Αρθρογραφία

Ποιος παρασύρθηκε κ. Λιγνάδη;

Γράφει η δημοσιογράφος, Μαριάννα Μητροπούλου.
Ακούστε το άρθρο

Ο θόρυβος που έχει προκαλέσει η αποφυλάκιση του Δημήτρη Λιγνάδη, παρά το γεγονός πως καταδικάστηκε σε κάθειρξη 12 ετών για δύο βιασμούς ανηλίκων, είναι ανάλογος με την σοβαρότητα των πράξεων του, αλλά και με τον πολιτικό μανδύα με τον οποίο έχει ντυθεί η συγκεκριμένη υπόθεση.

Αναρωτιέται κανείς εύλογα, πως γίνεται ο πρώην καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, να οδηγείται πριν ένα χρόνο πριν στις φυλακές με ενδείξεις, και με τον φόβο (όπως ειπώθηκε από τις αρμόδιες αρχές) πως μπορεί να τελέσει νέες εγκληματικές πράξεις, και τώρα που οι ενδείξεις έγιναν βεβαιότητα, τώρα που η δικαιοσύνη τον καταδίκασε για δύο βιασμούς ανηλίκων… να αφήνεται ελεύθερος.

Ίσως πιο πολύ κι από το γεγονός αυτό, με τρόμαξαν οι δηλώσεις που έκανε, αμέσως μετά την αποφυλάκισή του:

«Ποτέ δεν πίστευα ότι η Δικαιοσύνη θα παρασυρθεί, όπως και δεν παρασύρθηκε για όλες αυτές τις κατηγορίες που αντιμετώπιζα, όπως ίσως παρασύρθηκε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας».

Μια ημέρα πριν, άκουσε την ποινή του. Άκουσε πως κρίνεται ένοχος για δύο βιασμούς ανηλίκων, πως καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη, κι όμως δεν μπήκε καν στον κόπο να υποκριθεί. Ο Δημήτρης Λιγνάδης, με την έπαρση που πάντοτε τον διακατείχε, παρουσιάστηκε μεθυσμένος από αλαζονεία, και χωρίς το παραμικρό σημάδι μετάνοιας. «Θα δικαιωθώ στο Εφετείο», είπε λίγο πριν επιβιβαστεί στο αυτοκίνητο που θα τον οδηγούσε στο σπίτι του.

Μια ξεδιάντροπη επίδειξη ισχύος, άνευ προηγουμένου. Το μυαλό μου κατευθείαν πήγε στα θύματα. Στα θύματα που είδαν σε ζωντανή μετάδοση τον κακοποιητή τους να χαμογελά στις κάμερες και να ευχαριστεί την δικαιοσύνη και τον δικηγόρο του. Τι δυστοπία…

Και κάπου εδώ επανέρχεται στο προσκήνιο η βασική κακοήθεια του δικαστικού μας συστήματος, που δεν είναι άλλη από την εφαρμογή των ποινών. Γιατί το πρόβλημα αγαπητοί μου αναγνώστες δεν είναι η αυστηρότητα των ποινών, αλλά η εφαρμογή τους.

Ο Λιγνάδης καταδικάστηκε, αλλά την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μάλλον πίνει καφέ στο μπαλκόνι του, ίσως σε λίγες μέρες πάει να απολαύσει κάποια παράσταση στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου (ναι, φυσικά και έχει τόσο θράσος).

Νόμους έχουμε, αυτό που απογοητεύει, και προκαλεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα είναι η μη εφαρμογή τους… Αυτό είναι το πρόβλημα. Όταν μιλάμε για τόσο ειδεχθή εγκλήματα, όταν αναφερόμαστε σε βιαστές ανηλίκων, η πολιτική σπέκουλα και ο λαϊκισμός δεν έχουν καμία θέση στην συζήτηση. Ας ανοίξουμε λοιπόν τα μάτια μας…

Όλη η επικαιρότητα