Όταν τα βάζεις με τα «θηρία…»

«Ήταν ένα ενθαρρυντικό μήνυμα για την κοινωνία πέρα από τη νομιμότητα μιας διαδικασίας. Οι βαρώνοι των Media ωστόσο δύσκολα κάμπτονται και αυτό απεδείχθη μόλις προχθές…»

Περίεργο, πρωτόγνωρο και πραγματικό. Τούτη εδώ η κυβέρνηση, τα βάζει με τα… «θηρία», αρχίζει με ορμή και αποφασιστικότητα τη μάχη που κάθε φορά δίνει, κατά κανόνα ηττάται, αλλά στο τέλος …κερδίζει!

Αυτό δεν παρατηρήθηκε στις σκληρές, και στο τέλος οδυνηρές, διαπραγματεύσεις με τους δανειστές; Το ίδιο δεν διαπιστώθηκε με τα Capital Controls στις τράπεζες; Έτσι δεν συνέβη με το «όχι» του δημοψηφίσματος που έγινε τελικά «ναι» χωρίς καν να περάσει ένα 24ωρο;

Μια τέτοια περίπτωση δεν έχουμε άραγε και τώρα με τις τηλεοπτικές άδειες και την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας;

Και όμως. Ο Τσίπρας πολύ περισσότερο ο ίδιος προσωπικά, απ’ότι κομματικά, κερδίζει στο επικοινωνιακό παιχνίδι. Ίσως γιατί το γνωρίζει πλέον αρκετά καλά…

Από την πρώτη στιγμή ο στόχος του ήταν και παραμένει να δείξει στην κοινή γνώμη και το λαό που εκπροσωπεί, ότι παρά τα λάθη και την αδυναμία εύστοχων επιλογών, το παλεύει. Τα βάζει ενίοτε με τους ισχυρούς είτε αυτοί ανήκουν σε Ευρώπη και ΔΝΤ είτε αποτελούν έναν κύκλο τηλεοπτικών και όχι μόνο «νταβατζήδων» στο εσωτερικό της χώρας, όπως αποκάλεσε κάποτε με τόλμη ο Κώστας Καραμανλής. Υποδεικνύοντας έτσι και ο τότε πρωθυπουργός (2004 – 2009) το… «σινάφι» της εγχώριας διαπλοκής.

Το παρακράτος και η εξουσία του, συμπληρούμενο από τη δύναμη της έμμεσης χειραγώγησης στην… επιλεκτική επικαιρότητα των βαρώνων της Media, δύσκολα κάμπτεται και απεδείχθη μόλις προχθές.

«Πάτησε» βέβαια, στον τρόπο με τον οποίο λειτούργησε η κυβέρνηση, απόντος εδώ και πολύ καιρό του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, που θα έπρεπε να έχει και την ευθύνη έκδοσης και ορθής διαχείρισης των τηλεοπτικών αδειών.

Η ευκαιρία πάντως δόθηκε για να δούμε και να καταλάβουμε πράγματα που αφορούν σε καναλάρχες και πολιτικούς. Αυτό και μόνο είναι ένα ενθαρρυντικό μήνυμα για την κοινωνία, πέρα από τα στερεότυπα νομιμότητας μιας διαδικασίας. Για την οποία διατηρώ επιφυλάξεις βλέποντας απλά δύο διαφορετικές αποφάσεις του ΣτΕ: Την τελευταία για τα ιδιωτικά κανάλια και την πρόσφατη για την ΕΡΤ. Μπερδεύτηκα και λίγο, αφού αναρωτήθηκα: Πότε τελικά το «μαύρο» είναι νόμιμο, ηθικό και επιτρεπτό; Τότε με την απόφαση του ενός ή τώρα με έναν εκτός αρμοδιότητας διαγωνισμό;

Και για να μην παρεξηγηθώ το (ξανά)σημειώνω: Είμαι αντίθετος στον περιορισμό ή το κλείσιμο τηλεοπτικών προγραμμάτων. Σύμφωνα με τα πολλά, για να ενισχύεται η πολυφωνία και ο πλουραλισμός, αρκεί να είναι με σχετική άδεια λειτουργούντα, ελεύθερα να υποστηρίζουν την οποιαδήποτε άποψή τους.

Όταν είσαι ένας από αυτούς άλλωστε που βίωσαν τον «ξαφνικό θάνατο» του Ιουνίου του 2013 δεν είναι δυνατόν να έχεις διαφορετική άποψη, πέραν εκείνης που διατύπωσα ακριβώς λίγο πιο πάνω…

Χρίστος Πλευριάς

xr_plevrias@yahoo.gr