Πρόκληση για τις εταιρείες τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των 4 γενεών εργαζομένων

Οι τέσσερις ηλικιακές γενιές που συνθέτουν το σημερινό εργασιακό δυναμικό, παρουσιάζουν μια «βεντάλια» διαφορετικών χαρακτηριστικών, που όχι μόνο διαμορφώνουν τη δική τους ξεχωριστή εργασιακή κουλτούρα, αλλά προσφέρουν και ευκαιρίες και προκλήσεις για τη διοίκηση των οργανισμών. Αυτό είναι ένα γεγονός που οι εργοδότες δεν δικαιούνται να το παραγνωρίζουν και να μην το αξιοποιήσουν δεόντως. Ο ΟΟΣΑ έχει καταγράψει παγκοσμίως τη διεύρυνση του διαγενεακού εργασιακού ορίζοντα για το παρόν αλλά και για το άμεσο μέλλον, και σε οργασμό βρίσκονται πλέον η έρευνα και η μελέτη των διαφορετικών αυτών χαρακτηριστικών κάθε γενιάς, όπως και των ηθικών αξιών που εκφράζουν μέσα στο εργασιακό περιβάλλον που βιώνουμε.

Οι τέσσερις γενιές

Οι τέσσερις γενεές εργαζομένων, ηλικιακά, κατατάσσονται ως εξής: Είναι οι Τraditionalists – γεννήθηκαν μεταξύ 1922-1946, οι Baby Boomers, μεταξύ 1946-1964, η Generation X, μεταξύ 1966-1982, και η Generation Y, μεταξύ 1983-2004 – αυτοί είναι οι Millennials, όπως συνηθίζουμε να τους λέμε και που προβλέπεται ότι το 2020 θα αποτελούν το 50% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού. Ενας μεγάλος αριθμός ερευνών υποστηρίζει πως οι ηλικιακές αυτές ομάδες παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές σε ό,τι αφορά τα χαρακτηριστικά μάνατζμεντ – γεγονός που θα πρέπει να ενθαρρύνει τους οργανισμούς να προσαρμόσουν αντιστοίχως την προσέγγισή τους με κατάλληλες πολιτικές και όχι με μια πολιτική για όλους – «one size fits all».

Αυτό που συνιστούν στις εταιρείες οι μελετητές –προκύπτει άλλωστε και μέσα από τις πολλαπλές έρευνες– είναι ότι θα πρέπει να είναι βέβαιες ότι κατανοούν τα βασικά χαρακτηριστικά της κάθε γενιάς και, ταυτόχρονα, να ενεργούν έτσι ώστε να προσελκύσουν, να εμπνεύσουν και να διακρατήσουν τα ταλέντα της κάθε διαφορετικής γενιάς. Προτείνεται επίσης η διεξαγωγή ερευνών και benchmarking μέσα από τις οποίες να προκύπτουν οι προσδοκίες που έχουν οι εργαζόμενοι από τη θέση εργασίας που κατέχουν σε κάθε στάδιο της σταδιοδρομίας τους. Εξίσου σημαντικό είναι επίσης να εντοπίζονται και οι όποιες ομοιότητες παρουσιάζουν οι διαφορετικές αυτές ηλικιακές ομάδες, έτσι ώστε να ενθαρρύνεται η μεταξύ τους συνεργασία.

Το περισσότερο «μελάνι» χύθηκε για να μελετηθεί το πώς πρέπει να προετοιμασθούν για τη γενιά Υ, η οποία και επωμίζεται τις ανάγκες σε εργασιακό δυναμικό για το μέλλον. Ωστόσο, συνιστάται στους οργανισμούς «να μην πάνε πολύ μακριά με τη γενιά αυτή και να μη βιάζονται». Γιατί υπάρχουν και άλλες γενιές που θα εξακολουθούν να αποτελούν σημαντικά ποσοστά του ενεργού εργασιακού δυναμικού και για αρκετό καιρό ακόμη. Είναι δηλαδή η γενιά των σημερινών πενηντάρηδων, η οποία, αν και υπερτερεί σε προσόντα και σε δεξιότητες, ωστόσο, προκαταβολικά, θεωρείται χαμηλή η περαιτέρω ανέλιξή της, γιατί εμπίπτει στον κίνδυνο της γήρανσης του ανθρώπινου δυναμικού.

Τα χαρακτηριστικά

Σε πρόσφατη έκθεσή του, το Institute of Business Ethics (www.ibe.org.uk) δίνει με γλαφυρό τρόπο την περιγραφή των χαρακτηριστικών της κάθε μιας από τις τέσσερις προαναφερθείσες γενιές, τα οποία και μελέτησε ενδελεχώς, με στόχο να εντοπίσει τα χαρακτηριστικά εκείνα που συμβάλλουν στη δημιουργία μιας εργασιακής κουλτούρας με βάση και τις ηθικές αξίες. Συγκεκριμένα:

Οι Traditionalists (1922-46): Γνώρισαν δύσκολες εποχές οικονομικής και πολιτικής αβεβαιότητας, Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και έμαθαν να εργάζονται σκληρά και σε δύσκολους καιρούς. Είναι προσεκτικοί και συγκρατημένοι με τα οικονομικά τους. Θεωρούν την αφοσίωση στον οργανισμό τους πολύ σημαντική και μένουν στην ίδια εργασία διά βίου. Συνήθως αποφεύγουν να διακινδυνεύσουν και έχουν βαθύ σεβασμό απέναντι στις αρχές. Ο τρόπος που διοικούν είναι συνήθως το στυλ «διατάσσω και ελέγχω» και προτιμούν την επικοινωνία «πρόσωπο με πρόσωπο» είτε μέσα από επίσημες επιστολές.

Οι Baby Boomers (1946-1964): Μεγάλωσαν σε εποχές κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών όπως και οικονομικής ευμάρειας. Η εργασία αποτελεί το καθοριστικό στοιχείο στη ζωή τους και γι’ αυτούς η εργάσιμη ημέρα ορίζεται τουλάχιστον μεταξύ 8 π.μ. και 5 μ.μ. Συχνά, δυσκολεύονται να διατηρήσουν μια ισορροπία ανάμεσα στην εργασία και την υπόλοιπη ζωή τους. Δεσμεύονται περισσότερο με την ίδια την εργασία που κάνουν, παρά με τον οργανισμό όπου εργάζονται. Επιζητούν την προσωπική ανάπτυξή τους, την αναγνώριση και τον έπαινο. Το τηλέφωνο είναι το επικοινωνιακό μέσο που προτιμούν.

Η Generation X (1965-1982): Η γενιά αυτή γνώρισε εποχές σημαντικών αλλαγών. Ο θεσμός της οικογένειας άλλαξε, ενώ τα διαζύγια πλήθυναν. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση έγινε περισσότερο ασταθής. Συνέπεια όλων αυτών ήταν η γενιά αυτή να αναπτύξει συμπεριφορές ανεξαρτησίας, ελαστικότητας και προσαρμογής, αλλά και κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης προς την εξουσία. Ασφαλώς βίωσε και τη ραγδαία ανάπτυξη των τηλεοπτικών και δορυφορικών μέσων, όπως και του Διαδικτύου.

Οι Millennials (1983-2004): Η μελέτη τούς αποκαλεί «αυτόχθονες της ψηφιακής γης», μια και μεγάλωσαν στον σταθερά διευρυνόμενο ηλεκτρονικό και διαδικτυωμένο κόσμο και έχουν ανάλογο τρόπο προσέγγισης απέναντι στην εργασία. Δεν φοβούνται να εκφράσουν τη γνώμη τους και έχουν την τάση να νιώθουν αυτοπεποίθηση. Μεγάλωσαν σε μιαν οικονομία κατανάλωσης και προσδοκούν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις συνθήκες και τους όρους της εργασίας τους. Δίνουν αξία στη μεγαλύτερη ευελιξία στην εργασία, ενώ και τα social media παίζουν κεντρικό ρόλο στην επικοινωνία τους.

Πηγή: www.kathimerini.gr