προσωπικό και αμειβομένους συνεργάτες (πολιτικούς και αθλητικούς συντάκτες, δημιουργικό, πιεστήριο, διορθώσεις και λογιστήριο) και κατατάσσεται σε μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις τύπου σε ολόκληρο το Αιγαίο. Συνεργάζεται με εξειδικευμένους επιστήμονες και επιφανείς συμπολίτες μας, οι οποίοι αρθρογραφούν σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση για θέματα τα οποία κατέχουν.

Η «Ροδιακή» σεβόμενη τους αναγνώστες και τους πελάτες της, έχει δημιουργήσει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο λογιστηρίου και διαφήμισης το οποίο παρέχει άμεση εξυπηρέτηση στις επιχειρήσεις που επιλέγουν να προβληθούν είτε με καταχωρήσεις είτε με ένθετα. Διαθέτει ιδιόκτητο κτιριακό συγκρότημα και σύγχρονο πιεστήριο καθώς επίσης και υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά μηχανήματα.

Η μεγαλύτερη δύναμη της «Ροδιακής» όλα αυτά τα χρόνια όμως, είναι οι αναγνώστες της. Τόσο στην έντυπη όσο και στην ηλεκτρονική της μορφή. Οι νέοι διαδικτυακοί δρόμοι που άνοιξε η εφημερίδα (www.rodiaki.gr) καθώς επίσης και η παρουσία της στα Social Media, αγκαλιαστήκε πραγματικά από δεκάδες χιλιάδες αναγνωστών μας σε όλο των κόσμο δίνοντας έτσι δύναμη, κουράγιο και θέληση σε όλους όσους έχουν την τιμή να υπηρετούν και να συνεισφέρουν σε αυτή την υπόθεση της ενημέρωσης, για ακόμα υψηλότερους στόχους.

EΛΕΥΘΕΡΙΑ (Λάρισα 1922 – σήμερα)

Η «Ελευθερία» έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη Λάρισα, το πρωινό της 19ης Oκτωβρίου 1922 ως εβδομαδιαία εφημερίδα. Δύο μήνες αργότερα (15 Δεκεμβρίου), καθιερώνεται ως καθημερινή εφημερίδα και το γεγονός θεωρείται μεγάλο τόλμημα, τόσο γιατί οι προηγούμενες προσπάθειες άλλων εκδοτών είχαν καταλήξει σε αποτυχία, όσο και γιατί η Λάρισα, στα χρόνια του ’20, ήταν μια μικρή επαρχιακή πόλη, με 25.000 κατοίκους – οι περισσότεροι των οποίων αναλφάβητοι. Παρ’ όλα αυτά, η νέα εφημερίδα κατορθώνει να δημιουργήσει δικούς της αναγνώστες, ν’ ανοίξει τη διαφημιστική αγορά και να διευρύνει την κυκλοφορία της σ’ ολόκληρο το νομό . Σ’ αυτό συνετέλεσαν δύο παράγοντες: η ανάδειξη της τοπικής δημοσιότητας (μ’ ένα μικρό, αλλά ευέλικτο δημοσιογραφικό επιτελείο) και η άρτια εκτυπωτική της εμφάνιση (με τα πλέον σύγχρονα εκτυπωτικά μηχανήματα της εποχής).

Ιδρυτής και εκδότης της νέας εφημερίδας ήταν ο 41χρονος τότε επιχειρηματίας Γιώργος Δημητρακόπουλος. Γεννημένος στο χωριό Λυκόσουρα της Μεγαλόπολης Πελοποννήσου το 1871, φτάνει στην Αθήνα, σε ηλικία μόλις 9 ετών κι αρχίζει να εργάζεται ως εφημεριδοπώλης στο κεντρικό πρακτορείο Αθηναϊκών Εφημερίδων. Δέκα χρόνια αργότερα (το 1891) μετακινείται στο Βόλο όπου δημιουργεί τη δική του επιχείρηση – ένα μικρό πρακτορείο διανομής εφημερίδων. Το δεύτερο επιχειρηματικό άλμα γίνεται το 1909, στον Αλμυρό, με την επέκταση του πρακτορείου εφημερίδων και την ίδρυση βιβλιοπωλείου και τυπογραφείου. Ενώ, το 1914 επεκτείνεται πλέον στη Λάρισα, εξαγοράζοντας το πρακτορείο εφημερίδων των αδελφών Παπακωνσταντίνου και ιδρύοντας ένα ακόμη βιβλιοπωλείο.
Ωστόσο, το μεγάλο επίτευγμα του Γ. Δημητρακόπουλου είναι η έκδοση της «Ελευθερίας», διευθυντές της οποίας υπήρξαν τα πρώτα χρόνια, δύο προσωπικότητες της Λάρισας, ο Αντώνης Σιτράς (1922) και ο Βασίλης Ναός (1924). O Γ. Δημητρακόπουλος, πέθανε πλήρης ημερών, το 1967, σε ηλικία 96 ετών.

Το 1935, τη διεύθυνση της «Ελευθερίας» αναλαμβάνει ο πρωτότοκος γιος του Γ. Δημητρακόπουλου, Βασίλης. Μόλις 25 ετών και πτυχιούχος της Νομικής, ο Β. Δημητρακόπουλος, ανανεώνει τον τεχνολογικό εξοπλισμό, εκσυγχρονίζει τη σελιδοποίηση και εμπλουτίζει τη θεματολογία (κυρίως με θέματα κουλτούρας), επιτυγχάνοντας κυκλοφοριακή άνοδο . Ωστόσο, αυτή η πορεία ανακόπηκε το 1941, με την εισβολή των Γερμανών. Η «Ελευθερία» και ο «Ημερήσιος Κήρυκας» -η άλλη εφημερίδα της Λάρισας- εκδίδονται πλέον υπό τον κοινό τίτλο «Λαρισαϊκός Τύπος» και ο Β . Δημητρακόπουλος αναγκάζεται να μετακομίσει στην Αθήνα, αναπτύσσοντας εκεί άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Μετά την απελευθέρωση, αρχίζει να έχει ενεργό συμμετοχή ο δεύτερος γιος του Γ. Δημητρακόπουλου, ο Παναγιώτης. O Π. Δημητρακόπουλος, γεννήθηκε στο Βόλο, αλλά εγκαταστάθηκε στη Λάρισα από τα παιδικά του χρόνια. Από το 1945 που ανέλαβε την εφημερίδα, μέχρι τον θάνατό του τον Ιούλιο του 2004, σε ηλικία 88 χρόνων, ήταν αυτός που συνέδεσε το όνομά του με τα μεγαλύτερα άλματα της «Ελευθερίας». Ήταν ο πρώτος εκδότης της επαρχίας που πέρασε την εφημερίδα του από την τυπογραφία στην λινοτυπία (1951) και από την λινοτυπία στη φωτοστοιχειοθεσία και την όφσετ εκτύπωση (1981). Αλλά και από τους πρώτους εκδότες που εκσυγχρόνισε την εφημερίδα του, με την ηλεκτρονική τεχνολογία το 1992, ανανεώνοντας σε τακτά χρονικά διαστήματα τον εξοπλισμό της. Όλα αυτά, συνδυασμένα με την πλούσια θεματολογία και την έγκυρη ενημέρωση της εφημερίδας, είχαν σαν αποτέλεσμα η «Ελευθερία» των 500 φύλλων του 1922, να ξεπερνά σήμερα τα 22.000 φύλλα, ο όγκος των διαφημιστικών καταχωρήσεων να αυξηθεί σημαντικά, με απόλυτη ανταποδοτικότητα και η οικονομική αυτοτέλεια, από τη μια πλευρά να επιτρέπει την εύρυθμη λειτουργία της και από την άλλη να περιφρουρεί την αντικειμενικότητά της. Μετά τον θάνατο του Π. Δημητρακόπουλου, τη διεύθυνση της «Ελευθερίας» ανέλαβε η σύζυγός του Δανάη Δημητρακοπούλου.

Τα έντυπα της «Ελευθερίας»

Το 1986 η «Ελευθερία» μετατρέπεται σε Δημοσιογραφικό Oργανισμό και υλοποιεί σημαντικά εκδοτικά του βήματα. Το πρώτο βήμα γίνεται με την έκδοση του μηνιαίου έγχρωμου περιοδικού ποικίλης ύλης «ΘΕΣΣΑΛΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ», τον Οκτώβριο του 1986. Το περιοδικό, με θεματολογία που καλύπτει ένα ευρύτατο φάσμα αναγνωστών, κυκλοφορεί την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα, μαζί με την «Ελευθερία».
Την άνοιξη του 1989, υλοποιείται ο δεύτερος στόχος : Η έκδοση της «Ελευθερίας» της Δευτέρας, η οποία έρχεται να συμπληρώσει την εβδομαδιαία ενημέρωση των Λαρισαίων, με τα γεγονότα της Κυριακής.
Το 1992, εκδίδεται ο «REPORTER», ένα εβδομαδιαίο κυριακάτικο περιοδικό, που καλείται να παίξει συμπληρωτικό ρόλο στην ενημέρωση των αναγνωστών της «Ελευθερίας», καλύπτοντας, με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις και έρευνες, την αθέατη πλευρά της καθημερινότητας και της ειδησεογραφίας. Πέντε χρόνια αργότερα, ο «REPORTER» προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής και μετατρέπεται σε μηνιαίο περιοδικό, αναπτύσσοντας στις σελίδες του αφιερώματα σε σημαντικά πρόσωπα και γεγονότα.

Το 1997 εκδίδεται το περιοδικό κουλτούρας «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ», που αποτελεί τη συνέχεια μιας προσπάθειας που ξεκίνησε το 1985 η Δανάη Δημητρακοπούλου, με την κάλυψη θεμάτων σχετικά με τις τέχνες και τα γράμματα στις κυριακάτικες σελίδες της «Ελευθερίας». Σήμερα ο «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» εκδίδεται κάθε μήνα, με 32 σελίδες και μεγάλο αριθμό συνεργατών.
Από το 2003 κυκλοφορούν επίσης το διμηνιαίο περιοδικό «ΕΙΣ ΥΓΕΙΑΝ», με ιατρικά θέματα που αναπτύσσονται από έγκυρους και καταξιωμένους επιστήμονες του χώρου, το ένθετο για τη γεωργία και τον αγρότη «ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ», το ένθετο για την κτηματαγορά «ΑΚΙΝΗΤΑ» και τα ειδικά ένθετα για τους νέους μας αναγνώστες «ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ» και «ΑΛΟΓΑΚΙΑ ΜΕ ΠΕΝΑΚΙΑ». Τέλος από τις αρχές του 2006 κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη το τηλεοπτικό περιοδικό In & OUT με ειδικά θέματα και προτάσεις σύγχρονου lifestyle.

Η «Ελευθερίας», ήταν από τις πρώτες εφημερίδες που σηματοδότησε την παρουσία της στο Internet, μ’ ένα ολοκληρωμένο site. Έτσι, από το 1999, οι αναγνώστες της, σ’ οποιοδήποτε μέρος της γης κι αν βρίσκονται, έχουν τη δυνατότητα της έγκαιρης και έγκυρης ενημέρωσής τους.

Όμως, η προσφορά του Δημοσιογραφικού Οργανισμού «Ελευθερία», δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της ενημέρωσης. Τα τελευταία 20 χρόνια έχει αναπτύξει μια πλούσια κοινωνική δράση, χρηματοδοτώντας, είτε μεγάλα έργα (όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί στη Λάρισα και τον Τύρναβο, το μνημείο των πεσόντων στην 110 Π.Μ., το Προσκοπικό Κέντρο «Ελευθερία» στην Καλλιπεύκη, το Κέντρο Αυτιστικών Παιδιών στη Νεάπολη), είτε συλλόγους και μαζικούς φορείς.

O νέος αιώνας βρίσκει την «Ελευθερία» αντιμέτωπη με νέες προκλήσεις. Μία από αυτές είναι η δημοσιογραφική και κυκλοφοριακή της διεύρυνση στο θεσσαλικό χώρο. Ήδη, το πρώτο βήμα έγινε με τη λειτουργία γραφείου στο Βόλο. Ανάλογα βήματα θα γίνουν μελλοντικά σε Τρίκαλα και Καρδίτσα, έτσι ώστε η «Ελευθερία» να αποτελέσει την πρώτη πανθεσσαλική εφημερίδα. Με άρτια οργανωμένο γραφείο στο Βόλο, τα Φάρσαλα, την Ελασσόνα, τον Τύρναβο και την Αγιά, με ένα μεγάλο αριθμό ανταποκριτών και συνεργατών, πλήρη οικονομική αυτοτέλεια, αυτοδύναμη τεχνολογική υποστήριξη και 110 εργαζόμενους, ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός «Ελευθερία» στοχεύει ακόμη ψηλότερα, με όπλο την αντικειμενικότητα και τον πλουραλισμό των απόψεων στις σελίδες της.

ΠΑΤΡΙΣ (Ηράκλειο 1946 – σήμερα)

Από την πρώτη μέρα ύπαρξης της «Πατρίς» έβαλε σαν στόχο να ταυτιστεί με την ιστορία αυτού του τόπου και να καταγράψει με αντικειμενικότητα και με κάθε λεπτομέρεια γνωστές και άγνωστες πτυχές της ζωής του. Και μετά από 72 χρόνια δείχνει αποφασισμένη να συνεχίσει την πορεία της τηρώντας ακριβώς την ίδια γραμμή. Όταν τη Δευτέρα 24 Ιουνίου 1946 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της «Πατρίς» και άρχισε αυτή η μαγευτική πορεία της, δεν υπήρχαν οι σύγχρονες τεχνικές. Και ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Η δουλειά γινόταν με πολύ δύσκολο τρόπο κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες.

Τότε υπήρχε το σύστημα «Γουτεμβέργιος». Δηλαδή η σύνθεση της κάθε λέξης γινόταν με κάθε γραμμή χωριστά, με τα λεγόμενα στοιχεία που ήταν τοποθετημένα στην κάσα. Η στοιχειοθεσία γινόταν στο χέρι από 2-3 τεχνίτες και ξεκινούσε από νωρίς το μεσημέρι και ολοκληρωνόταν αργά το βράδυ.

Ο «μαρμαράς» ήταν ο άνθρωπος που παραλάμβανε τα στοιχειοθετημένα κείμενα και ετοίμαζε τη σελίδα, έκανε, με άλλα λόγια, την εργασία που σήμερα ονομάζουμε κασέ/σελιδοποίηση. Να υπογραμίσουμε ωστόσο ότι όσος χρόνος χρειαζόταν για τη στοιχειοθεσία της εφημερίδας, άλλος τόσος χρειαζόταν για τη διάλυσή της και επαναταξινόμηση των στοιχείων, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την επόμενη έκδοση.

Η δυσκολία της στοιχειοθετικής εργασίας γίνεται ήταν μεγάλη, αν αναλογιστούμε ότι το συρτάρι μιας τυπογραφικής κάσας που περιέχει π.χ. τη γραμματοσειρά Τimes 10 στιγμών, αριθμεί περί τα 170 διαφορετικά στοιχεία. Ο τόσο μεγάλος αριθμός οφείλεται στη χρήση, τότε, του πολυτονικού συστήματος – κάθε στοιχείο πεζού φωνήεντος, λοιπόν, αλλά και πρωτογράμματος φωνήεντος, απαντάται σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς τους με τους τόνους και τα πνεύματα. Έτσι ο στοιχειοθέτης είχε να επιλέξει μεταξύ ήτα χωρίς τόνο, ήτα με οξεία, ήτα με περισπωμένη, ήτα με ψιλή, ήτα με δασεία, ήτα με ψιλή και οξεία κ.ο.κ. ήτα με υπογεγραμμένη και τόνο κλπ.

Η «Π» ξεκίνησε με το σήμα των φιλελεύθερων να είναι ανάμεσα στα σύμφωνα του τίτλου «Τ» και «Ρ». Λίγο αργότερα, μέσα στο 1946, το σήμα φεύγει από εκεί και τοποθετείται αριστερά έχοντας δίπλα μια ρήση του Ελ. Βενιζέλου: «Ο πολιτικός ανήρ πρέπει να λέγη πάντοτε την αλήθεια και προς τα άνω και προς τα κάτω». Η πρώτη διαφήμιση (Παπαστράτος) δημοσιεύεται 9 Ιουλίου 1946. Το 1950 η ρήση αυτή έχει φύγει, παραμένει το σήμα και η εφημερίδα από δισέλιδη γίνεται τετρασέλιδη μικρού σχήματος (29×39). To 1953 το σχήμα της εφημερίδας αυξάνεται (γίνεται 49×34).

Την εποχή εκείνη (κάθε εφημερίδα είχε περίπου 300.000 στοιχεία), σε μια ώρα τυπωνόταν 1200 φύλλα τετρασέλιδα και τώρα, με τα σύγχρονα μηχανήματα 5000 φύλλα 24-36 σελίδων σε 5-7 λεπτά! Η «Πατρίς» είχε δύο γραφεία στο κέντρο της πόλης και 4 δημοσιογράφους, τυπογράφους, έναν πιεστή, ένα διεκπεραιωτή. Αυτή ήταν η δύναμη της εφημερίδας, στο ξεκίνημα. Στην αρχή κυκλοφορούσε σε 1200 φύλλα και ήταν ένα τετρασέλιδο.

«Κάποιες φορές βγάζαμε και 6 σελίδες. Η ειδησεογραφία μας ήταν από το χώρο της πολιτικής, καταγράφαμε κυρίως τις πολιτικές δραστηριότητες. Όμως μας ενδιέφερε παράλληλα το κοινωνικό ρεπορτάζ και φυσικά η καταγραφή των μικρών και μεγάλων γεγονότων της τοπικής μας κοινωνίας. Το Ηράκλειο τότε ήταν πολύ πιο μικρή κοινωνία απ’ ό,τι είναι σήμερα. Η εφημερίδα, όμως, ήταν πολιτική εφημερίδα 100%» είχε πεί σε συνέντευξή του ο αείμνηστος εκδότης της Αλέξανδρος Μυκωνιάτης, που το 1964 ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας, μετά το θάνατο του πατέρα του Αθηναγόρα Μυκωνιάτη συνεχίζοντας το έργο του. Οι δυσκολίες συνεχίζονταν. Και από τεχνική άποψη αλλά και από το κοινωνικό και πολιτκό περιβάλλον.

«Στη δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1967, με απόφαση του καθεστώτος μας ανέστειλαν την έκδοση στην αρχή. Όταν μας έδωσαν την άδεια να συνεχίσουμε την έκδοση μάς επέβαλαν λογοκρισία. Κάθε απόγευμα κατά τις 6-7 η ώρα έπρεπε να πηγαίνουμε τα κείμενα στην επιτροπή λογοκρισίας. Εκεί μας απέρριπταν τα κείμενα που θεωρούσαν ότι ήταν “επικίνδυνα” για το καθεστώς. Και αυτό βεβαίως γινόταν κάθε μέρα. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος αυτή. Καταφέραμε όμως να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να ενημερώνουμε, όπως μπορούσαμε, τους Ηρακλειώτες», επισημαίνει στην τότε συνέντευξή του ο Αλέξανδρος Μυκωνιάτης.

Προχωρώντας τα χρόνια άρχισε ο εκσυγχρονισμός της εφημερίδας. Η πρώτη μεγάλη προσπάθεια έγινε το 1966. Αγοράστηκε ένα νέο επίπεδο πιεστήριο και λινοτυπικές μηχανές. Έγινε μια συνολική ανακαίνιση. Η αύξηση των φύλλων ήταν μεγάλη. Από τα 1200 φύλλα των πρώτων χρόνων ήρθαν τα 2500 αμέσως μετά τη δικτατορία. Τότε η εργασία της στοιχειοθεσίας κειμένων γίνεται με τις λινοτυπικές μηχανές.

Η σύνθεση κάθε αράδας γίνεται με μήτρες, οι οποίες συντίθενται με τη χρήση πληκτρολογίου. Η παραγωγή των τυπογραφικών στοιχείων από τις μήτρες αυτές γίνεται από κράμα μετάλλων (μόλυβδο, κασσίτερο και αντιμόνιο), που διατηρείται ρευστό στο καζάνι της μηχανής κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της. Οι μήτρες ξαναλιώνουν στο καζάνι την επόμενη μέρα, ώστε το υλικό τους να επαναχρησιμοποιηθεί.

Με τη συγκεκριμένη τεχνολογία στοιχειοθετούνταν μόνο τα κείμενα της εφημερίδας. Για τους τίτλους καθώς και για τις εμπορικές εργασίες εξακολούθησε για αρκετά χρόνια ακόμη η στοιχειοθεσία με το χέρι, καθώς παρέμενε πιο ευέλικτη στη δημιουργία διαφορετικών μορφών τυπογραφικών πλακών – ενώ η λινοτυπική μηχανή παρήγαγε μόνο στη βάση προκαθορισμένων μονόστηλων, δίστηλων κλπ. Η λινοτυπία, λοιπόν, συνιστά «τεχνολογικό» βήμα στην παραγωγή της εφημερίδας, αφού, εισάγοντας τη μηχανική παραγωγή επιτρέπει τη στοιχειοθεσία περισσότερων κειμένων σε λιγότερο χρόνο, καθιστώντας έτσι εφικτή την αύξηση των σελίδων της εφημερίδας.

Το μεγάλο «μπαμ» έγινε στη δεκαετία του ‘80. Εισάγονται υπολογιστικά συστήματα στη στοιχειοθεσία και λίγο αργότερα, και στο σχεδιασμό των εντύπων και την καθιέρωση της εκτύπωσης offset. Αλλαγές που περνούν τόσο στην εφημερίδα όσο και στον εμπορικό τομέα του τυπογραφείου. Η τυπογραφία παύει, σταδιακά, να είναι μια ασπρόμαυρη ιστορία: η εισαγωγή του χρώματος έρχεται να καλύψει ανάγκες νέων ειδών εντύπων, σε μια γκάμα που διευρύνεται ραγδαία.

Έρχονται, λοιπόν, φωτοσυνθετικές μηχανές, που βάζουν οριστικά στο περιθώριο τη βραχύβια λινοτυπία. Νέα φωτοευαίσθητα υλικά, φιλμ, χαρτί και εκτυπωτικές πλάκες κάνουν την εμφάνισή τους στο τυπογραφείο. Η «Πατρίς» αποκτά το 1982 ημικυλινδρικό πιεστήριο και το 1988 αφού πλέον υπάρχει η λινοτυπία, εκδίδεται στις 14 Φεβρουαρίου το πρώτο φύλλο με φωτοσύνθεση. Κυλινδρικό πιεστήριο αγοράζεται το 1987 και η “Π” μαζί με «Μεσόγειο» και «Τόλμη» τυπώνονται μαζί σε εγκατάσταση που ενοικιάζεται στον Γιόφυρο.

Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’90, κι ενώ τα ηνία έχει πάρει ο Αθηναγόρας Μυκωνιάτης (νυν εκδότης από το 2007) ένα ακόμη σημαντικό βήμα σημειώνεται στην ιστορία της. Το τυπογραφείο (είχε περάσει από τα υπόγεια της Θεσσαλονίκης 2 και Λάππα 7) μεταφέρεται στη βιομηχανική περιοχή Ηρακλείου και εκεί εγκαθίσταται και το πρώτο κυλινδρικό πιεστήριο για την εκτύπωση της εφημερίδας που δίνει πλέον τη δυνατότητα εισαγωγής χρώματος και κάνει εφικτή μια νέα αύξηση των σελίδων της. Έτσι στις 2 Αυγούστου 1997 κυκλοφορεί το πρώτο έγχρωμο φύλλο της ιστορίας της εφημερίδας αφού προηγουμένως, στις 31 Ιουλίου, υπήρξε δοκιμαστική σελίδα (7η).

Ένα ακόμη βήμα στην κατεύθυνση μείωσης του χρόνου παραγωγής γίνεται το 2000: οι σελίδες στοιχειοθετούνται και κλείνουν στα γραφεία της εφημερίδας στη Λάππα απ’ όπου μεταφέρονται ψηφιακά στο εργοστάσιο. Εκεί αποτυπώνονται αυτόματα στις εκτυπωτικές πλάκες. Λιγότερο από 45’ μεσολαβούν πλέον από την τελική διόρθωση μέχρι την έναρξη της εκτύπωσης της εφημερίδας.

Οι υπολογιστές είχαν μπει για καλά στη ζωή των δημοσιογράφων και δεν δίνουν πια χειρόγραφα στο στοιχειοθέτη (φωτοσυνθέτριες) αλλά γράφουν απευθείας τα κείμενά τους στον υπολογιστή και οι συνεργάτες με e-mail στέλνουν τα κείμενά τους. Έτσι βλέπουμε την εφημερίδα να φτάνει στα 15.000 φύλλα ενώ σε μεγάλα γεγονότα πλησιάζει τα 18-20.000 φύλλα ημερησίως.

«Η άποψη του πατέρα μου αλλά και εμένα, ήταν ότι έπρεπε πάντα, χωρίς διάθεση να υπερβάλλουμε, να καταγράφουμε τα γεγονότα, να ενημερώνουμε σωστά και σοβαρά τον κόσμο. Γι’ αυτό και η “Πατρίδα” ήταν πάντα έγκυρη και σταθερή. Την αποκαλούσαν το “Βήμα” του Ηρακλείου», έλεγε ο Αλέξανδρος Μυκωνιάτης, ο οποίος είδε ειδικά ένθετα, το περιοδικό «Π», τις «Διαδρομές» τα «Ιατρικά», το «Αθλητικό Πανόραμα» κ.ά. να κυκλοφορούν μαζί με την «Πατρίς» η οποία ποτέ δεν μπήκε στον πειρασμό των προσφορών αλλά προχώρησε με όπλο την έγκαιρη και έγκυρη ύλη της. Λόγω αυξημένης πολιτικής κίνησης-ειδησεογραφίας εκδίδει το τελευταίο της κυριακάτικο φύλλο, μετά από μισό και πλέον αιώνα, στις 12 Σεπτεμβρίου 2004.  Καταργήθηκε 19/9/2004 με το πρώτο Δευτεριάτικο να κυκλοφορεί 20 Σεπτεμβρίου 2004 με αρκετές αλλαγές στις σελίδες του και νέο καλαίσθητο σούπερ 24σέλιδο αθλητικό ένθετο. Αλλαγές υπήρξαν και στη συνέχεια απλά αυτές ήταν περισσότερες στο αθλητικό ένθετο.

Πηγή: gazzetta.gr