Το στίγμα της εβδομάδας…

Είναι κάποιες μέρες που μας δίνουν την… ευκαιρία να ανακαλύψουμε μέσα μας άμυνες που δεν φανταζόμασταν ότι είχαμε. Καθημερινά ακούμε για αρρώστια και θάνατο. Ειδικά τους τελευταίους μήνες ήρθαμε πιο κοντά στον θάνατο. Βίαια, αναπάντεχα, απροετοίμαστα. Ο θάνατος τώρα μας αφορά. Δεν συμβαίνει στη Συρία ή στην Κίνα, συμβαίνει εδώ στη γειτονιά μας.

Συμβαίνει μέσα στο σπίτι μας και συμβαίνει με την πιο άγρια μορφή του. Η ειρωνεία; Η ανατροπή μιας τάξης πραγμάτων που καθόριζε τη ζωή μας: «Ό,τι δεν συμβαίνει σπίτι μου, είναι σαν να μην υπάρχει». Πιο ευάλωτοι υπό μια έννοια είναι όσοι μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν με την αίσθηση μιας παντοδυναμίας. Πως το είπε ο Ελύτης στον «Μικρό ναυτίλο; «Οι φανταστικές αλήθειες φθείρονται πολύ πιο δύσκολα…». Ένας στίχος που συμπυκνώνει μοναδικά τη σκοτεινή αυτή περίοδο…

*****

Δεν ξέρω αν πρόκειται για αφύπνιση. Η ιστορία έχει αποδείξει πως οι βίαιες αφυπνίσεις, κρατούν συνήθως λίγο, όσο και οι έκτακτες συνθήκες που τις δημιούργησαν. Βέβαια υπάρχει πάντα η δυνατότητα, το ισχυρό σοκ να αφήσει το αποτύπωμα μιας άλλης θεώρησης της ζωής. Μιας ανατροπής στις ιεραρχήσεις μας. Να γεννήσει ερωτήματα για το αυτονόητο των πραγμάτων.

Για το τι είναι ουσιώδες ώστε να το κρατήσουμε μέσα στην καρδιά μας. τι είναι επουσιώδες ώστε το πετάξουμε στα αζήτητα της ψυχής μας. Η γειτνίαση με τον θάνατο μας κάνει σοφότερους. Οι Έλληνες, έγραψε ο Εμπειρίκος, ήταν οι πρώτοι που έκαναν «τον φόβο του θανάτου, οίστρο της ζωής».

*****

Δεν ξέρω αν μετά την πανδημία ο κόσμος μας θα είναι εντελώς διαφορετικός. Είναι όλα ανοιχτά για το καλύτερο και για το χειρότερο. Φύσει αισιόδοξη, στοιχηματίζω στο καλύτερο. Λέω λοιπόν ότι μετά την πανδημία θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Δεν ξέρω καν αν και πόσο το πιστεύω, επιθυμώ όμως να στοιχηματίσω σε αυτό. Από μικρή προσπαθούσα να περάσω στον εαυτό μου μια στάση ζωής που καλοδεχόταν τη… ζωή. Όσο κι δυσοίωνα και δύσκολα ήταν τα πράγματα.

Να στοιχηματίζω στο καλό ακόμα και ενάντια σε κάθε πρόβλεψη. Να λέω ότι το καλό θα κερδίσει. Σαν το στοίχημα του Πασκάλ: Αν κερδίσω, τα κερδίζω όλα. Αν χάσω, τι είχα, τι έχασα; Φύσει αισιόδοξη θα τελειώσω με μια αισιόδοξη προτροπή.

«Θα πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο», όπως λέει ο Καμύ στο τέλος του ομώνυμου έργου του.