Παραμύθια εξ ανατολών

Αυτό που μέχρι τώρα φαινόταν σαν απίθανο και πολλές φορές κοροϊδία, αλλά ακούγεται κατά διαστήματα από το 2010 και δώθε, πάλι κυκλοφορεί και μάλιστα με την μέθοδο των διαρροών, που μάλιστα όπως λένε κοντεύει να βγει και σε non parer, ναι κυκλοφορεί πάλι πως επίκειται να δανειστεί η χώρα μας από την Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία.

Μπορεί η περιρρέουσα αυτή είδηση να μην μοιάζει σοβαρή, αλλά οπωσδήποτε μπορεί να φανεί σοβαροφανής και με πλεονασμό μάλιστα στην έκφραση, υπάρχει περιθώριο στην κοινωνία να συζητηθεί για κανένα εξάμηνο, να φύγει από την σκέψη του κόσμου ο βραχνάς του χρέους, να δημιουργηθεί η αίσθηση του οικονομικού διεξόδου, να καλλιεργηθούν μύθοι με δράκους και φαντάσματα εξ ανατολής και κατόπιν, ας πάμε για υπογραφή και τέταρτου μνημονίου.

Δεν είναι τυχαίο που οι εξουσίες σε δύσκολες περιόδους εφευρίσκουν μεθόδους καταστολής του συναισθήματος κυρίως, με προεκτάσεις βέβαια στην βελτίωση και του κλίματος, άσχετα αν έχουν ή δεν έχουν προγραμματίσει κάτι για να βγουν από την δυσκολία οι ίδιοι πρώτιστα και κατόπιν οι υπήκοοι λαοί τους και γιατί να είναι απίθανο να έχουν εφεύρει και πάλι τον δανεισμό εξ ανατολών, αν είναι να αλλάξει το κλίμα και να γεννηθούν ελπίδες στον λαό κι ας διαψευστούν στο μέλλον.

Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί ως τόσο, μπορεί να αποφασιστεί να γίνει προσέλκυση επενδύσεων, μπορεί να φοβηθούν οι δυτικοί δανειστές μας, μπορεί να αλλάξουν τα γεωπολιτικά δεδομένα, μπορεί ακόμη να γίνει κάτι στο εσωτερικό της χώρας, πολιτικό γεγονός ας πούμε όπως πρόωρες εκλογές, ή και διεύρυνση της συγκυβέρνησης προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά.

Κι αν όμως πέρα απ όλα τα παραπάνω πιθανά ή απίθανα, η φημολογία περί δανεισμού εξ ανατολών είναι αληθινή και τα δανεικά μάλιστα πληρωθούν σε είδος, που μπορεί να είναι αγροτικά προϊόντα, ή χρονομίσθωση κάποιων στρατηγικών σημείων στο Αιγαίο κι αν ακόμη ξεπεραστεί το πρόβλημα με το είδος του νομίσματος δανεισμού και την μετατροπή του σε ευρώ κάνουν τελικά οι δανειστές μας, μπροστά στην δική μας αδυναμία μετατροπής, ποιόν αλήθεια θα έβλαπτε μία τέτοια εξέλιξη;

Κι αν είναι έτσι, όπως ξαναήταν πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν, μήπως τελικά τέτοιου είδος παιγνίδια και εκβιασμοί, προς την φιλοσοφία του δόγματος «ανήκομεν εις την δύσιν», ή και αλήθειες ακόμη με γεωπολιτική εκδοχή,  μπορεί να μας βγουν και σε καλό, και πέρα από το φαιδρό του θέματος, μήπως τελικά μπορέσουμε και ξεχρεώσουμε τους σκληρούς δυτικούς δανειστές μας και φορτωθούμε τους ανατολικούς, με πιο ανώδυνα μνημόνια, χωρίς τοκοχρεολύσια, αξιολογήσεις και έλεγχο της καθημερινότητάς μας;

Μήπως τελικά τα παραμύθια μας ταιριάζουν καλύτερα από την πραγματικότητα στην κατάσταση που βρισκόμαστε;