Ο κ. Διαμαντής, μίλησε στην εφ. Πατρίς και τόνισε ότι εκείνο που του λείπει περισσότερο είναι ένα καινούργιο λυόμενο καθώς αυτό που έχει τα τελευταία χρόνια φέρει αρκετές ζημιές που το καθιστούν επικίνδυνο ακόμα και για την ίδια την ζωή του. Μάλιστα, εθελοντικά πριν λίγο διάστημα οι άνθρωποι που τον βοηθούν είχαν συνδράμει ώστε να αλλαχθεί η σκεπή του λυόμενου, που εξαιτίας της πολυκαιρίας είχε καταστραφεί.
Ο κ. Διαμαντής, έχει περάσει πολύ δύσκολα χρόνια, μεγάλωσε από τα 12 χρόνια του με επιληψία, ενώ μετά τον θάνατο των γονιών του, βιώνει την εξαθλίωση και την εγκατάλειψη. Για πάνω από είκοσι χρόνια ζει στο λυόμενο που είχε εξασφαλίσει με ενέργειές του ο αείμνηστος δήμαρχος τότε Γαστούνης, Αθανάσιος Χριστόπουλος, τον οποίο ο κ. Διαμαντής θυμάται με συγκίνηση. Μετά την απώλεια και της μητέρας του, ο κ. Διαμαντής, συντηρείται όπως μπορεί έχοντας υποστήριξη από την αδελφή του που του προσφέρει ένα πιάτο φαγητό αλλά και από εθελοντές που κάθε τόσο τον επισκέπτονται και «διώχνουν την μοναξιά του».
Ο κ. Διαμαντής, με δάκρυα στα μάτια, μίλησε στην εφ. Πατρίς, ζητώντας μόνο ένα καινούργιο λυόμενο για να μείνει χωρίς να έχει τον φόβο του χειμώνα. «Είμαι άρρωστος με επιληψία από 12 ετών και ζω σε ένα λυόμενο πάνω από είκοσι χρόνια που μου το είχε παραχωρήσει ο τότε δήμαρχος της περιοχής, ο κ. Χριστόπουλος. Είμαι μόνος μου και με βοηθά η μία αδελφή μου και κόσμος για ένα πιάτο φαγητό. Δεν μπορεί κάποιος να ζήσει έτσι. Τον χειμώνα παγώνω και το καλοκαίρι δεν αντέχω. Δεν έχω καμία βοήθεια από την πολιτεία, παίρνω 340 ευρώ σύνταξη αναπηρική και δεν με φτάνουν για να πάω ούτε στον γιατρό. Τα χρήματα που παίρνω δεν φτάνουν πουθενά. Το μόνο που ζητάω όμως είναι ένα καινούργιο λυόμενο γιατί αυτό που ζω είναι επικίνδυνο».
Από την πλευρά του ο εθελοντής, Κώστας Σταθόπουλος, αναφέρει: «Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που προσπαθούν να βοηθήσουν. Εδώ ο άνθρωπός αυτός ζει κάτω από άθλιες συνθήκες και τουλάχιστο να κάνει κάτι η πολιτεία γι’ αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος εκτός του ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα οικονομικά το μόνο που ζητάει είναι να ζήσει ανθρώπινα. Αν γίνεται να βρει ένα καινούργιο λυόμενο ή έστω μεταχειρισμένο. Μέσα σε αυτό το λυόμενο που ζει έχει μέχρι και ποντίκια. Είναι μεγάλος άνθρωπος και ταλαιπωρείται από μικρή ηλικία και από τότε που πέθανε η μητέρα του είναι ολομόναχος».