Ονειρευόμαστε και ελπίζουμε

Έρχονται λένε οι επενδυτές, το λένε συνέχεια από το 2007 και δώθε, από τότε που αρχίσαμε σιγά- σιγά και σταθερά να χρεωκοπούμε χωρίς να το καταλάβουμε, πέσαμε απ τα σύννεφα και έπεσαν όλοι απότομα, έρχονται λένε, δημιουργήθηκε συνωστισμός στα σύνορα από τους αλλοδαπούς και στα διόδια από τους εγχώριους λεφτάδες, αλλά δεν φαίνονται ακόμη.

Και εμείς περιμένουμε και ελπίζουμε στους επενδυτές, δίδουμε γην και ύδωρ, ετοιμαζόμαστε να μειώσουμε την φορολογία, τα απαιτούμενα και προαπαιτούμενα, δίδουμε τα πάντα αρκεί να έρθουν, να μας προτιμήσουν έναντι των γειτόνων μας, που είχαν πάρει τα μηνύματα πριν από εμάς και προσαρμόστηκαν στις νέες επενδυτικές συνθήκες.

Είμαστε μαθημένοι στο περίμενε, έγινε τρόπος ζωής μας πια, κουραστήκαμε στην ορθοστασία του περίμενε, αλλά δεν έχουμε και κάτι άλλο να κάνουμε, περιμένουμε μέχρι το τέλος και ελπίζουμε σ’ αυτό το τέλος να αλλάξουν τα πράγματα, να αγαπηθούμε με τους επενδυτές, να πάψουμε τα ιδεοληπτικά και ψευτοεπαναστατικά, να συνεργαστούμε για το αμοιβαίο όφελος και για το ξεκόλλημα από τη στασιμότητα και υπανάπτυξη.
Λένε πως θα έρθουν για τον αυτοκινητόδρομο Πύργος – Πάτρα, για τον Πύργος – Τσακώνα αργούν πολύ ακόμη, για το τρένο Πάτρα – Πύργος, αλλά και τον δικό μας το περιαστικό Κατάκολο – Πύργος – Αρχαία Ολυμπία, που μπορεί να προεκταθεί μέχρι Πάτρα, Κυπαρισσία, Κυλλήνη και Ανδρίτσαινα, θα έρθουν για τον Καϊάφα, για το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Θα έρθουν για τα πετρέλαια, για το φυσικό αέριο, για τον τουρισμό, για την γεωργία και την κτηνοτροφία, ξέρουν ότι ο νομός μας βρίσκεται σε στασιμότητα, τόσο έντονη που φαίνεται σαν να την συνηθίσαμε πια εμείς οι ίδιοι, οι κατοικούντες και παροικούντες στην Ηλεία, θα έρθουν λένε και ας μην τους θέλουμε κι ας φοβούμαστε μήπως χάσουμε την ησυχία μας, μήπως οι νεότεροι από εμάς αναγκαστούμε να δουλέψουμε πλέον για να ζήσουμε και μας κοπούν τα επιδόματα πρόνοιας, αλληλεγγύης, τα βοηθήματα, με κουπόνια και διατακτικές για αγορές αγαθών.
Και όταν έρθουν όλοι αυτοί οι επενδυτές για να επενδύσουν τα χρήματά τους στον τόπο μας, τότε κι εμείς θα τους χειροκροτήσουμε, θα χειροκροτήσουμε και τους κυβερνήτες μας, πρώην, νυν και επόμενους, θα γιορτάσουμε μεγάλη γιορτή στη μεγάλη πλατεία, όπου θα εκφωνηθούν λόγοι των αρχών του τόπου, των εκπροσώπων του κράτους και των επενδυτών.

Και τότε θα σταματήσουμε πια και δεν θα φωνάζουμε τα παλιά και ξεπερασμένα συνθήματα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» και «η Ελλάς δεν πωλείται», θα προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα, θα συμμορφωθούμε με τις εντολές του κυρίαρχου συστήματος, το οποίο θα φροντίσει να μας πείσει όλους πως πραγματικά ενδιαφέρεται και πασχίζει για το καλό μας και μόνο και φυσικά η Ελλάδα θα συνεχίσει να ανήκει στους Έλληνες, δεν πρόκειται να την πάρει κανείς και να την πάει αλλού, σ’ άλλους τόπους.

Και μέχρι να συμβούν όλα αυτά, τα όμορφα και σοβαρά, εμείς μπορούμε να ονειρευόμαστε και να ελπίζουμε, πως αλήθεια θα έρθουν επενδυτές στον τόπο μας.-