Ηλεία

Πύργος: Η τάξη του 1994 τίμησε τον δάσκαλό της! (PHOTOS)

reunion34.jpg
Ακούστε το άρθρο

Δεκαεννέα χρόνια πίσω γύρισε το ρολόι του χρόνου το βράδυ της Δευτέρας στο «Κάστρο» του Αγίου Ανδρέα.

Οι μαθητές της «τάξης του 1994» του 10ου δημοτικού σχολείου Πύργου αποφάσισαν να επανενωθούν και να τιμήσουν τον επί τετραετία δάσκαλό τους, κ.Νίκο Κουτσουνά.

Η ιδέα τέθηκε διαδικτυακά μέσα στον Ιούλιο από την Κυριακούλα Σιούτη και τη Γωγώ Πατσούρη. Τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχθηκε η αγωνία για το αν θα μπορέσουν να εντοπίσουν όλους τους συμμαθητές και ύστερα να καταφέρουν να συγκεντρωθούν όλοι στο ίδιο σημείο την ίδια μέρα.

Τελικά οι προσπάθειες ευοδώθηκαν και η συντριπτική πλειονότητα εντοπίστηκε. Ετσι, το βράδυ της Δευτέρας γύρω στις 8:30, 12 μαθητές συναντήθηκαν σε κλίμα χαράς και νοσταλγίας και άρχισαν τις ετοιμασίες για τη μεγάλη στιγμή.

Ο δάσκαλος δεν γνώριζε τίποτα… «Συνένοχος» στην πρωτοβουλία ήταν η σύζυγός του Κατερίνα, η οποία τον συνόδευε κρατώντας από το χέρι. Κατά τις 9:30, μέσα σε κλίμα έντονης συγκίνησης ο κ.Κουτσουνάς ξανασυνάντησε τους παλιούς του μαθητές και μαθήτριες. Τα λόγια λίγα, τα χαμόγελα και τα φιλιά πολλά, τα δάκρυα δυσδιάκριτα αλλά αντιληπτά…

Ο «δάσκαλος» όπως τον αποκαλούσαν οι μαθητές του, ήταν ξανά μαζί τους, εκτός αίθουσας αυτή τη φορά, αλλά πάντα με το βλέμμα του σοφού, του καθοδηγητή, που στα παιδικά μάτια έμοιαζε αυστηρό και ενέπνεε δέος.

Στην ατμόσφαιρα αναδύθηκαν στιγμές μοναδικές, αθώες αναμνήσεις ανεξίτηλα χαραγμένες, σκηνές αναλλοίωτες στον χρόνο παρά τα 19 χρόνια, ενώ όσοι απουσίαζαν έστειλαν τις θερμές ευχές τους.

Ο δάσκαλος διέθετε τη σπάνιας ομορφιάς ικανότητα να θυμάται για όλα τα παιδιά κάτι χαρακτηριστικό, έχοντας έναν καλό λόγο για όλους. «Με γυρίσατε πολλά χρόνια πίσω, σας ευχαριστώ» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Όλοι ειχαν να θυμηθούν κάτι: Τον τρόπο που δίδασκε στα αγόρια γεωγραφία απλώνοντας τον χάρτη («Γιάννη, πού είναι το Γκέτεμποργκ όπου έπαιζε χθες ο Παναθηναϊκός;»), το αυστηρό βλέμμα που «πάγωνε» τον παιδικό νου όταν ήσουν αδιάβαστος, τα χαμόγελα επιβράβευσης προς τους μαθητές προτρέποντάς τους να είναι «και καλοί άνθρωποι εκτός από καλοί μαθητές», τις σχολικές εκδρομές όπου πάντα έπρεπε να είμαστε ενημερωμένοι για τα αξιοθέατα που θα επισκεφθούμε, ακόμα και την υποδειγματική γυμναστική –βαρετή για τα αγόρια που είχαν το μυαλό τους στο παιχνίδι– με την επαναλαμβανόμενη φράση «το αυτό» ύστερα από κάθε άσκηση.  

Το σκάλισμα στο παρελθόν ανέσυρε και τις πικρές μνήμες του 1993. Ο καταστροφικός σεισμός της 26ης Μαρτίου, που βρήκε αρκετούς μαθητές στο σχολείο, γκρέμισε το πανέμορφο και πλήρως εξοπλισμένο διώροφο κτίριο στη διασταύρωση Κοκκίνου & Μανωλοπούλου.

Εκτοτε δεν ξανάκαναν μάθημα όλοι μαζί. Το κτίριο δεν επισκευάστηκε ξανά (για 5 εκατ. δρχ. όπως μαθεύτηκε αργότερα…), οι μαθητές έκαναν μάθημα τα απογεύματα στις εγκαταστάσεις του 1ου Δημοτικού, ενώ την επόμενη σχολική χρονιά το 10ο Δημοτικό χωρίστηκε σε δύο παραρτήματα, ένα στον Αγιο Διονύσιο κι ένα στα Κριθαρέικα). Μοιραία οι μαθητές χωρίστηκαν, άλλοι άλλαξαν σχολείο, οι παρέες διαλύθηκαν, κι έμειναν μόνο οι αναμνήσεις σε ένα νοερό σεντούκι που ξανάνοιξε ύστερα από 19 χρόνια.

Υστερα από τρεις ώρες ταξιδιού, η μηχανή του χρόνου επέστρεψε στο 2013. Ο πανδαμάτωρ χρόνος είναι αμείλικτος, αλλά μετά την προχθεσινή βραδιά, ούτε οι μαθητές ούτε ο δάσκαλος φοβούνται πια τίποτα. Ξέρουν ότι θα είναι πάντα όπως οι Τρεις Σωματοφύλακες του Αλέξανδρου Δουμά: «ένας για όλους και όλοι για έναν».

Παναγιώτης Φωτεινόπουλος

Fopan83@gmail.com

Όλη η επικαιρότητα