To στίγμα της εβδομάδας

Όταν το μενού στο σπίτι είναι αρακάς το ουζάκι κάτι περισσότερο από αυτονόητo για τα αγόρια της οικογένειας (άσχετα αν κάποιοι δεν πίνουν το ουζάκι αλλά ρίχνονται στις ποικιλίες). Προχθές σνόμπαρα και ’γω τον αρακά μου και κατέληξα στο «ουζερί».

Ο ιδιοκτήτης, ένα χρυσό παιδί πιάνει θέση στο τραπέζι. Λίγη πολιτική κουβεντούλα (είναι κι επίκαιρη βλέπεις), λίγα σχόλια για την επικαιρότητα και καταλήγουμε στο γνωστό θέμα: το οικονομικό. «Αλήθεια τι είναι αυτό που γίνεται με τις τράπεζες; Δεν πιστεύω να έχουμε κάνα νέο Capital Control; Αν ξαναγίνει αυτό εγώ ή θα πάρω τα βουνά και θα ζω με χόρτα και κυνήγι ή θα πάω στη Σπιάντζα και θα το ρίξω στο ψάρεμα. Άλλη προσπάθεια να κρατήσω μαγαζί δεν κάνω». Προχωρημένο το σενάριο, αλλά δείχνει την εικόνα που επικρατεί στη αγορά. Η αβεβαιότητα συνεχίζεται…

Βέβαια, θα μου πεις ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται, οπότε οι χρεοκοπημένοι Έλληνες, που ζούμε στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, μπορούμε να δούμε ψύχραιμα και ώριμα αυτή τη νέα χρεοκοπία και να δώσουμε και τα … φώτα μας στους νεόκοπους χρεοκοπημένους, σε άλλες χώρες, που δεν έχουν την δική μας εμπειρία. Τι άλλο μπορεί να μας συμβεί; Να περάσουν κι άλλα μνημόνια; Να περάσει η δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο; Να ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα; Να διαλυθούν οι υποδομές της χώρας; Μα εδώ αυτά έχουν γίνει ήδη. Πάντα …πρωτοπόροι οι Έλληνες.

Πάντα μπροστά από τους άλλους. **** Το κλίμα πάντως στην αγορά έχει χαλάσει, όχι πως ήταν ιδανικό, αλλά είναι αυτό που λέμε: «ήταν στραβό το κλήμα…». Μην βαυκαλιζόμαστε με τα όσα καθησυχαστικά μας σερβίρουν. Μια τραπεζική κρίση που έχει χρεοκοπίες και αναγκαστικούς «γάμους» είναι προφανές ότι προκαλεί παγκόσμια αναταραχή και επηρεάζει τις παραμέτρους της πραγματικής οικονομίας. Αν και οι απόψεις διίστανται, οι Έλληνες έχουν κάθε λόγο να παρακολουθούν με προσοχή τα τεκταινόμενα, καθώς η τραπεζική κρίση που ξεκίνησε στις ΗΠΑ οδήγησε και στη χρεοκοπία της Ελλάδας το 2009-2010. Σαν deja vu μου μοιάζει.