Μητροπολίτης πρώην Ηλείας κυρός Γερμανός – Ο Μεγάλος μου Δάσκαλος

Καλή σας μέρα αγαπημένοι μου…

Κυρίαρχο άκουσμα που μας συγκλόνισε όλους. Ο Μητροπολίτης πρώην Ηλείας κυρός Γερμανός εκοιμήθη την περ. Τρίτη στις 9:00 μ.μ. στο δωμάτιο της ηρεμίας του, του Γηροκομείου «Παναγία η Καθολική» της Γαστούνης.

Αισθάνθηκα ότι δεν είναι αλήθεια, γιατί όσο και να μεγάλωνε ηλικιακά, ένιωθα ότι θα είναι παρών πάντα και θα επαγρυπνά για τους ανθρώπους που αγαπούσε και νοιαζόταν.

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και ευλογημένο, που μου έδωσε την αναγνώριση της καρδιάς του και μοιράστηκα το «παραμύθι» της ζωής του, που σε λίγες μέρες θα διαβάσετε, μαθαίνοντας άγνωστες πτυχές που θα σας συγκινήσουν. Ένα αφιέρωμα με σεβασμό και αγάπη προς εκείνον, τον αξέχαστο δικό μου άνθρωπο, που ακούμπησα σ’ αυτόν την ψυχή μου στα δύσκολα, που ήταν αυτός ο οποίος με έμαθε να πιστεύω στην υπομονή, στην ελπίδα, αλλά και στη δύναμη που υπάρχει μέσα μας κρυμμένη.

Ήταν ο εξομολογητής μου, την ώρα που αφιέρωνε για να με διδάξει, κέρδισα την εμπιστοσύνη του και εκείνος τη δική μου.

Όταν ο ρόλος της δουλειάς μου με έφερε πιο κοντά του, τότε γνώρισα έναν δυναμικό χαρακτήρα, με το πιο μεγάλο αίσθημα χρέους, υπεύθυνον, τρομερά εύστοχο στην κριτική του για πρόσωπα και πράγματα, ευφυή, με καθαρό πάντα μυαλό, σοφό, με την εμπειρία της ζωής του στα δύσκολα παιδικά χρόνια που τον σημάδεψαν, γενναιόδωρο στον ρόλο της ζωής του να βοηθήσει τους ανήμπορους και τους φτωχούς.

Έζησα μαζί του τις επισκέψεις του στα Γηροκομεία της δικής του δημιουργίας, εκεί που γίνεται έργο ζωής, που οι ευχές των ανθρώπων «έτη πολλά Δέσποτα», «σ’ ευχαριστούμε», ηχούν ακόμη στα αυτιά μου. 

Ήταν τακτικός και εργατικός, στο γραφείο του υπήρχε τάξη των χειρογράφων, εγγράφων, που τα διάβαζε σχολαστικά πριν τα υπογράψει. Το φως στο γραφείο του ήταν ανοικτό μέχρι αργά, αφού προγραμμάτιζε σχολαστικά όλα, όχι με άγχος αλλά με ιώβεια υπομονή που τον διέκρινε στην πολύχρονη θητεία του. 

Ποιος δεν θυμάται, ότι στα θέματα που κυριαρχούσαν στην Ηλεία ήταν μπροστά, με ξεκάθαρο λόγο της θέσης που είχε.

Δεν κοιτούσε τον εαυτόν του με αυταρέσκεια, και ποτέ δεν λύγισε με την ταλαιπωρημένη υγεία του. Το πιστεύω του ήταν η βοήθεια του Θεού και της Παναγίας, που αισθανόταν την προστασία τους κάθε λεπτό της μέρας.

Τον θαύμαζα για τη θαρραλέα αντιμετώπιση του προβλήματος της υγείας του. Απαριθμώντας όλα τα θετικά του χαρακτηριστικά θέλω να σας δώσω μια ρεαλιστική εικόνα του. Πιστεύω ότι η ευφυία του και η ικανότητά του να «διαβάζει» τους ανθρώπους ήταν αυτά που τον έκαναν τόσο πετυχημένο. Μπορούσε να διακρίνει ανάμεσα σε όσα θα ξεγελούσαν τους περισσότερους και να φθάσει στην αλήθεια. Έτσι διάλεξε τους εκλεκτούς πιστούς, αληθινούς συνεργάτες που τον συντρόφευαν με την καρδιά τους, τον εμπιστεύτηκαν και τους εμπιστεύτηκε. Γι’ αυτό επέλεξε διάδοχό του τον «εκλεκτόν», που κέρδισε την αγάπη του και την εμπιστοσύνη του.. 

Ο νέος Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ηλείας κ.κ. Αθανάσιος Β’, με τον πατέρα Ηλία και τον πατέρα Κων/νο, ήταν αυτοί που μοιράστηκαν μέχρι τέλους μαζί του όλα τα προβλήματα της υγείας του.

Τα συναισθήματα της αναγνώρισης για εκείνους ανάβλυζαν μέχρι την τελευταία του πνοή, όπου το πρωί, όταν κατάλαβε ότι θα φύγει, τους είπε ψελλίζοντας «Σήμερα θα φύγω». 

Όταν ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Νικολάου υποδέχτηκε το ιερό σκήνωμά του, βρέθηκα κοντά του να του αφήσω τα λευκά τριαντάφυλλα και να κάνω τις σκέψεις μου για τα μαθήματα που μου έδωσε αυτός ο Μεγάλος Δάσκαλος της ζωής μου, που είχε τη δωρική μορφή ενός ασκητή Αγίου.