Η ορθογραφία δεν είναι το δυνατό σημείο πολλών, καθώς η γλώσσα μας είναι ιδιαιτέρως δύσκολη και πολύπλοκη.
Κι έτσι τα παροράματα δεν λείπουν όταν γράφουμε ή όταν μιλάμε, καθώς αμφιβάλλουμε συχνά για την ορθότητα των λεγομένων μας.
Και δεν είναι φυσικά μόνο η ορθογραφία, καθώς θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και τη σύνταξη ή τη φωνολογική απόδοση των λέξεων, όταν δεν κάνουμε λάθη από άστοχη επιλογή λέξεων ή κατακρεουργούμε φράσεις την ακριβή σημασία των οποίων αγνοούμε συχνά.
Ιδιαίτερα δε όταν μιλάμε για λέξεις που μοιάζουν φωνολογικά, μορφολογικά ή σημασιολογικά μεταξύ τους, τότε τα κάνουμε συνήθως μαντάρα, καθώς οι διαφοροποιήσεις μεταξύ τους είναι λεπτές και εξόχως… φιλολογικές.
Λίγοι μπορούν να διακρίνουν άλλωστε πότε χρησιμοποιούμε την «ανακάλυψη» και πότε την «εφεύρεση», καθώς τέτοιες εννοιολογικές δυάδες ανατρέπουν τις γλωσσικές μας βεβαιότητες (τεχνητός/τεχνικός, εξασθενίζω/εξασθενώ, πρότυπο/πρωτότυπο κ.λπ.).
Εδώ βέβαια δεν θα τακτοποιήσουμε τον γλωσσικό μας πλούτο σε καλοβαλμένες και εύπεπτες κατηγορίες, θα ξεδιαλύνουμε απλώς κοινά λάθη που κάνουμε σε λέξεις ή λόγιες φράσεις που νομίζουμε ότι ξέρουμε καλά. Και, όπως θα δούμε, αγνοούμε ολότελα!
Οδηγός μας θα είναι το εξαιρετικό πόνημα «Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;» των Ίνας Αναγνωστοπούλου και Λίας Μπουσούνη-Γκέσουρα, φιλολόγων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Ας καταβυθιστούμε λοιπόν στην κοινή νεοελληνική σε ένα ταξίδι γνώσης και… μνήμης.
αντικρίζω και όχι αντικρύζω
απ’ ό,τι και όχι απ’ ότι (αλλά παρ’ ότι/παρότι και καθ’ ότι/καθότι)
οτιδήποτε και όχι ο,τιδήποτε
διά και όχι δια
επηρεάζω και όχι επιρρεάζω
καταχώριση και όχι καταχώρηση (από το καταχωρίζω και όχι από το καταχωρώ)
οφείλω/οφειλέτης/οφειλή/όφελος αλλά ωφελώ/ωφέλεια/ωφέλιμος/επωφελής
μ’ εμένα και όχι με μένα / σ’ εμένα και όχι σε μένα / σ’ εσάς και όχι σε σας
κοινοτοπία και όχι κοινοτυπία
κομπλιμέντο και όχι κοπλιμέντο
μεγέθυνση και όχι μεγένθυση
συνονθύλευμα και όχι συνοθύλευμα
υποθηκοφυλακείο και όχι υποθηκοφυλάκιο
η ψήφος και όχι ο ψήφος
γενεαλογικός και όχι γενεολογικός
γενετικό (υλικό) και όχι γεννητικό (υλικό) αλλά προγεννητικός και όχι προγενετικός
ενεργός/ή/ό και όχι ενεργής/ής/ές
επίμονος και όχι επίμων (αλλά πείσμων)
του μεγάλου και όχι του μέγα
προπετής και όχι προπέτης
υποβολιμαίος και όχι υποβολιμιαίος
αποτάθηκα και όχι αποτάνθηκα
εξοκέλλω και όχι εξοκείλλω
επιστώ αλλά να/θα επιστήσω (και όχι εφιστήσω)
παρεισφρέω και όχι παρεισφρύω
περιθάλπω και όχι περιθάλπτω
προοιωνίζεται και όχι προοιωνίζει
σιωπώ/άς/ά και όχι σιωπείς/εί/εί
τίθενται (γ’ πληθ.) και όχι τίθονται
παρεμπιπτόντως και όχι παρεπιπτόντως
Δείτε τα υπόλοιπα στο newsbeast.gr