Πολιτική: Δύναμη δημιουργίας και όχι συναλλαγής

Το καθεστώς απαξίωσης που επικρατεί στην πολιτική, όπου στην καθημερινότητά μας έχει αρνητική επίδραση, απορρέει από την ίδια μας την συμπεριφορά, ως άτομα και κοινωνίες, απέναντι στην ζωή…

Την ανάγκη για την ύπαρξη και εφαρμογή πρακτικών επιλόγων με στόχο την κάλυψη των αναγκών μας ως αυτόνομων μονάδων ανθρώπινης οντότητας την έχουμε μετατρέψει στην καθεστωτική υλοποίηση αντιλήψεων που έχουν ως απώτερο σκοπό την ικανοποίηση των αθροιζομένων εγώ μας εντός ενός συνόλου με κοινά χαρακτηριστικά…

Αυτό ουσιαστικά οδηγεί στην αντιμετώπιση των προσωπικών μας ατομικών και μοναδικών απαιτήσεων που έχουμε, χωρίς όμως να δημιουργεί ένα πλαίσιο το οποίο θα δίνει την δυνατότητα στην ζωική παρουσία των μελών μίας κοινωνίας, να αναδείξουν τα κοινά χαρακτηριστικά με τα οποία δένονται μεταξύ τους και να προωθήσουν διαδικασίες που θα δίνουν λύσεις, τις οποίες θα είναι σε θέση να αξιοποιήσουν και να εξελίσσουν και οι επόμενες γενιές…

Μέσα από αυτή την διαδικασία ξεπροβάλλει με την ποιό χαρακτηριστική της μορφή η κοινωνική διάσταση της αντιφατικότητας που φέρνει αντιμέτωπες επιθυμίες, επιλογές και ιδεοληψίες.

Στις πρόσφατες εκλογές σε όλα τα επίπεδα των αιρετών οργάνων που η δημοκρατία έχει θεσπίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο αποκαλύφθηκε η συγχεόμενη αυτή κατάσταση που αφαιρεί το δικαίωμα της δημιουργίας από την πολιτική και την οδηγεί στα ευτελιστικά μονοπάτια της συναλλασσόμενης “κουλτούρας”…

Διότι η επιθυμία για διαφάνεια και αναγωγή του κοινού συμφέροντος σε παράγοντα επιλογής υπέκυψε στην ικανοποίηση των προσωπικών φιλοδοξιών για την αυτάρεσκη ατομική ευζωία που δεν προάγει ούτε την πρόοδο, ούτε την ευημερία, ούτε την εξέλιξη των κοινωνιών σε θεματοφύλακες της αξίας της ανθρώπινης υπόστασης…