Κινηματογράφος

«Στην παγίδα του νόμου» απόψε στις Κινηματογραφικές Βραδιές

stin_pagida_toy_nomoy_apopse_stis_kinimatografikes_vradies.jpg
Ακούστε το άρθρο

Με την ταινία «Στην παγίδα του νόμου» του Τζιμ Τζάρμους συνεχίζονται οι “Κινηματογραφικές Βραδιές” της ΕΛΜΕ Ηλείας και του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Ηλείας. Η ταινία θα προβληθεί σήμερα στις 9 μ.μ. στο Θέατρο «Απόλλων» στον Πύργο.

«Στην παγίδα του νόμου»

Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους

Σενάριο: Τζιμ Τζάρμους

Χώρα: Η.Π.Α., Δυτ. Γερμανία 1986 

Διάρκεια107΄

ΠαίζουνJohn Lurie, Tom Waits, Roberto Benigni, Νιcoletta Braschi, Ellen Barkin, Billie Neal, Rockets Redglare, Vernel Bagneris κ.α.

 

Κριτικές για την ταινία

Ένα μικρό ανεπανάληπτο διαμάντι, στη συνηθισμένη αμερικάνικη παραγωγή είναι αυτή η δεύτερη ταινία του Τζιμ Τζάρμους, ‘‘Στην παγίδα του νόμου‘‘. Μια ταινία γυρισμένη σε ασπρόμαυρο φιλμ (η φωτογραφία είναι του τακτικού οπερατέρ του Βιμ Βέντερς, Ρόμπι Μίλερ), με πολύ χαμηλό κόστος, που δείχνει πως το ταλέντο δεν χρειάζεται και πολλά χρήματα για να φτιάξει ένα κινηματογραφικό ποίημα.

Γιατί αυτή η ‘‘Παγίδα του νόμου‘‘ δεν είναι παρά ένα ποίημα γύρω από τους ‘‘περιθωριακούς‘‘, τους ‘‘χαμένους‘‘ της ζωής, αλλά και την ίδια την αμερικανική κοινωνία, την κουλτούρα της και το απρόσιτο καταστροφικό για το άτομο ‘‘αμερικάνικο όνειρο‘‘. Ήρωες της ταινίας δύο Αμερικανοί (ένας ντισκ – τζόκεϋ κι ένας νταβατζής) κι ένας Ιταλός μετανάστης που συναντιούνται και γίνονται φίλοι στη φυλακή. Μαζί θα δραπετεύσουν και ύστερα από μια μεγάλη κι επικίνδυνη πορεία μέσα από τα έλη της Λουϊζιάνας, θα καταφέρουν ν’ αποκτήσουν την ελευθερία τους.

Οι αναφορές της ταινίας είναι μόνο η βάση για τη δημιουργία ενός εντελώς σύγχρονου στιλ, μιας ιδιότυπης ματιάς πάνω στον κόσμο μας και τα προβλήματά του, με μιαν ελλειπτικότητα (στο νου έρχονται οι σκηνές της δραπέτευσης ή εκείνη της πρώτης συνάντησης του Ιταλού με την συμπατριώτισσά του, προς το τέλος της ταινίας), ένα χιούμορ (εκπληκτικός είναι ο Ρομπέρτο Μπενίνι, με το σημειωματάριο που καταγράφει τους αγγλικούς ιδιωματισμούς), αλλά και μια ποίηση που λείπουν από το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου σινεμά.

(Ν. Φ. Μικελίδης, Ελευθεροτυπία, 14 Νοεμβρίου 1986)

Όλη η επικαιρότητα