Αθλητισμός Ηλεία

Πύργος: «Έφυγε» χθες ο αγαπημένος μας Κώστας Αργυρακόπουλος – Η «εφ. Πατρίς» αποχαιρετά ένα από τα καλύτερα παιδιά της

Ακούστε το άρθρο

Την τελευταία του πνοή άφησε χθες σε ηλικία 69 ετών ο ηλείος αθλητικογράφος και συνταξιούχος δικαστικός υπάλληλος, επί σειρά ετών συντάκτης και αρθρογράφος της εφημερίδας μας, Κώστας Αργυρακόπουλος.

Πρόσωπο ιδιαίτερα αγαπητό, πάντα κοντά στα αθλητικά δρώμενα του τόπου και στην αγαπημένη του ομάδα, τον Πανηλειακό, το ρεπορτάζ του οποίου επιμελούνταν πολλά χρόνια τόσο για την εφ. «ΠΑΤΡΙΣ»  όσο και για τις μεγάλες αθλητικές εφημερίδες της χώρας. Το τελευταίο χρονικό διάστημα είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αποτελούσε ωστόσο «ζωντανό» κομμάτι για την εφημερίδα μας καθώς συμμετείχε στις εκδηλώσεις. Τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε του έκοψαν δυστυχώς χθες το νήμα της ζωής….

Ο Κώστας Αργυρακόπουλος μπήκε στην αθλητικογραφία το 1977, σε αντικατάσταση του Π. Τσάμη που έφυγε για μετεκπαίδευση στην Αθήνα. Έκτοτε στα μονόστηλα ή δίστηλα των αθλητικών της εφ. «ΠΑΤΡΙΣ» αφιέρωνε ανιδιοτελώς την ώρα του στα ποδοσφαιρικά δρώμενα του τόπου. Αργότερα και επί μια 25ετία ήταν αρθρογράφος – σχολιογράφος στις αθλητικές στήλες της εφημερίδας που τότε διέθετε τρισέλιδα. Υπέγραφε ως Κ.Α. και από τη μόνιμη στήλη του περνούσε μηνύματα και καυτηρίαζε τα κακώς έχοντα στα ποδοσφαιρικά χρονικά της ΕΠΣΗ και του Συνδέσμου Διαιτητών.

Στη δεκαετία του ’90 όταν ο Πανηλειακός μπήκε στα μεγάλα σαλόνια της Α’ Εθνικής συνέχισε ν’ ασχολείται κυρίως με την ομάδα του Σάκη Σταυρόπουλου και να εξιτάρει τις κακές στιγμές ή να εξυμνεί τα σπουδαία γεγονότα και τις νίκες των ερυθρολεύκων. Εκείνη την εποχή έως το 2000 κάλυπτε και τοπικούς αγώνες, ενώ ασχολήθηκε και με ραδιοφωνικές εκπομπές στην ΕΡΑ Πύργου επί χρόνια. Σπάνιος άνθρωπος. Χτυπούσε το κατεστημένο του τόπου μας, ενώ διέθετε πηγαίο χιούμορ. Στη ζωή, ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τη δασκάλα Λίτσα Χαρτουμπέκη, με την οποία απέκτησε δύο χαριτωμένα κορίτσια.

Στη γειτονιά του παραδείσου βρίσκεται από χθες ο Κ.Α. όπου συναντήθηκε με τον Ηλία Φροντιστή, με τον οποίο στα γραφεία της παλιάς «ΠΑΤΡΙΣ» καθόταν αντικριστά και συζητούσαν την επικαιρότητα, σχολίαζαν τα γεγονότα και καλαμπούριζαν. Η κηδεία του έγινε σήμερα στις 11:30 το πρωί στο Ιερό Ναό των  Αγίων Πάντων στον Πύργο.

Στις «Κερκίδες» του Παραδείσου

Φωνή βγαλμένη από μεγάλα βάθη αγάπης με κρύσταλλινο διάφανο χαρακτήρα. Μάτια που σε κοίταζαν με πίστη και αναγνώριση. Γι’ αυτό και έγινε ο δικός μας άνθρωπος. Έτσι τον ζούσαμε όλοι εμείς, εδώ και χρόνια. Πάνω από όλα η ευαίσθητη καρδιά του. Ήταν απίστευτο όταν  αφουγκραζόταν, από τη μιά την αγαπημένη του οικογένεια, και από την άλλη τη θέληση και τη δοτικότητα τόσο στη σημαντική δουλειά του στα Δικαστήρια όσο και σ’ εμάς όταν μας παρουσίαζε τις αγωνίες του, τους αγώνες του στην αθλητική και ουσιαστική στήλη του «Στις κερκίδες». Εκεί δεν χαριζόταν σε κανέναν αλλά με τον καυστικό τόνο του και το μοναδικό χιούμορ του έκανε το κάθε παιχνίδι να γίνεται μάθημα. Η μεγάλη του αγάπη ήταν το Πανηλειακός. Συγκρατούσε με την υπέροχη εμπειρία του όλα τα παιχνίδια τις νίκες αλλά και τις αποτυχίες του. Είναι αμέτρητες οι ιστορίες που συνοδεύουν καθένα ένα από αυτά. Συνένωνε πολλές φορές τις διαφορετικές απόψεις μόνο και μόνο για τον «Πανηλειακό» του που λάτρεψε και στήριξε στα μεγάλα του ρεπορτάζ,  μαζί με τον αείμνηστο, αχώριστο φίλο του και συνεργάτη, Κώστα Παπαδόπουλο. Και οι δύο ήταν οι κορυφαίοι δάσκαλοι – αθλητικογράφοι.

Θυμάμαι στην γνωστή Βραδιά των Άσσων, που διοργάνωνε η εφημερίδα μας, και οι δύο τους, είχαν ένα κύριο και ουσιαστικό ρόλο που έκαναν την εκδήλωση μοναδική. Σ’ αυτή την ειδική βραδιά, είχαν την αγωνία της επιτυχίας, που δουλεύαμε όλοι  μαζί ανταλλάσσοντας απόψεις. Μετά την επιτυχία της τότε εκδήλωσης με την δημιουργική συμβολή του, πλάτιαζε το χαμόγελό του, λέγοντας μας «πήγαμε πολύ καλά. Ότι είχαμε προγραμματίσει, έγινε… Δεν γελάσαμε τους καλεσμένους μας τους υποσχεθήκαμε μια μεγάλη μας βραδιά… και την πετύχαμε.»

Και αυτό τον ικανοποιούσε τόσο που εκεί για μια ακόμη φορά έδειχνε τον απέραντο χαρακτήρα του, που ήταν τόσο μεγάλος σε τιμιότητα, δοτικότητα, εργατικότητα, θέληση, έγνοια, απόλυτη σεμνότητα. Καταδεκτικός με την ευγενική του φυσιογνωμία μας ενέπνεε μια σιγουριά με το αποτέλεσμα της αγαπημένης μας συνεργασίας. Δυστυχώς μου είναι πολύ δύσκολο να σου πω αντίο αγαπημένε μου πιστέ μου φίλε της καρδιάς μου Κώστα, γιατί σε σκέπτομαι να κάθεσαι στις «κερκίδες» σου και από εκεί να μας κοιτάζεις και να γράφεις… μαζί με τους αχώριστους φίλους σου Κώστα Παπαδόπουλο και τον «υπουργό» τον Ηλία Φροντιστή.

Το μόνο που θα με παρηγορεί είναι ότι θα είσαι στις «κερκίδες» του Παραδείσου. Αυτό μας δίνει κουράγιο γιατί αυτό σου αξίζει.

Σοφία Βαρουξή

SONY DSC

Στο περιβόλι των Αγγέλων πάντα γελαστός

Ο Κώστας Αργυρακόπουλος , ένα πασίγνωστο πρόσωπο της Πυργιώτικης κοινωνίας, μετά από69 χρόνια εντιμότητας,αξιοπρέπειας,καλών συνηθειών, ηθικών, πνευματικοκοινωνικών αρετών, σύνεσης και  φιλαλήθειας «έφυγε» από την επίγεια ζωή,λόγω προβλημάτων υγείας που προέκυψαν πριν από λίγα χρόνια, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του Λίτσα Χαρτουμπέκη, δασκάλα και  δύο υπέροχα κορίτσια, Την Άννα και τη Νικολία

Γέννημα θρέμμα Πυργιώτης, ολοκληρώνοντας τις Γυμνασιακές σπουδές του έδειξε ιδιαίτερη κλίση στον αθλητισμό – ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο-γι αυτό και ένιωσε την ανάγκη να στραφεί στην αθλητικογραφία. Ταυτόχρονα διορίστηκε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και στα αρχικά χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας εργάστηκε στο Πελόπιο και στην Κρέστενα σε θέσεις ειρηνοδικείου και πταισματοδικείου. Αργότερα μετατέθηκε στον Πύργο παίρνοντας  θέση στο Πρωτοδικείο όπου και συνταξιοδοτήθηκε ως προϊστάμενος  της Εισαγγελίας με πολλά εύσημα.

Οι απόψεις του Κώστα για τον αθλητισμό μπορεί να ήταν  ρομαντικές αλλά γνώριζε από μέσα και από έξω «αυτόν τον κόσμο το μακρύ το μέγα» παραμένοντας σταθερός. Μπορεί να μην ήταν «καλλιγράφος» αθλητικογράφος αλλά  το αποτέλεσμα των κειμένων του είχαν στόχο, έλεγαν  την αλήθεια και η θέση του υπερτόνιζε την ευθύνη του δημοσιογράφου, που ήταν μία νέα άποψη για την εποχή του. Οι πλούσιες και έγκυρες πηγές του δεν τον διέψευσανποτέ και γι αυτό τα κείμενά του δεν αμφισβητήθηκαν. Είχε εκλεπτυσμένο συναισθηματικό κόσμο, ισχυρή βούληση, σωστούς κανόνες κοινωνικής ευπρέπειας, θρησκευτική ευπείθεια, ισόρροπες σχέσεις με τους σημαντικούς άλλους, συμμετείχε στην πολιτιστική δημιουργία της κοινωνίας μέσα στην οποία ζούσε, καταγράφοντας  κάθε τι που είχε σχέση με τον Πανηλειακό.Γέμιζε  γνώσεις και πληροφορίες τους φιλάθλους από τις αθλητικές στήλες της «Πατρίς»που μαζί με τους επίσης αείμνηστους  Κώστα Παπαδόπουλο, Ηλία Φροντιστή  και αργότερα τον Παύλο Τσάμηήταν οι σκυταλοδρόμοι της αθλητικής ειδησεογραφίας που άνοιξαν το δρόμο στο κεφάλαιο «Πατρίς Σπορ»αλλά και στη «βραδιά των άσσων»μετά το 1985 με τον υπογράφοντα και τον αδερφό του.

Ο εκλιπώνείχε την ικανότητα να βρίσκει και να φέρνει στο «φως» τις κρυμμένες πληροφορίες βοηθώντας με όλες του τις  δυνάμεις τον Πανηλειακό, όμως ασκούσε εντονότατη, ίσως και θυελλώδη, κριτική όταν κινδύνευαν οι ερυθρόλευκοι. Είχε την τύχη αλλά και τη χαρά να συνδέσει δημοσιογραφικά το όνομά του με πολλές επιτυχίεςαλλά και με την άνοδο του Πανηλειακού στην Α’ Εθνική.

Για τον Κώστα,   οικογένεια και ΠΑΝΗΛΕΙΑΚΟΣ ήταν ταυτόσημα.Επί σειρά ετών συνεργάτης της ΕΡΑ Πύργου με Δευτεριάτικη εκπομπήόπου τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια του Πανηλειακού ακούγονταν -για χρόνια- στην ΕΡΑ Σπορ από το ηχόχρωμα της χαρακτηριστικής φωνής του.

Η δράση  του αείμνηστου Κώστα, όσον αφορά την ερασιτεχνική ενασχόλησή του με την αθλητικογραφία, ξεπέρασε τα Ηλειακά σύνοραμε τα καθημερινά επαγγελματικά ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Φίλαθλος» -και σε άλλες εφημερίδες της Αθήνας –συμβάλλοντας  στη διάδοση της φήμης του Πανηλειακού στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο αθλητικογράφος Αργυρακόπουλος σεβάστηκε και ακολούθησε τον ενθουσιασμό των αναδυόμενωναθλητικογράφων. Αποσύρθηκε τα τελευταία χρόνια προσαρμόζοντας«ανταποκριτικά»στη δυναμική εξέλιξη και ροή των νέων, την προσωπικότητά του. Δε φοβήθηκε να πορευτεί την πορεία την οποίαν χάραζαν …οι νέοι, άλλωστε ο καζαμίας που κένταγε κάθε χρόνο, θα παραμείνει μνημειώδης .

Η ψυχούλα του αςαναπαυτεί στο περιβόλι των Αγγέλων. Για την οικογένειά του  θα υπενθυμίσουμε τη γραφή του ψαλμωδού «οὐφοβηθήσομαι κακά, ὅτισὺ μετ’ ἐμοῦεἶ», που τονίζει ότι την απώλεια μπορεί να την αντιμετωπίσουμε επειδή ο Θεός είναι μαζί μας…

ΘΕΜΗΣ ΜΑΝΤΑΣ

Όλη η επικαιρότητα