Σκότωσαν το νεογέννητο μωρό τους γιατί ήταν κορίτσι – Η δίκη για την παιδοκτονία που συγκλόνισε την Αμαλιάδα

Είναι ξημέρωμα της 9ης Μαρτίου του 1960. Σε ένα μικρό χωριατόσπιτο της Ναυπακτίας, η 25χρονη εγκυμονούσα, Π.Κ., ξυπνά από φριχτούς πόνους. Καθώς σηκώνεται από το κρεβάτι της, συνειδητοποιεί ότι είναι έτοιμη να γεννήσει πρόωρα.

Με την βοήθεια του συζύγου της, του 37χρονου Ν.Κ., γεννά… όρθια. Το βρέφος προς μεγάλη απογοήτευση των γονιών του… είναι κοριτσάκι.

Ο Ν.Κ. το αφήνει στο πάτωμα εκτοξεύοντας κατάρες, για την κακή τύχη που τους βρήκε, το πρώτο τους παιδί, να είναι κορίτσι. Μερικά λεπτά αργότερα, θα αποφασίσουν να το σκοτώσουν… Λίγο πριν χαράξει, ο Ν.Κ., θα θάψει το νεκρό νεογνό, στον περίβολο του σπιτιού.

Το φριχτό έγκλημα, δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Δεκαπέντε μέρες μετά οι αρχές θα προχωρήσουν στην σύλληψη των παιδοκτόνων. Από την εξέταση στην οποία υπεβλήθη η σορός του βρέφους, διαπιστώθηκε πως ο θάνατος του προήλθε από χτυπήματα στο κεφάλι, ενώ έφερε κακώσεις και στα χέρια του.

Στις 19 του Σεπτέμβρη, της ίδιας χρόνιας, θα ξεκινήσει η δίκη, στο Κακουργιοδικείο Αμαλιάδας. Αρκετοί πολίτες βρέθηκαν στο δικαστήριο και παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα τις καταθέσεις του φονικού ζεύγους και των μαρτύρων.

Ο 37χρονος Ν.Κ. υποστήριξε ενώπιον του δικαστηρίου, ότι είναι … ψυχοπαθής, και πως το παιδί γεννήθηκε υγιέστατο, αλλά δεν θυμάται πως πέθανε. Ακόμη, είπε πως το έθαψε στον περίβολο μετά από προτροπή της συζύγου του.

Από την άλλη, η 25χρονη Π.Κ. είπε πως όντως γέννησε πρόωρα και όρθια, αλλά δεν παραδέχθηκε ότι σκότωσε το παιδί της. Υποστήριξε πως εκείνη το τύλιξε με ένα σκέπασμα, και πως το άφησε στο πάτωμα να κοιμηθεί γιατί το κρεβάτι της ήταν μικρό και στενό, και ότι το πρωί όταν ξύπνησε, το βρήκε νεκρό, στο ίδιο σημείο που το είχε αφήσει να κοιμάται.

Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν πως ο θάνατος του βρέφους ήταν ένα… τυχαίο συμβάν, και το όλο θέμα διογκώθηκε από τα κουτσομπολιά του χωριού. Παρόλα αυτά, ο εισαγγελέας κατά την αγόρευση του ήταν κάθετος. Υποστήριξε την απόλυτη ενοχή των κατηγορουμένων, μίλησε για ένα εκ προμελέτης έγκλημα, ενώ απηύθυνε κι ένα μεγάλο κατηγορώ προς όλους όσους αναπαράγουν και υιοθετούν αντιλήψεις, όπως αυτή του να θεωρείται ντροπή η γέννηση ενός κοριτσιού.

Ο συντάκτης του δικαστικού ρεπορτάζ της εφ. «Πατρίς», εκείνης της εποχής, χαρακτηρίζει μάλιστα, την εισαγγελική αγόρευση ως κοινωνική διδασκαλία.

Η απόφαση του δικαστηρίου ωστόσο δημιουργεί σίγουρα πολλά ερωτηματικά, στον σημερινό αναγνώστη, καθώς ο μεν 37χρονος κρίθηκε αθώος παμψηφεί, ενώ η δε 25χρονη κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε 31,2 έτη φυλάκισης – ποινή που ο δικαστής χαρακτήρισε ευνοϊκή-.

Γιατί έπεσε άραγε το «ανάθεμα» μόνο στην μητέρα; Η απάντηση μπορεί να γεννήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση για τα στερεότυπα της κοινωνίας του 1960. Στερεότυπα που ίσως δεν έχουν εκλείψει ακόμη και σήμερα…