Παρουσία Χαρδαλιά στην Ολυμπία η ταφή του ΕΛΔΥΚάριου Χαρ. Καραγκούνη

Με τιμές ήρωα υποδέχεται σήμερα η Αρχ. Ολυμπία τον Χαράλαμπο Καραγκούνη που έδωσε τη ζωή του για να προστατέψει τα ιδανικά που πρεσβεύει η Ελλάδα πέφτοντας στο πεδίο των μαχών στην Κύπρο από τις φονικές σφαίρες των τούρκων εισβολέων το 1974.

Το πρωί στις 11:30 στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου παρουσία του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Χαρδαλιά θα τελεστεί η εξόδιος ακουλουθία και θα τον συνοδέψουν συγγενείς και συμπολίτες στην τελετευταία του κατοικία προκειμένου να αναπαυθεί στην αγκαλιά της γενέτειράς του… Έτσι θα γραφτεί ο επίλογος στο δράμα που ζει εδώ και 47 χρόνια η οικογένειά του από την Ολυμπία.

Η αιχμαλωσία κι ο Γολγοθάς

Ήταν το απόγευμα της 16ης Αυγούστου 1974 όταν οι Τούρκοι έφτασαν στα 20 μέτρα από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ο αδελφός μου δεν το έβαλε στα πόδια. Στάθηκε όρθιος μέχρι που μια σφαίρα τον βρήκε στο χέρι. Μετά έπεσε στα χέρια τους, αιχμάλωτος. Πόσο άντεξε και τι πέρασε μέχρι να του ρίξουν την χαριστική βολή στο μέτωπο δεν ξέρω. Κι αυτό με τρώει», μου λέει με τρεμάμενη φωνή η Αγγελική.

Στο προσκλητήριο της 17ης Αυγούστου δεν είναι «παρών». Από εκείνη την ημέρα θεωρείται επίσημα από την Ελληνική πολιτεία ως αγνοούμενος. Από εκείνη την ημέρα αρχίζει και ένας πολύχρονος «Γολγοθάς» για την οικογένειά του.
Με βουρκωμένα μάτια και φωνή που τρέμει, συχνά σπάει η Αγγελική θυμάται: «16 Αυγούστου 1974. Το τέλος της ΕΛΔΥΚ. Η μέρα που αιχμαλωτίστηκε ο αδελφός μου. Στις 17 ήρθαν στο σπίτι αστυνομικοί και ζήτησαν τον μεγαλύτερο αδελφό μου μιας κι πατέρας μου ήταν στη Γερμανία. Αυτός έλειπε και θυμάμαι την μαμά μου να λέει : «τι ήρθατε να μου πείτε; Σκοτώθηκε το παιδί μου;».
Λίγη ώρα μετά στο αστυνομικό τμήμα μάθαμε το μαντάτο: «Δεν γύρισε στη βάση του. Είναι αγνοούμενος».

Η εκτέλεση κι ο ομαδικός τάφος

Κλήθηκε το 1973 να υπηρετήσει την πατρίδα ως οπλίτης στον στρατό ξηράς. Μετά από πολύμηνη θητεία στον Έβρο μεταφέρθηκε στο Λουτράκι πριν μεταβεί στην Κύπρο. Έφτασε εκεί στις 3 τη νύχτα της 20ης Ιουλίου. Τρεις ώρες μετά στις 6 τα ξημερώματα, με την αυγή ξεκίνησε ο πόλεμος. Τα ίχνη του χάθηκαν στις 16 Αυγούστου Είχε προηγηθεί η συντονισμένη επίθεση, από αέρος και ξηράς, των Τούρκων κατακτητών που ονομάστηκε «Αττίλας 2». Οι Έλληνες γίγαντες, μείνανε για να υπερασπίσουν το στρατόπεδό τους. Για την τιμή των όπλων! Η μάχη άνιση!

Έμειναν εκεί, αποφασισμένοι να πεθάνουν μέχρι ενός. Μέχρι της 6.00 το απόγευμα της 16ης Αυγούστου οι μάχες μαίνονταν μέσα στο στρατόπεδο της

ΕΛ.ΔΥ.Κ. από τα απομεινάρια του 4ου και 2ου Λόχου. Ήταν η τελευταία μάχη του πολέμου…» αφηγείται με δάκρυα στα μάτια η αδελφή του. Χρόνια μετά, το 2015 βρέθηκαν επτά μόνο οστά σε ομαδικό τάφο στο Κιόνελι. Δώδεκα παλικάρια θάφτηκαν μαζί. Χρειάστηκε τεράστιος αγώνας μέχρι το καθεστώς των Τουρκοκυπρίων να επιτρέψει την εκταφή. Η διαδικασία ταυτοποίησης τους ήταν δύσκολη και χρονοβόρα και έγινε από εξειδικευμένο Ινστιτούτο στις ΗΠΑ, όπου εστάλησαν και δείγματα DNA συγγενών των νεκρών. Αρχές του 2016 είχαμε την επιβεβαίωση. Η μια σωρός ήταν του αδελφού μου.