Ο κ.Κυμπουρόπουλος αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο επίκαιρο θέμα της παιδικής κακοποίησης και την ανατροπή του φαινομένου μέσω της εκπαίδευσης, για το αποτύπωμα που άφησε η πανδημία στην κοινωνία, το οποίο οδήγησε πολλούς ανθρώπους ακόμα και στην κατάθλιψη, καθώς και για την επιτακτική ανάγκη της αποϊδρυματοποίησης των ατόμων με αναπηρία και το Εθνικό Σχέδιο Δράσης της κυβέρνησης.
Γνωστός για τους διαχρονικούς του αγώνες στο ζήτημα αυτό, ο ευρωβουλευτής επεσήμανε ότι η κυβέρνηση προετοιμάζεται το έδαφος για σημαντικές αλλαγές στη ζωή των αναπήρων πολιτών και τόνισε ότι η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών προς τα ανάπηρα άτομα, σαφώς και διευκολύνει την καθημερινότητα.
Ακόμα, ο κ.Κυμπουρόπουλος χαρακτήρισε παράνομη την αμφισβήτηση της εδαφικής κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου από την Τουρκία, ενώ μίλησε και την εμπειρία του στην Ευρωβουλή.
Αναφορικά με την παρουσία του στο Olympia Forum ΙΙΙ σημείωσε πως τέτοιες πρωτοβουλίες ενισχύουν το πνεύμα εξωστρέφειας που πρέπει να έχουν και οι περιφερειακές πόλεις.
Στην Ευρωβουλή έχετε ασχοληθεί επισταμένα με το κρίσιμο θέμα της παιδικής κακοποίησης, τα στοιχεία στη χώρα μας είναι σοκαριστικά. Τα φαινόμενα παιδικής κακοποίησης αυξάνονται χρόνο με το χρόνο με αποκορύφωμα την τελευταία τριετία της πανδημίας όπου σχεδόν τριπλασιάστηκαν. Τόσο σαν ευρωβουλευτής όσο και σαν ψυχίατρος, τι γίνεται λάθος στην χώρα μας και πως μπορεί να αλλάξει αυτό;
Είναι γεγονός ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας τα καταγεγραμμένα περιστατικά και οι καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν παγκοσμίως.
Η βία είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και συνήθως δεν μπορεί να αποδοθεί μονάχα σε έναν αιτιολογικό παράγοντα. Περιλαμβάνει ατομικούς και διαπροσωπικούς συντελεστές και εξαρτάται από αρκετά κοινοτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Όμως, δυστυχώς, αυτό δεν είναι ένα φαινόμενο που απασχολεί αποκλειστικά τη χώρα μας.
Ένας βασικός μηχανισμός στην προσπάθεια ανατροπής και πρόληψης του φαύλου κύκλου της παιδικής κακοποίησης είναι η εκπαίδευση. Υπάρχει η ανάγκη τα παιδιά να συμμετέχουν σε μαθήματα σεξουαλικής αγωγής, διαπροσωπικών σχέσεων και δεξιοτήτων καθημερινής ζωής, τα λεγόμενα soft skills. Στοιχεία που μέσα από την καλλιέργεια χρήσιμων συναισθηματικών, συμπεριφορικών και κοινωνικών δεξιοτήτων αναμένεται να βοηθήσουν τα παιδιά όχι μόνο να αναγνωρίζουν αλλά και να αποφεύγουν την εκδήλωση κακοποιητικών συμπεριφορών σε κάθε στάδιο της ζωής τους.
Ένας δεύτερος βασικός άξονας αφορά το σύστημα κοινωνικής προστασίας. Η πρόσβαση των θυμάτων σε πηγές ψυχοκοινωνικής υποστήριξης και απομάκρυνσης από το περιβάλλον των δραστών θα πρέπει να είναι άμεση, έτσι ώστε η βία και η κακοποίηση να μην αποκτούν μακροχρόνια χαρακτηριστικά. Αυτό είναι κάτι το οποίο ήδη επιχειρείται από την Κυβέρνηση μέσα από τη δημιουργία τηλεφωνικών υπηρεσιών άμεσης καταγγελίας και δομών ψυχοκοινωνικής υποστήριξης για τα άτομα που έχουν υποστεί κακοποίηση.
Ποιο αποτύπωμα άφησε η πανδημία στην κοινωνία και την ψυχική υγεία των πολιτών και τι μπορούμε να κάνουμε για να επιστρέψει η κανονικότητα σε αυτούς τους δυο τομείς;
Αναμφίβολά η πανδημία προκάλεσε συναισθήματα φόβου, άγχους και αγωνίας για το μέλλον σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους. Η καθημερινότητά μας, όπως τη γνωρίζαμε, φυσικά και ανετράπη. Για κάποιους, η απομόνωση και η αδυναμία ελέγχου των συνθηκών, ήταν η αφορμή για να επιζητήσουν τη βοήθεια των ειδικών ψυχικής υγείας, εκδηλώνοντας συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης. Για όσους έπασχαν ήδη από κάποια μορφή ψυχικής ασθένειας, το έντονο στρες και η ανάγκη προσαρμογής στους όρους που δημιούργησε η πανδημία, πιθανότατα να οδήγησαν σε επιδείνωση ή και σε υποτροπή.
Πλέον όλοι ζούμε σε μία «post-covid» εποχή, όπου η αγωνία για τη νόσηση από τον κορωνοϊό συνεχίζει να υπάρχει, ειδικά για όσους ανθρώπους αντιμετωπίζουν χρόνια και σοβαρά προβλήματα υγείας, αλλά πλέον έχουμε να αντιμετωπίσουμε άλλου είδους προκλήσεις. Μία από αυτές είναι η συρρίκνωση του εισοδήματος πολλών νοικοκυριών, που έχασαν την εργασία τους κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης. Ένα δεύτερο ζήτημα είναι ότι αρκετοί πολίτες την περίοδο της πανδημίας απέφυγαν προληπτικές και απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, με αποτέλεσμα να προσέρχονται στο σύστημα υγείας παρουσιάζοντας πλέον επιβαρυμένη εικόνα. Ένας τρίτος τομέας, αφορά τη στεγαστική και επισιτιστική επισφάλεια, που ακόμη και πριν από την πανδημία μάστιζαν τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα και τώρα λόγω της ενεργειακής κρίσης έχουν επιδεινωθεί.
Δεν μπορούμε λοιπόν να πούμε, ότι προσδοκούμε την επάνοδό μας στην «κανονικότητα», αλλά ότι πρέπει να δημιουργήσουμε μία νέα βιώσιμη πραγματικότητα για όλους. Γνωρίζοντας πόσο στενή είναι η σύνδεση ανάμεσα στην ψυχική υγεία και στις κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες πλέον το ενδιαφέρον μας στην Ευρώπη και στη χώρα μας επικεντρώνεται σε πολιτικές κοινωνικής και εργασιακής ένταξης, με στόχο την ελαχιστοποίηση όλων εκείνων των παραγόντων που καθιστούν τους ανθρώπους ψυχολογικά ευάλωτους. Βασικός σκοπός είναι κάθε πολίτης από τη στιγμή της γέννησης έως την ύστερη ενηλικίωση να μπορεί να ζήσει μία ζωή με αξιοπρέπεια, αυτάρκεια, επάρκεια και ευημερία.
Εδώ και λίγους μήνες έχουν ξεκινήσει σε πολλές δομές ατόμων με αναπηρία οι προσπάθειες αποϊδρυματοποίησης. Είμαστε έτοιμοι ως χώρα για την διαχείριση των ανθρώπων την επόμενη ημέρα και αν ναι μήπως καθυστερήσαμε σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη για την κατάργηση του αναχρονιστικού μέτρου της ιδρυματοποίησης;
Για την αποϊδρυματοποίηση έχει εκπονηθεί μία στρατηγική, η Ελληνική Κυβέρνηση βάση αυτής της στρατηγικής προχωράει σταδιακά σε κάθε βήμα της αποϊδρυματοποίησης. Αποϊδρυματοποίηση δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως κλείνουμε τις διαφόρων τύπων ιδρυματικές δομές και αφήνουμε τον κόσμο στον δρόμο, αντιθέτως βελτιώνουμε άμεσα τις συνθήκες στις οποίες διαβιούν αυτοί οι άνθρωποι, ακόμα κι αν ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι σε πρώτο στάδιο να συνεχίσουν να ζουν σε κάποιο τύπο δομής, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται στην κοινότητα υπηρεσίες και θεσμοί, όπως αυτός του Προσωπικού Βοηθού που έχει ήδη ψηφιστεί, ή εναλλακτικές διαβίωσης με επιδοτήσεις για προσβάσιμη κατοικία, που σύμφωνα με το Εθνικό μας Σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των ανάπηρων ατόμων θα πρέπει να αναπτυχθούν ως το 2027 και συγχρόνως ενδυναμώνονται οι ιδρυματοποιημένοι στο να ζήσουν ανεξάρτητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές θα καταστούν έτοιμες, καθώς η ανάγκη για αποϊδρυματοποίηση και η πρόληψη της ιδρυματοποίησης είναι επιτακτικές. Και στην υπόλοιπη Ευρώπη εξακολουθεί να υπάρχει ανάγκη αποϊδρυματοποίησης, δεν είναι ένα λυμένο ζήτημα, η διαφορά και η καθυστέρηση μας, σε σχέση με τους εταίρους μας, είναι πως οι εναλλακτικές διαβίωσης και οι απαιτούμενες υπηρεσίες στην κοινότητα υπάρχουν ήδη εκεί και λειτουργούν εδώ και δεκαετίες.
Πως αντιμετωπίζει η Ευρώπη την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπάρχει κοινή γραμμή των Ελλήνων ευρωβουλευτών στα κρίσιμα εθνικά ζητήματα ή καθορίζεται από τις κομματικές γραμμές;
Η στάση όλων των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και Συμβούλιο Ηγετών είναι αυτή της απόλυτης κατανόησης των ελληνικών θέσεων και της αλληλεγγύης προς την χώρα μας. Όλοι κατανοούν πλέον πως η σταθερότητα στα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή απειλείται από τα νεοοθωμανικά σχέδια επεκτατισμού της Τουρκίας. Επίσης όλοι κατανοούν και το έχουν δηλώσει σε όλους τους τόνους πως η αμφισβήτηση από την Τουρκία της εδαφικής κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου είναι παράνομη και δεν θα γίνει αποδεκτή. Ξεκάθαρη είναι και η θέση όλων στην Ευρώπη για το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο για την χάραξη ΑΟΖ όπως και για το πρωτόκολλο υλοποίησης του, που πρόσφατα υπεγράφει. Η Ελλάδα στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών έχει την πλήρη συμπαράσταση της Ευρώπης και σε συνάρτηση με τις διμερείς συμφωνίας Αμοιβαίας Στρατιωτικής Συνδρομής και την ενίσχυση της διπλωματικής και στρατιωτικής αναβάθμισης της χώρας βρισκόμαστε σε θέση ισχύος. Στην εθνική αυτή προσπάθεια το κοινό μέτωπο από όλους τους συναδέλφους, εντός κι εκτός Ελλάδας είναι αναγκαίο.
Είναι γνωστός και διαρκής ο αγώνας σας για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των ατόμων με κινητικά προβλήματα. Ποιες ενέργειες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα προς αυτή την κατεύθυνση και τι θέση κατέχει η χώρα μας σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη σε αυτόν τον τομέα;
Η κάθε διεκδίκηση μου έχει να κάνει με το σύνολο των αναπήρων ατόμων κι όχι μόνο με τους κινητικά ανάπηρους. Συμβαίνει το εξής παράδοξο, ενώ διαχρονικά οι Έλληνες ανάπηροι είναι ανάμεσα στους ηγέτες του Ευρωπαϊκού αναπηρικού κινήματος, κατέχοντας θέσεις κλειδιά τόσο στο ευρωπαϊκό φόρουμ για την αναπηρία όσο και στο ευρωπαϊκό δίκτυο ανεξάρτητης διαβίωσης εδώ και τρεις δεκαετίες, με αποτέλεσμα να έχουμε συμβάλει σημαντικά στην συγγραφή των διεθνών συμβάσεων και των ευρωπαϊκών οδηγιών, όταν αυτές οι οδηγίες πρέπει να εφαρμοστούν από τις ελληνικές κυβερνήσεις, σπανίως επιδιώκεται η ουσιαστική συνεργασία με τους ανάπηρους συγγραφείς των οδηγιών που ζουν στην Ελλάδα, για λόγους που ακόμα δεν έχω κατανοήσει πλήρως. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι να κατέχουμε μόνιμα την τελευταία θέση, παρόλο που δίνουμε τα φώτα μας στην Ευρώπη, κάτι που η σημερινή κυβέρνηση αλλάζει. Προετοιμάζεται το έδαφος για σημαντικές αλλαγές στη ζωή των αναπήρων πολιτών, διαμορφώνονται οι στρατηγικές, ψηφίζονται δικαιώματα στην Ανεξάρτητη Διαβίωση και αντλήθηκαν ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις για την υλοποίηση όλων αυτών των στρατηγικών που θα μας βγάλουν από το περιθώριο της Ευρώπης. Δεν πρέπει όμως να παραβλέπουμε πως σε αυτόν τον τομέα η Κυβέρνηση ξεκίνησε σχεδόν από το μηδέν.
Θεωρείται ότι το εγχείρημα της ψηφιοποίησης των ΑμεΑ θα διευκολύνει την καθημερινότητα τους και κατά πόσο ανταποκρίνεται αυτό στα ευρωπαϊκά πρότυπα και δεδομένα;
Η ψηφιοποίηση των υπηρεσιών προς τα ανάπηρα άτομα, σαφώς και διευκολύνει την καθημερινότητα, όπως ισχύει αποδεδειγμένα για κάθε πολίτη η ψηφιοποίηση μιας συναλλαγής σε αυτή την αλματώδη ψηφιακή μεταρρύθμιση, που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια. Υπάρχουν όμως και δυο σημεία που πρέπει ως κράτος να προσέξουμε, αφενός τα ανάπηρα άτομα είναι μια κοινωνική ομάδα με μεγάλο ποσοστό ηλεκτρονικού αναλφαβητισμού, που προέρχεται από την περιθωριοποίηση στους τομείς της παιδείας και της απασχόλησης, επομένως πρέπει πάντα να δίνεται η εναλλακτική της φυσικής υποβολής ενός αιτήματος, πράγμα που ήδη συμβαίνει με την διαμεσολάβηση των Κέντρων Κοινότητας, αλλά και των ΚΕΠ, πρέπει να διασφαλίσουμε τη συνέχιση αυτής της πρακτικής. Και αφετέρου η ψηφιοποίηση κάποιων διαδικασιών, δεν πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι να μην είναι δομικά και αισθητηριακά προσβάσιμες στους ανάπηρους πολίτες οι καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες. Υπάρχουν σαφή ευρωπαϊκά πρότυπα. Το καλό με αυτά τα πρότυπα είναι πως μιλάμε για μετρήσιμα τεχνολογικά μέσα και προϋποθέσεις στα οποία δεν υπάρχει περιθώριο παρέκκλισης. Άλλωστε το Υπουργείο Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, ήταν από τα πρώτα, αν όχι το πρώτο Υπουργείο που επισκέφτηκα, μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης, και το ενδιαφέρον για συνεργασία είναι έκδηλο.
Τι έχετε αποκομίσει από την μέχρι τώρα θητεία σας στην Ευρωβουλή και ποιος είναι ο στόχος μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας σας αλλά και μετά από αυτήν;
Η πολυπλοκότητα και η ποικιλομορφία της Ευρωβουλής λόγω της διαφοράς σε γλώσσα και παραδόσεις, οικονομία και κλίμα αποδεικνύει ξεκάθαρα πως όλοι μας μπορούμε να συνεργαστούμε εποικοδομητικά και να διαμορφώσουμε κανονισμούς και οδηγίες που ενδεχομένως θα επηρεάσουν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτό από μόνο του αποτελεί για εμένα απόδειξη των όσων πιστεύω και όσων πρεσβεύω, ότι δηλαδή η διαφορετικότητα δεν μπορεί να αποτελεί εμπόδιο πάρα μόνο έναυσμα για συνεργασίες. Ότι η εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ιδέας είναι αναγκαία και πρέπει με σταδιακά και σταθερά βήματα να πραγματοποιηθεί, όσο χρόνο και αν χρειαστεί.
Σκοπός μου καθημερινός, είναι να εκπροσωπήσω επάξια όσους με τίμησαν με την ψήφο τους. Συμμετέχοντας σε έξι κοινοβουλευτικές επιτροπές οι οποίες ασχολούνται με θέματα από πολλούς διαφορετικούς τομείς όπως εργασία, υγεία, περιβάλλον, ενέργεια, ανθρώπινα δικαιώματα, και άλλα πολλά προσπαθώ να διεκδικήσω ένα καλύτερο αύριο για όλους.
Θα ήθελα να συνεχίσω τη θητεία μου στην Ευρωβουλή για να προσφέρω ακόμα περισσότερα μέσα από την θέση μου αυτή στους Έλληνες πολίτες.
Πόσο σημαντικό είναι συνέδρια σαν το Olympia Forum που εστιάζει στην ενδυνάμωση πόλεων και περιφερειών να γίνεται εκτός αστικών κέντρων και ειδικά στην Αρχαία Ολυμπία και τι περιμένουμε να ακούσουμε από εσάς κατά την παρουσία σας στο συνέδριο;
Η επιλογή εμβληματικών περιοχών, με διεθνή αναγνώριση και ακτινοβολία, όπως η Ολυμπία για την πραγματοποίηση συνεδρίων είναι πρωτοβουλίες που αντανακλούν το κύρος και τη σημαντικότητα των περιοχών στην εκάστοτε εκδήλωση. Τέτοιες πρωτοβουλίες ενισχύουν το πνεύμα εξωστρέφειας που πρέπει να έχουν και οι περιφερειακές πόλεις όλο το έτος, ώστε να αναδειχθούν. Ειδικά στην περίπτωση της Αρχαίας Ολυμπίας είναι τέτοια η ακτινοβολία του χώρου που μπορεί να αναβαθμίσει την ευρύτερη Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας. Να βάλει την περιοχή στο επίκεντρο της προσοχής.
Στο πλαίσιο αυτό είναι μεγάλη η ικανοποίηση μου, που συμμετέχοντας στο Olympia Forum θα μπορέσω να μοιραστώ τις σκέψεις για την ανάγκη ανάδειξης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού της πατρίδας μας και να προτείνω τρόπους που αυτό μπορεί να επιτευχθεί με βάση τις ευρωπαϊκές και άλλες βέλτιστες πρακτικές πάντα υπό το πρίσμα της εξωστρέφειας.