Το Στίγμα της εβδομάδας

Share

«Αν έστω και ένα παιδί σε κάποια άκρη του κόσμου πεθαίνει από την πείνα ή από τον πόλεμο, τότε ο πολιτισμός μας έχει αποτύχει οικτρά» Νίκος Καζαντζάκης Ήταν 20 Νοεμβρίου (σαν σήμερα ) του 1989 όταν τα μέλη του ΟΗΕ υπέγραψαν τη Διακήρυξη για τα δικαιώματα του παιδιού. Μια Διακήρυξη για κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Κάποτε τέτοια μέρα ο νους όλων έτρεχε σε τριτοκοσμικές χώρες εκεί όπου τα παιδιά ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης.

Όσο περνούν τα χρόνια δεν χρειάζεται κανείς να «ταξιδέψει» τόσα χιλιόμετρα. 33 χρόνια μετά θα έπρεπε να έχουμε καταφέρει να κάνουμε πράξη αυτή τη Διακήρυξη. Να μην ακούμε καθημερινά για παιδιά που κακοποιούνται ή που γίνονται θύματα εκμετάλλευσης 33 χρόνια μετά μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε πως έχουμε αποτύχει. Μπορεί στα χαρτιά να κατοχυρώθηκε η προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών αλλά … …η καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών συνεχίζεται καθημερινά και αφορά όλους μας! Ναι, είναι γεγονός. Αποτύχαμε. Αποτύχαμε ως κοινωνία και ως ανθρωπότητα.

Ημέρα των δικαιωμάτων του Παιδιού σήμερα. Δεν πρόκειται για μία γιορτή, αφού τα παιδιά πρέπει να γιορτάζουν κάθε μέρα, αλλά για μία ημέρα απολογισμού και υπενθύμισης. Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες παιδιών που υποφέρουν είτε από φτώχεια είτε από αρρώστιες. Παιδιών που είναι θύματα εκμετάλλευσης. Κακοποιημένων παιδιών. Εικόνες παιδιών παραμελημένων να περιπλανιούνται στους δρόμους. Με στοιχειώνουν εικόνες παιδιών ταλαιπωρημένων σε κάποιο καταφύγιο. Παιδιών σε κίνδυνο. Και κάποιων άλλων παιδιών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να γίνουν προσφυγάκια και να ζήσουν σε κάποιο στρατόπεδο. Πολλά από αυτά ορφανά και ασυνόδευτα. Παιδιών που έχουν ξεχάσει να χαμογελούν. Κι όταν τα παιδιά χάνουν το χαμόγελο και την ελπίδα τους, τότε αποτύχαμε ως ανθρωπότητα. Κι ακόμα εικόνες άψυχων παιδιών. Παιδιών χωρίς δικαιώματα… Παιδιών χωρίς παιδική ηλικία.

Πόσο επίκαιροι μοιάζουν οι στίχοι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, που μελοποίησε ο Θεοδωράκη και τραγούδησε ο Παύλος Σιδηρόπουλος 10 χρόνια πριν την υπογραφή της Διακήρυξης του ΟΗΕ , κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου. «Υπερασπίσου το παιδί, έχε το νου σου στο παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα» Υπερασπίσου το λοιπόν.