«Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου αιτία ανάπτυξης της περιοχής μας…»

Το 17^ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους ξεκίνησε χθες και τις επόμενες ημέρες αναμένεται να δώσει το δικό του ξεχωριστό χρώμα τόσο στην Ηλεία όσο και εκτός αυτής…

Ο Νίκος Σακκούλης είναι ένας από τους «ανθρώπους του Φεστιβάλ» ή καλύτερα ο… άνθρωπος για τα πάντα γύρω από το Φεστιβάλ!

Στήνει (και ξεστήνει) τα πάντα σε χρόνο… dt, και βρίσκεται όπου χρειαστεί για να δώσει λύσεις σε όλα τα προβλήματα που προκύπτουν, τεχνικής -και όχι μόνο- φύσεως… κι όλα αυτά καταφέρνοντας να συνεννοηθεί με τα μέλη των αντιπροσωπειών από χώρες του εξωτερικού που επισκέπτονται το Φεστιβάλ κατά την διάρκεια του πάντα με το χαμόγελο στα χείλη!

Σήμερα προσπαθούμε να φτιάξουμε το «Εν Οίκω» προφίλ του μέσω της συζήτησης που είχαμε μαζί του…

Γιώργος Γουβιάς

gougio@hotmail.com

Ο Νίκος γεννήθηκε στην Ανάληψη Θέρμου Αιτωλοακαρνανίας. Σε ηλικία 7 ετών η πολυμελής οικογένεια του ήρθε στον Πύργο. Ο λόγος της οικογενειακής μετακόμισης ήταν η άποψη ενός συγγενή που ζούσε ήδη στην πρωτεύουσα της Ηλείας που έλεγε ότι… «ο τόπος της Ηλείας είναι ευλογημένος! Πετάς μια χούφτα σπόρους και φυτρώνουν όλοι!»

Από τα σχολικά του χρόνια εργάζεται έχοντας «περάσει» από πολλά επαγγέλματα. «Το 1964 πουλούσα φιστίκια στο Πάνθεον και στον θερινό κινηματογράφο Άλσος που οι παλιότεροι Πυργιώτες σίγουρα θυμούνται. Τις δεκαετίες του `60 και του `70 τα πράγματα στην πόλη ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά που είναι σήμερα!».

«Καλύτερα ή χειρότερα»… τον ρωτάμε… «ήταν καλύτερα γιατί υπήρχε ασφάλεια, ξεγνοιασιά μπορώ να πω, δουλειές πολλές και γενικότερα οι άνθρωποι επικοινωνούσαν μεταξύ τους και τους διέκρινε η αλληλεγγύη. Τώρα αυτό που διακρίνει την πόλη είναι τα εντελώς αντίθετα!»… απαντά.

Αν υπάρχει κάποιος –κύριος- λόγος που ο Νικόλας έγινε ευρύτερα γνωστός στον Πύργο αλλά και εκτός αυτού, δεν είναι μόνο ο καλοσυνάτος χαρακτήρας του αλλά και η ιστορική ταβέρνα «Ο Σακκούλης» που διατηρούσε από το 1982 έως το 1992 στην περιοχή Χαλικιάτικα (σ.σ. στην διασταύρωση των οδών Αγησιλάου & Κυρίλλου Ωλένης).

«Κάποτε η συγκεκριμένη περιοχή της πόλης ήταν αυτό που λέγαμε… in! Εκείνα τα χρόνια υπήρχε και το πολύ γνωστό piano bar “Οδός Πέλοπος”. Το δικό μου μαγαζί διέθετε τέλειο εξοπλισμό παραγωγής κρασιού και μαζί με τα εδέσματα που προσφέραμε ήταν καθημερινά γεμάτο. Από εκεί περνούσαν όλοι! Διευθυντές, επιχειρηματίες, καλλιτεχνικός κόσμος, εργάτες ακόμα και οι λίγο πιο… περιθωριακοί! Στηνόντουσαν γλέντια επί τόπου και οι παρέες έσμιγαν με κοινό στόχο να περάσουν όμορφα! Θαρρώ ότι ήταν αν όχι το καλύτερο ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ζωής μου εκείνη η περίοδος!».

Από το 1992 και μετά ο Νίκος καταπιάνεται –αρχικά- με την οικοδομή (σ.σ. ο σεισμός του `93 αύξησε την δουλειά στο συγκεκριμένο τομέα) και μερικά χρόνια αργότερα κι αφού είχε το… know how, έγινε σερβιτόρος στα ρεστοράν «Ροτόντα» στον Πύργο και  «Λυρής» στον Άγιο Ανδρέα.

Παράλληλα και στα μέσα της δεκαετίας του `90 έρχεται σε επαφή με την Θεατρική Ομάδα του Πύργου βάφοντας τα σκηνικά και ερμηνεύοντας έναν μικρό ρόλο στο πρώτο έργο της ομάδας που ήταν η «Η Αρκούδα» του Τσέχοφ και η «Κόρη του Παντοπώλη» του Βλάχου. Από τότε, όπως λέει και ο ίδιος… «παραμένω εκεί. Έχω συμμετάσχει σε όλες τις παραστάσεις και το μόνο που αλλάζει είναι το πόστο που έχω κάθε φορά».

Η «σχέση» του με το ιστορικό θέατρο «Απόλλων» το 1997 «σκοντάφτει» στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους που ξεκινά εκείνη τη χρονιά την παρουσία του στα Πολιτιστικά δρώμενα της περιοχής για να φτάσει μέχρι και σήμερα να έχει γίνει πια θεσμός ξεπερνώντας τα σύνορα όχι μόνο του νομού Ηλείας αλλά και της Ελλάδας.

«Υπάρχουν φορές που μπερδεύομαι κι αντί να πάρω το δρόμο για το σπίτι μου πηγαίνω προς το θέατρο! Έχω ζήσει πάρα πολλά μέσα στο χώρο του και το νιώθω σαν να είναι κάτι δικό μου!»… τονίζει για το θέατρο «Απόλλων» συμπληρώνοντας ότι… «έχω κοιμηθεί εκεί πάρα πολλά βράδια αφού η κούραση για να φτιάξω ένα σκηνικό ή να προστατέψω τον εξοπλισμό αλλά και γενικότερα το χώρο, με ξεπερνούσε».

Η γενικότερη άποψη του για το Φεστιβάλ;… «Θεωρώ πως το Φεστιβάλ αποτελεί μοναδική πολιτιστική κληρονομιά για τον Πύργο και την Ηλεία. Είναι από τα πιο σημαντικά στο είδος του σε όλο τον κόσμο, όμως δυστυχώς δεν το αντιμετωπίζουμε ως τέτοιο. Είμαι σίγουρος πως αν ο θεσμός αγκαλιαστεί ακόμα περισσότερο από φορείς αλλά και τους πολίτες θα μπορούσε να αποτελέσει αιτία ανάπτυξης της περιοχής μας. Με αύξηση των επισκεπτών, ιδίως από το εξωτερικό, και μια μόνιμη στέγη που θα λειτουργούσε ως κέντρο νεανικής οπτικοακουστικής δημιουργίας καθ` όλη τη διάρκεια του χρόνου πιστεύω ότι θα μπορούσε ν` αλλάξει προς το καλύτερο το χαρακτήρα και τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η περιοχή μας»… δηλώνει με σιγουριά.

Πέρα από το Φεστιβάλ ο Νίκος συνεχίζει να συμμετέχει στη διοργάνωση εκδηλώσεων Πολιτιστικού περιεχομένου εντός και εκτός νομού έχοντας πάντα σαν βάση του τον Πύργο όπου ζει με την σύζυγο του –Γαλλικής υπηκοότητας- Κριστίν Μπουργκουγκνιόν. Και οι δυο τους καμαρώνουν την κόρη τους Αιμηλία, απόφοιτη του τμήματος Ξένων Γλωσσών του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα με πρακτική στο Στρασβούργο, που εργάζεται σε ιδιωτική εταιρεία στην Γαλλία.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

2) Η… ιστορική ταβέρνα «Ο Σακκούλης» που λειτούργησε από το 1982 έως το 1992… «Στηνόντουσαν γλέντια επί τόπου και οι παρέες έσμιγαν με κοινό στόχο να περάσουν όμορφα! Θαρρώ ότι ήταν αν όχι το καλύτερο ένα από τα καλύτερα κομμάτια της ζωής μου εκείνη η περίοδος!»… σχολιάζει με νοσταλγία ο Νίκος.

3) Ο Νίκος Σακκούλης εν μέσω συζύγου Κριστίον (δεξιά) και πεθεράς Ζινέτ.

4) Με την κόρη του Αιμηλία στον 1^ο του ρόλο με την Θεατρική Ομάδα Πύργου.

5) Εν έτει 2000… ο Νίκος σκαρφαλωμένος στο θέατρο «Απόλλων» για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους.

6) Τα τελευταία 24ωρα οι προετοιμασίες για το Φεστιβάλ ήταν –όπως κάθε χρόνο λίγο πριν την έναρξή του- ιδιαίτερα έντονες… σε ανάλογους ρυθμούς κινήθηκε και ο Νίκος!

7) Ο Νίκος Σακκούλης σε εφηβική ηλικία σε κοινωνική εκδήλωση στον Πύργο.

8-9 (κοινή λεζάντα και για τις 2 φωτο): Με τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας Πύργου που συμμετείχαν στην παράσταση «Ο Βασιλικός» του Αντώνιου Μάτεση… στη συγκεκριμένη παράσταση ο Νίκος είχε τον ερμηνεύσει το ρόλο του Κοσμά.

10) Με τον οργανωτικό υπεύθυνο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χρήστο Κωνσταντόπουλο.