Σκουροχώρι: Ζωντανό όλο το χρόνο…

Σχεδόν… συνορεύοντας με τον Πύργο, το Σκουροχώρι αποτελεί μια από τις 48 συνολικά κοινότητες του δήμου Πύργου..

Το 2011, βάση απογραφής, το χωριό είχε πληθυσμό 609 κατοίκους και η κοινότητα 795 κατοίκους (συμπεριλαμβανομένου του οικισμού Καβούρι). Χτισμένο αμφιθεατρικά στους πρόποδες ενός χαμηλού λόφου, αποτελεί κομβικό σημείο μιας και βρίσκεται 3 χιλιόμετρα νότια της Μυρτιάς, 3 χιλιόμετρα ανατολικά από το Λεβεντοχώρι, 5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από το Κατάκολο και 8 χιλιόμετρα δυτικά από το κέντρο της πόλης του Πύργου…

Η γεωγραφική του θέση είναι αυτή που χαρακτηρίζει το Σκουροχώρι ως πέρασμα και το κάνει να διαφέρει από πολλά άλλα χωριά αφού η κίνηση δεν το εγκαταλείπει. Ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες η κίνηση αυξάνεται αλματωδώς αφού εκατοντάδες ΙΧ διασχίζουν τον κεντρικό του δρόμου με προορισμό κάποια από τις κοντινές δημοφιλείς παραλίες…

Διαθέτοντας Αγορά με αρκετά καταστήματα, δημοτικό σχολείο, πολιτιστικό και ποδοσφαιρικό σύλλογο, το Σκουροχώρι κάνει προσπάθειες –με τους δραστήριους κατοίκους του- να γίνει ελκυστικό και να αντιστρέψει την τάση μείωσης του πληθυσμού επιζητώντας ζωντάνια καθ` όλη τη διάρκεια του χρόνου… δείτε παρακάτω τι μας απάντησαν κάτοικοι του χωριού στην (σύντομη) επίσκεψη μας…

Γιάννης Σιδηροκαστρίτης (Πρόεδρος Τοπικής Κοινότητας Σκουροχωρίου)

«Το Σκουροχώρι πήρε το όνομα του από την οικογένεια Σκούρα, που στις ΗΠΑ έγινε γνωστός από την “Skouras Film”, που είχε στην ιδιοκτησία της αίθουσες κινηματογράφου σε ΗΠΑ και Ελλάδα. Έχει γίνει δωρεά από τη πλευρά της οικογένειας για την κατασκευή του δημοτικού σχολείου Σκουροχωρίου που σήμερα λειτουργεί –ολοήμερο- φιλοξενώντας 150 περίπου μαθητές με 9μελές διδασκαλικό προσωπικό και γι` αυτό τους ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε και τους διακεκριμένους νομικούς και δημοσιογράφους αδερφούς Κοτσώνη, η δεύτερη γενιά των οποίων ζει σήμερα στις ΗΠΑ, που έχουν κάνει δωρεά το οίκημα που στεγάζει σήμερα τα γραφεία της Κοινότητας, τον Πολιτιστικό σύλλογο κ.α. Το χωριό μας είναι από τα παλιότερα με 500 μόνιμους κατοίκους που τουλάχιστον στους θερινούς μήνες έχει έντονη ζωή και μεγάλη διέλευση τουριστών και οχημάτων που κατευθύνονται προς τις παραλίες Σκαφιδιάς, Λεβεντοχωρίου και αλλού. Διαθέτει τον δραστήριο Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών  που προσφέρει πολλά στο χωριό μας και την ποδοσφαιρική ομάδα του Λευκού Αστέρα που ξαναγεννήθηκε το 1967 κι από τότε έχει διαρκή παρουσία στα τοπικά πρωταθλήματα, με πρόεδρο τον Στάθη Ξένο και παιδιά που μοχθούν για το καλό της ομάδας.

Δεν θέλουμε κάποια ιδιαίτερη μεταχείριση για το χωριό μας απλά να κοιτάξουμε λίγοι την καθημερινότητα. Από εδώ περνούν πολλοί τουρίστες, δεν πρέπει να δείχνει παραμελημένο το χωριό μας. Αγροτική οδοποιία, φωτισμός είναι τα πιο σημαντικά. Είχαμε και μια παιδική χαρά που καλώς ή κακώς δεν είχε άδεια… η προηγούμενη δημοτική αρχή θα μπορούσε να είχε φράξει το χώρο και να μην έχει σπάσει τη παιδική χαρά που δημιουργήθηκε με χρήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου και τα όργανα να είναι παρατημένα στο Κοινοτικό κατάστημα. Έχουμε επίσης πολλά προβλήματα με τους αρδευτικούς αύλακες οι οποίοι είναι ακαθάριστοι χρόνια κι έχουν καταντήσει εστία μολύνσεως όπως και ο σιδηροδρομικός σταθμός. Η καθαριότητα πηγαίνει προς το καλύτερο το τελευταίο διάστημα κι ελπίζουμε να λυθεί το πρόβλημα που υπάρχει… να μπούμε σε μια σειρά και να πάμε μπροστά!».

Αγγελική Ξένου (Πρόεδρος Συλλόγου Γυναικών Σκουροχωρίου)

«Ο σύλλογος μας ιδρύθηκε το 2007 και σήμερα απαριθμεί περί τα 74 μέλη που στηρίζουν τις δράσεις μας και θέλουν η πόρτα του να είναι ανοιχτή. Πηγαίνουμε σε διάφορες εκδρομές και εκδηλώσεις, πίνουμε το καφεδάκι μας σε σταθερή βάση. Υπάρχει βέβαια μια διστακτικότητα στο να έρθουν κι άλλα μέλη, ελπίζουμε στις εκλογές που θα γίνουν το Μάρτιο να συμβεί και αυτό. Ιδέες υπάρχουν και όρεξη και με μια μικρή βοήθεια μπορούμε να κάνουμε ακόμα περισσότερα. Στόχος μας είναι επίσης να δημιουργήσουμε ένα λαογραφικό μουσείο, που αποτελεί ιδέα του πρόεδρου, με εκθέματα από αντικείμενα της καθημερινότητας του παρελθόντος που θα συγκεντρώσουμε και θα είναι επισκέψιμο. Γενικότερα οι γυναίκες στο χωριό μας μένουν στο σπίτι, η αγορά καλύπτει τα βασικά που χρειάζονται… νομίζω ότι ο σύλλογος προσφέρει μια καλή εναλλακτική πρόταση στις γυναίκες του χωριού και όλοι μαζί πρέπει να κοιτάμε μπροστά».

Βασιλική Δημακοπούλου (Σχολική τροχονόμος στο δημ. σχολείο Σκουροχωρίου)

«Ζούσα πολλά χρόνια στον Πύργο κι όταν έκανα οικογένεια ήρθα στο Σκουροχώρι. Δεν ήμουν Σκουροχωρίτισσα αλλά… έγινα! Είναι πολύ καλά εδώ, ο Πύργος είναι κοντά, έχεις πολύ καλή ποιότητα ζωής, το χωριό είναι πέρασμα και έχει κίνηση που δημιουργεί μια ζωντάνια. Το σχολείο μας είναι σε πολύ καλή κατάσταση και ιδίως τα τελευταία χρόνια που έχει 6θέσιο. Έχει όλες τις ειδικότητες και έρχονται παιδιά από όλα τα γύρω χωριά. Αναβάθμιση για το σχολείο μας αποτελεί και η συμμετοχή του στα προγράμματα Εράσμους από πέρυσι. Αυτές τις ημέρες κάποιοι δάσκαλοι βρίσκονται στο εξωτερικό και την επόμενη εβδομάδα περιμένουμε δάσκαλους από Τουρκία και Ρουμανία. Το σχολείο μας αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο της τοπικής κοινωνίας».

Παναγιώτης Πλέσσας (κάτοικος Σκουροχωρίου)

«Τα χωριά είναι αγροτικές φυλακές που είναι μαντρωμένα γύρω-γύρω  με σύρματα σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων. Δεν υπάρχουν υποδομές, στο καφενείο μας έκοψαν το τσιγάρο, δουλειά μόνο στα χωράφια. Οι καλλιέργειες φέτος ήταν 50-50%. Δεν είχαμε ελιές και οι τιμές είναι χαμηλές.  Παλιά το κρέας είχε όσο και το λάδι τώρα έχουμε μεγάλο χάσμα. Το Σκουροχώρι αποτελεί πέρασμα κι αυτό είναι καλό. Έχει ιστορία, εδώ έγινε η μεγάλη αναρχία, σκοτώσανε πέντε χωροφυλάκους… από δω ήταν ο περιβόητος Σκούρας και πάει λέγοντας. Είχαμε ιαματικά λουτρά, πληθυσμό 2,500 κατοίκων… προσωπικά το πρόλαβα το χωριό με 2,000 πληθυσμό. Τώρα είμαστε 500. Χαμόγελα θα έρθουν όταν ανανεωθεί ο πληθυσμός, να γεννηθούν παιδιά. Όλα τα υπόλοιπα υπάρχουν, ψησταριές, σούπερ μάρκετ, πρακτορείο ΟΠΑΠ υπάρχει, συγκοινωνία υπάρχει».

Μαρίνα Αλεξανδροπούλου (ιδιοκτήτρια καφενείου)

«Έχουμε πολλά προβλήματα καθημερινά, κάνουμε αγώνα για να τα επιλύσουμε. Το χωριό μας είναι όμορφο απλά έχουν φύγει πολλοί… δυστυχώς δεν έχουμε γεννήσεις παιδιών. Πεθαίνουν πολλοί και δεν γεννιούνται παιδιά και οι νεολαίοι που έχουμε πάνε στον Πύργο να μείνουν. Στο μαγαζί παλεύουμε με μεγάλο προσωπικό αγώνα… θα τα καταφέρουμε όμως, είμαστε αισιόδοξοι».

Παναγιώτης Μπιλιλής (κάτοικος Σκουροχωρίου)

«Έζησα στην Αυστραλία για 49 χρόνια και γύρισα στο Σκουροχώρι γιατί αγαπάω το μέρος μου αλλά αυτά που βλέπω με λυπούν. Δεν έχουμε εξυπηρέτηση, οι κεντρικοί δρόμοι οκ αλλά μέσα στο χωριό είναι χάλια… Άλλο χωριό άφησα κι άλλο βρήκα. Έφυγα με 2,500 πληθυσμό και βρήκα 400 άτομα. Θυμάμαι ότι είχαμε μόνιμα γιατρό, τώρα δεν συμβαίνει αυτό, έρχεται μόνο μια φορά την εβδομάδα, δεν εξυπηρετεί, χρειάζεται περισσότερες φορές. Αν έρθεις το βράδυ θα συναντήσεις μόνο 40 Σκουροχωρίτες και οι υπόλοιποι ξένοι, κι αυτό με ενοχλεί, δεν είμαι ρατσιστής. Δεν υπάρχουν παιδιά, δεν παντρεύονται δεν κάνουν οικογένειες… ένα χωριό σβησμένο από το χάρτη».