Life

Τί μας δίδαξε η πανδημία ;

 Η αξία της υγείας και της αγκαλιάς και η επικινδυνότητα του διχασμού
Ακούστε το άρθρο

Ήταν Φλεβάρης του 2020 όταν η νόσος covid19 «χτύπησε» τη χώρα μας. Μια αρρώστια που ξεκίνησε από τη μακρινή Κίνα το Δεκέμβριο του 2019 και εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλη την υφήλιο λόγω του εύκολου τρόπου μετάδοσής της. Στην Ηλεία εντοπίζονται τα πρώτα κρούσματα του ιού, ώσπου λίγο αργότερα ήρθε και ο πρώτος νεκρός.

Η πορεία που ακολουθεί και όσα βιώνουμε αυτούς τους 23 μήνες, με μάσκες, αντισηπτικά, αποστάσεις, περιορισμούς, απαγορεύσεις, αναγκαστικούς εγκλεισμούς, ενδοοικογενειακή βία, συναισθηματική φόρτιση και οικονομική ανέχεια, περισσότερο με εφιάλτη μοιάζουν, παρά με πραγματικότητα. Πολλοί υποτίμησαν τον ιό, μέχρι που τους χτύπησε την πόρτα, βλέπετε, δεν κάνει εξαιρέσεις στα πλούτη, στα νιάτα και την ομορφιά. Απέναντί του, είμαστε όλοι ίσοι…

Τα κράτη όπως αποδείχθηκε, ήταν ανέτοιμα για να διαχειριστούν μια τέτοια κρίση, τα συστήματα Υγείας κυριολεκτικά «γονάτισαν» και η επιστήμη από την πλευρά της προσπαθούσε με πειραματικά κοκτέιλ φαρμάκων να σώσει ανθρώπινες ζωές. Καθένας από εμάς κλήθηκε να προστατέψει τον εαυτό του και τους αγαπημένους του, μέχρι που ανακαλύφθηκε το εμβόλιο. Ένα εμβόλιο που αμφισβητήθηκε και έγινε αντικείμενο συνωμοσίας και παραφιλολογίας λες και αν ήθελαν να μας «ελέγξουν» το εμβόλιο περίμεναν, όταν όλα τα smartphones έχουν για παράδειγμα, χάρτες, κάμερες και τόσα άλλα.

Δυο χρόνια τώρα στην απομόνωση, ξεχάσαμε όλα όσα ξέραμε και διαπιστώσαμε με βίαιο τρόπο ότι όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα, τελικά δεν ήταν. Δώσαμε στην υγεία την αξία που της αναλογεί, αναθεωρήσαμε, μάθαμε να απολαμβάνουμε μια βόλτα και μια βιντεοκλήση με τους αγαπημένους μας που τόσο τους στερηθήκαμε. Χρησιμοποιήσαμε στο μέγιστο και ποικιλοτρόπως την τεχνολογία, για να διασκεδάσουμε, να δουλέψουμε, να φάμε, να δούμε θεατρικές παραστάσεις και άλλα. Υιοθετήσαμε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής και πολλά από τα όσα εισήγαγε η πανδημία είναι βέβαιο ότι θα παγιωθούν. Όμως ο άνθρωπος δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεται αντιμέτωπος με τέτοιες κρίσεις και απώλειες. Πάντα προσαρμόζεται και πάντα τα καταφέρνει. Εκείνο που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι μέσα από δύσκολες καταστάσεις γεννιέται κάτι νέο κι έρχεται η εξέλιξη. Φίλοι της εφημ. Πατρίς δέχθηκαν και μας απάντησαν για όσα διδάχθηκαν από την πανδημία.

Νίκος Μπογονικολός: Η πανδημία μας εξοικείωσε με τη χρήση της τεχνολογίας

Μέσα σε δύο χρόνια έμαθε η πλειοψηφία των Ελλήνων τις έννοιες της τηλεργασίας, της τηλεκπαίδευσης αλλά και της χρήσης της ηλεκτρονικής επικοινωνίας με το δημόσιο, δηλώνει στην εφημ. Πατρίς ο Πρόεδρος του Ομίλου Τεχνολογίας Άρατος, Δρ Νίκος Μπογονικολός και τονίζει «Το Netflix έγινε ο κινηματογράφος μας και το facebook ο καφενές της γειτονιάς μας. Κάθε Έλληνας μικρός ή μεγάλος ξεκίνησε να απολαμβάνει ένα νέο κόσμο, αυτόν τον εικονικό του ίντερνετ. Στην διασκέδαση, στην εργασία, στις σπουδές παντού η πανδημία έκανε το ίντερνετ το παράθυρο στον κόσμο και στην κοινωνία σε στιγμές που η απομόνωση έμοιαζε με νέου τύπου φυλακή.

Η ευχάριστη έκπληξη είναι ότι σε αυτή την διαδικασία συμμετείχε και μάλιστα δυναμικά το δημόσιο. Πολλές απλές αλλά πολύ χρηστικές ηλεκτρονικές εφαρμογές για τον πολίτη έγιναν συνήθεια. Αυτή η βίαιη μετάβαση στην ψηφιακή κοινωνία είναι η πλέον σημαντική συνέπεια της πανδημίας. Μία συνέπεια η οποία θα καθορίσει και τον μέλλον τουλάχιστον της επόμενης γενιάς. Βέβαια το ψηφιακό χάσμα δεν καλύφτηκε με μιάς και ούτε λύθηκαν οι δυσκολίες κατανόησης των τεχνολογιών πληροφορικής. Η ανάγκη όμως έκανε την υποχρέωση ενθουσιασμό και αποδοχή!
Αν συνεχιστεί η πανδημία για 1-2 χρόνια μας βλέπω να μαθαίνουμε να ζούμε και

σε εικονική πραγματικότητα, να κυριαρχεί το blockchain και η τεχνητή νοημοσύνη! Ευχή μου να τελειώσει ο εφιάλτης αλλά να μας αφήσει παρακαταθήκη την ενθουσιώδη αποδοχή των νέων τεχνολογιών».

Ερατώ Ερωτόκριτου: Η ισορροπία μεταξύ επαφής και απόστασης…

Το φαινόμενο της πανδημίας έχει επιφέρει σημαντικές επιπτώσεις στις ζωές μας με εμφανή αντίκτυπο στο οικογενειακό, φιλικό, κοινωνικό και επαγγελματικό μας περιβάλλον, μας είπε η κ. Ερωτόκριτου από τη Λευκωσία που ασχολείται με το χώρο της μόδας και προσθέτει «Η αναπάντεχη έλευση της υγειονομικής κρίσης μας βρήκε απροετοίμαστους και μας έφερε αντιμέτωπους με μία νέα πραγματικότητα, με κύρια πρόκληση, τη διαχείριση της ισορροπίας μεταξύ επαφής και απόστασης, καθώς και τη διαχείριση του άγχους και της αβεβαιότητας για το μέλλον. Πυροδότησε σε μεγάλο βαθμό με εντάσεις τις προσωπικές μας σχέσεις, οι οποίες συχνά καταλήγουν σε σοβαρά ψυχικούς αλλά και σωματικούς τραυματισμούς.

Παράλληλα, ο εγκλεισμός και οι περιορισμοί διέγειραν συναισθήματα φόβου, άγχους, θλίψης και θυμού που δρουν κατά της ομαλής ανθρώπινης λειτουργικότητας. Αποτέλεσμα αυτής της συναισθηματικής σύγχυσης θα μπορούσε να είναι η αναγκαστική απομόνωση από αγαπημένα μας πρόσωπα, οι μειωμένες κοινωνικές επαφές, η διακοπή δραστηριοτήτων που μας απέφεραν χαρά και η γενικότερη αίσθηση περιορισμού της προσωπικής ελευθερίας. Το θέμα της επικοινωνίας αποτελεί θεμελιώδες κομμάτι στην ζωή μας την οποία στερηθήκαμε σε μεγάλο βαθμό. Συνεπώς, η διατήρηση αυτής με τα σημαντικά πρόσωπα της ζωής μας συμβάλλει αισθητά στην ψυχική μας κατάσταση. Δυστυχώς όμως αρκετοί έχουν απευθυνθεί σε ειδικούς ψυχικής υγείας, για να βρουν ανακούφιση και αποτελεσματικούς τρόπους διαχείρισης των καταστάσεων και να απαλλαχθούν από την ψυχική δυσφορία που αντιμετωπίζουν».

Παναγιώτης Παπαϊωάννου: Να εξωτερικεύουμε με πράξεις και όχι με λόγια την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά μας

Η πανδημία του κορωνοϊού επέβαλε να εξαγάγουμε κατά οδυνηρό τρόπο κρίσιμα συμπεράσματα σε τρία παράλληλα πεδία, δήλωσε στην εφ. Πατρίς ο κ. Παπαϊωάννου δικηγόρος, διδάκτωρ Εγκληματολογίας επισημαίνοντας «Σε κοινωνικό, ότι οι διαπροσωπικοί δεσμοί δεν ήταν τελικά τόσο ισχυροί όσο εφησυχασμένα τους αντιλαμβανόμασταν. Ενώπιον του αόρατου εχθρού, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, ανασφάλειες απασφαλίστηκαν, νοοτροπίες αποκαλύφθηκαν. Επίσης, ότι είναι άλλο το να μην καταπίνω αμάσητο ό,τι σερβίρουν τα media, άλλο να κάνω κριτική συγκρίνοντας πηγές και άλλο το να αμφισβητώ την επιστήμη μετατρεπόμενος σε αγράμματο, πλην νοσηρά αυτάρεσκο συνομωσιολόγο. Τέλος, ότι κανείς δεν κατέχει χειρότερα το δημόσιο λόγο από τους ίδιους τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, «αγαπητοί συμπολίτες μας».

Σε πολιτικό, ότι μέσα σε δύο χρόνια, τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα και η αναγνώρισή τους υποχώρησε κατά περίπου τριακόσια χρόνια στην σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία. Το ότι η πανδημία είναι η μεγαλύτερη τον τελευταίο αιώνα παγκόσμια, υπαρκτή και θανατηφόρος υγιεινομική απειλή, δε σημαίνει ότι κάποιοι δεν την διαχειρίζονται για να μετατρέψουν λαούς ολόκληρους σε άβουλα φοβικά όντα.

Σε ατομικό ή φιλοσοφικό επίπεδο, ότι ο χρόνος του καθενός μας μπορεί ν’ αποδειχθεί -χωρίς να χρειάζεται να καταλάβουμε πού κι αν «φταίξαμε»- πολύ πιο περιορισμένος απ’ ότι φανταζόμασταν, έχουμε χρέος να αναπροσδιορίσουμε την εμπιστοσύνη μας στον ορθό λόγο και να εξωτερικεύουμε με πράξεις και όχι με λόγια την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά μας. Ο άνθρωπος, αξιοποιώντας τη λογική και το πνεύμα, θα πάει μπροστά, όσο κι αν η ύλη και τα κατώτερα ένστικτα θα τον προδίδουν. Αυτό είναι και το μεγαλείο του.».

Μαρία Τζεβελέκου: Συστηθήκαμε ξανά με τον εαυτό μας

Περιορισμός. Αυστηρός έλεγχος. Απαγόρευση. Απομόνωση. Έννοιες που όχι μόνο τις αναλύσαμε αλλά τις βιώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια. Και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, μας είπε η κ. Τζεβελέκου, Πρόεδρος του Συλλόγου Φάρος Τυφλών Ελλάδας και τονίζει «Η πανδημία μας επέβαλλε όρους διαβίωσης που πριν από το ξέσπασμα της θα μας φαίνονταν αδιανόητοι, παράλογοι και απάνθρωποι. Όμως προκειμένου να διαφυλάξουμε τη ζωή όχι μόνο τη δική μας αλλά και των αγαπημένων μας δεχτήκαμε να απομονωθούμε.
Μια απομόνωση που οδήγησε πολλά ζευγάρια στο διαζύγιο, άλλα στα σκαλιά της εκκλησίας. Μια απομόνωση που σε άλλους έβγαλε τον καλύτερο και σε άλλους το χειρότερο εαυτό τους.

Φαινόμενο παράδοξο αλλά και ανάλογο της φύσης του ανθρώπου.
Το σίγουρο είναι πως μας ανάγκασε να συστηθούμε ξανά με τον εαυτό μας. Να δούμε πτυχές του χαρακτήρα μας που ίσως λόγω των ταχυτήτων της καθημερινότητας μας είχαμε παραβλέψει ή και αγνοήσει. Και σίγουρα αυτό δεν είναι εύκολο.

Το σίγουρο είναι πως από αυτή την περιπέτεια θα βγούμε πιο δυνατοί. Ίσως και πιο σοφοί έχοντας βιώσει και όχι απλά ακούσει για την αξία της ελευθερίας. Ίσως και πιο τρυφεροί έχοντας βιώσει την έλλειψη του αγγίγματος και της ζεστής αγκαλιάς από τα πρόσωπα που αγαπάμε».

Γιώργος Καρτάλος: Η πανδημία μας έκανε σοφότερους

Ανακαλύψαμε ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό, πλέον δεν την ευχόμαστε μηχανικά, αλλά συνειδητά, μας είπε ο ιδιοκτήτης της Gallery «Αγκάθι-Κartaλος», κ. Καρτάλος και τονίζει «Οι δύσκολες καταστάσεις που όλοι βιώσαμε μας έκαναν σοφότερους. Κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα ζούσαμε όλα αυτά. Η πειθαρχία στα μέτρα, ήταν αναγκαία για την προστασία της δικής μας ζωής και των υπολοίπων και μάθαμε να αγαπάμε το σπίτι μας. Συνθηκολογήσαμε με το θάνατο και συνειδητοποιήσαμε την ανάγκη της κοινωνικότητας, της αγκαλιάς και διδαχτήκαμε τι σημαίνει μοναξιά. Ταξιδέψαμε λιγότερο και μας δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθούμε με τον εαυτό μας ανακαλύπτοντας δεξιότητες που αγνοούσαμε.

Με τη χρήση της Τεχνολογίας επισκεφτήκαμε μουσεία, gallery και χώρους πολιτισμού τους οποίους η πανδημία μας στέρησε να έχουμε φυσική παρουσία. Παράλληλα ο εγκλεισμός μας έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθούμε περισσότερο με το διαδίκτυο όχι μόνο ψυχαγωγικά αλλά και παραγωγικά, δουλεύοντας μέσα από αυτό, κάνοντας αγορές, επικοινωνώντας με τους αγαπημένους μας και τόσα άλλα. Και επειδή από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος, ελπίζω σύντομα να ξεκινήσουμε τους ρυθμούς της ζωής μας, να κάνουμε όλα όσα στερηθήκαμε και να έρθουμε κοντά με τους αγαπημένους μας».

Δήμητρα Σκαλτσά: Η πανδημία μας δίδαξε ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο.

Ο εγκλεισμός και τα περιοριστικά μέτρα μας έκαναν να εκτιμήσουμε απλά καθημερινά πράγματα, δήλωσε στην εφημ. Πατρίς η κ. Σκαλτσά, Αντιδήμαρχος Ζαχάρως και Αναπληρώτρια Δημάρχου και προσθέτει «Όπως, το να βλέπεις το χαμόγελο του άλλου, να μπορείς να τον αγκαλιάζεις, να βρίσκεσαι με τους φίλους και τους δικούς σου ανθρώπους, να κάνεις τα πράγματα που σου αρέσουν. Πράγματα που πριν τα θεωρούσαμε αυτονόητα και δεν τους δίναμε τη δέουσα αξία. Μας δίδαξε ότι πράγματι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Μέχρι την πανδημία ευχόμασταν υγεία τυπικά. Μετά την πανδημία η ευχή για υγεία είναι ουσιαστική και βγαίνει από την καρδιά μας. Τέλος, η πανδημία έφερε καθέναν από εμάς αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Έδωσε χρόνο σε άλλους να βρουν χρόνο με την οικογένεια τους, σε άλλους να συνειδητοποιήσουν προβλήματα που οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας δεν επέτρεπαν να αναδειχθούν και σε άλλους να επανιεραρχήσουν προτεραιότητες και να θέσουν νέους στόχους.
Τελικά η πανδημία μας δίδαξε να απολαμβάνουμε την καθημερινότητα, την κάθε στιγμή, με τα καλά της και τα λιγότερο καλά και να εκτιμάμε τη ζωή».

Καλλιόπη Δημητροπούλου: Το δεδομένο αρχίζει να φαντάζει όνειρο μιας άλλης εποχής

Η πανδημία, με την πρόκληση πάμπολλων και σοβαρών επιπτώσεων σε όλους τους τομείς της ζωής, αποδείχτηκε η δεινότερη δασκάλα μας., σήλωσε η κ. Δημητροπούλου εκπαιδευτικός-συγγραφέας και προσθέτει «Μας έμαθε να υπολογίζουμε και να επαναξιολογούμε τη ζωή από την αρχή και σε όλες της τις εκφάνσεις. Και είναι φυσικό ο άνθρωπος να μάχεται να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα και τρόπους επιβίωσης, όταν ο αρχέγονος φόβος επιστρέφει και ο τρόμος της επιβίωσης τον καταλύει. Η εκ θεμελίων ανασυγκρότηση και αναθεώρηση των κοινωνικών, συναισθηματικών, προσωπικών, εργασιακών, καταναλωτικών κ.ά. αναγκών, μας έγιναν καθημερινή μας συνθήκη.

Απρόσμενα, το δεδομένο αρχίζει να φαντάζει όνειρο μιας άλλης εποχής. Ο εγκλεισμός μάς ώθησε στην επαναξιολόγηση της ουσίας της ζωής, στην ενδοσκόπηση, στην αναίρεση των ανούσιων προτεραιοτήτων και κυρίως στην επανεκκίνηση της αυθεντικής ζωής, την ώρα που η ίδια η ζωή μας παίζεται στα ζάρια. Η αίσθηση του πόσο φθαρτοί, πεπερασμένοι, ανήμποροι και μικροί είμαστε μπροστά στην ασθένεια και τον θάνατο μάς οδήγησε σε υπαρξιακές, και όχι μόνο, αγωνίες και διαπιστώσεις. Η στέρηση της απτικής επαφής και της διαπροσωπικής επικοινωνίας, μας οδήγησε να δούμε με ανθρωπιστική και αλληλέγγυα ματιά τον κόσμο. Ας ευχηθούμε: όχι άλλα “Λαζαρέτα”, όχι άλλες απόκοσμες φιγούρες που ασφυκτιούν κάτω από τα διπλά προσωπεία.».

Χρήστος Αθανάσουλας: «μπορείς να βάλεις καραντίνα ένα λαό, όχι όμως τα όνειρά του»

Η πανδημία με «δίδαξε» ότι ήταν καιρός να γνωριστούμε ξανά κι όχι να χαθούμε, μας είπε ο κ. Αθανάσουλας, υπεύθυνος του Κοινωνικού Φροντιστηρίου Πύργου και προσθέτει «Για εμένα θέλω να πω κι όχι γιατί νιώθω σαν πρωταγωνιστής στην ταινία «οι ζωές των άλλων». Για το πόσο μου στοίχισαν τα ταξίδια που δεν έκανα. Μα η πανδημία μου «δίδαξε» και το πόσο μας κοστίζει, όταν ψηφίζουμε …απρόσεχτα… Να προσέχουμε τι ψηφίζουμε, γιατί μπορεί εκείνη τη στιγμή να επιλέγουμε αυτούς που μπορεί να χρειαστεί να διαχειριστούν την υγεία και τη ζωή μας.

Αυτά τα 2 χρόνια λοιπόν διάβασα ότι οι ποιητές δεν έγραψαν ποτέ για ανθρώπινες επαφές με «χαιρετισμούς – μπουνίτσες». Έγραψαν για αγκαλιές, για άγγιγμα ψυχών, για πιάσιμο από τους ώμους, για χτύπημα κουράγιου στην πλάτη κι όχι για πισώπλατα χτυπήματα !

Για μια ζωή που απαγορεύεται να ζεις, δεν θα έγραφε ποιήματα κανείς! Αυτά τα 2 χρόνια έμαθα να μην φοβάμαι, γιατί «χάνω από τη ζωή μου»… και τα περνώ με μια ευχή: «να δω αυτό το απεχθές καθεστώς, που ζούμε, να καταρρέει…», γιατί «μπορείς να βάλεις σε καραντίνα ένα λαό, όχι όμως και τα όνειρά του.».Ας παλέψουμε , εμείς, γι’ αυτό. Από εδώ ξαναρχίζει η ζωή μας!».

Χρύσα Ζούπη: Η πανδημία μας οδηγεί σε άλλο τρόπο ζωής

Μορφές διασκέδασης και πολιτισμικές εμπειρίες που αποτελούν ρουτίνες της σύγχρονης κοινωνικής ζωής, από τον σωματικό συγχρωτισμό σε συναυλίες και γήπεδα μέχρι τις παρουσιάσεις βιβλίων, τις εκθέσεις ή την παρακολούθηση συνεδρίων, όλα αυτά αναστέλλονται ή περιορίζονται με τρόπο δραστικό λόγω πανδημίας, μας είπε η Αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πύργου και Πρόεδρος Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πύργου κ. Ζούπη και προσθέτει «Φάνηκαν οι ελλείψεις διασφάλισης της δημόσιας υγείας σε όλους τους τομείς, η διασφάλιση ποιότητας επιβίωσης όλων των πολιτών ανεξαρτήτως ηλικίας. Η κακοποίηση αθώων ατόμων και ειδικά γυναικών από οικείο περιβάλλον και πολλά άλλα γνωστά προβλήματα. Η πανδημία λοιπόν πρέπει να μας αφυπνίσει και να μας οδηγήσει σε άλλο τρόπο ζωής . Πρέπει να αλλάξει τα πολιτικά νωθρά συστήματα χρόνιας εγκατάλειψης πολιτών και εγκατάλειψης έργων ανάπτυξης σε όλα τα επαγγέλματα από την ιατρική έως τον τουρισμό και όλο τον ιδιωτικό τομέα.

Αλληλεγγύη και πάταξη της παραβατικότητας. Η ιατρική ως επιστήμη σώζει ζωές αυτό η πανδημία το ανέδειξε περίτρανα. Ως πολίτες αλλά και η κεντρική εξουσία πρέπει να αλλάξουμε συνήθειες. Η οικογένεια ενίσχυσε την σχέση της με όλα τα μέλη της. Η θρησκεία ξεκαθάρισε την πίστη και την επιστήμη. Η επιστροφή όλων στην καθημερινότητα σίγουρα θα αλλάξει προς το καλύτερο.»

Σοφία Πολυζωγοπούλου: Ο κορωνοιός κατέδειξε ότι δεν είμαστε άτρωτοι

Αν, δυο χρόνια πριν, κάποιος μου περιεγραφε τα όσα ζούμε από το Μάρτιο του 2020 μεχρι και σήμερα, θα θεωρούσα ότι πρόκειται για ταινία επιστημονικής φαντασίας και μάλιστα από αυτές που δεν περιέχουν ψίγμα ρεαλισμού…όμως η πραγματικότητα ξεπέρασε τελικά κάθε φαντασία, μας είπε η κ. Πολυζωγοπούλου, Δικηγόρος και προσθέτει «Δύο χρόνια τώρα μετράμε απώλειες, αναμετρώμαστε με τον φόβο και τις αντοχές μας, βιώνουμε συνέπειες σε όλα τα επίπεδα και καλούμαστε να προσαρμόσουμε την καθημερινότητα μας στους κανόνες που θέτει πλέον η πανδημία. Ο κορωνοϊός είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει κάθε στιγμή πόσο μεγάλη αξία έχουν όλα αυτά που μέχρι πρότινος θεωρούσαμε αυτονόητα…Τη σημασία της ανθρώπινης επαφής, την σπουδαιότητα μιας σφιχτής αγκαλιάς στους δικούς μας ανθρώπους χωρίς φόβο, την αναγκαιότητα της δια ζώσης επικοινωνίας, την δυνατότητα τα παιδιά μας να διδάσκονται στον φυσικό τους χωρο, το σχολείο, με τους δασκάλους και τους συμμαθητές τους και όχι μέσω μιας οθόνης.. ο κορωνοιός κατέδειξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι δεν είμαστε άτρωτοι και ότι δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο από την υγεία..».

Όλη η επικαιρότητα