Τζένιφερ Λόπεζ: «Από μικρή ήθελα να μεταμορφωθώ σε θεά Αφροδίτη»

Για αρκετούς είναι μια μέτρια ηθοποιός με τα πληθωρικά προσόντα μιας κλασικής Λατίνας. Εχουν όμως δίκιο; Για την Τζένιφερ, που έχει κερδίσει δύο φορές Χρυσό Βατόμουρο (ως Χειρότερη Ηθοποιός), αυτά τα βραβεία δεν είναι ικανά να σβήσουν τη μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα (ναι, συνέβη και αυτό) για την ερμηνεία της στην ταινία «Selena». Σε όσους αμφισβητούν τη φωνή της να θυμίσουμε ότι με το πρώτο της κιόλας άλμπουμ είχε αποσπάσει δύο υποψηφιότητες για Grammy, ενώ στη συνέχεια έλαβε δεκάδες άλλα παγκοσμίως. Πριν από έναν χρόνο μάλιστα τιμήθηκε με το βραβείο της AmFAR για το ανθρωπιστικό της έργο σε συνεργασία με τη UNICEF. Πώς λοιπόν να μην αισθάνεται τυχερή και ευλογημένη με αυτά που της συμβαίνουν στη ζωή; 

 
– Γιατί επιλέξατε να παίξετε σε μια ανεξάρτητη παραγωγή που κανονικά όλο της το budget δεν ήταν ικανό να ικανοποιήσει ούτε το 1/3 της μέσης αμοιβής σας; Οταν πήρα το σενάριο στα χέρια μου ήξερα ότι αυτή την ταινία θα την έκανα με όποιο κόστος. Το πίστεψα τόσο πολύ που αποφάσισα να έχω συνολική εμπλοκή σε όλα τα στάδια παραγωγής.




 – Για ένα σενάριο που σας αρέσει, λοιπόν, δεν έχετε κασέ. 
Ακριβώς. Βρίσκομαι σε αυτό το σημείο στη ζωή και την καριέρα μου που θέλω να δοκιμάζω πράγματα που με εξελίσσουν. Στο «Αγόρι της διπλανής πόρτας» έμαθα ότι η εφευρετικότητα, η έμπνευση και οι σωστές κατευθύνσεις μπορούν να κάνουν και την πιο φτηνή παραγωγή να δείχνει αξιοζήλευτη. 




 – Στην ταινία υποδύεστε μια πρόσφατα χωρισμένη φιλόλογο που διδάσκει Ομηρο. Να σας ρωτήσω αν ο Ομηρος ή κάποιοι άλλοι ποιητές ήταν για σας πηγή έμπνευσης στη διάρκεια της έρευνάς σας;
 Είναι τόσο παράξενο που με ρωτάς. Από παιδί είχα εμμονή με τη μυθολογία.




 – Αλήθεια; Ναι, μικρή ήθελα πολύ να μεταμορφωθώ στην Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα. Μου άρεσαν πάρα πολύ όλες αυτές οι ίντριγκες της (ελληνικής) μυθολογίας. Με έκαναν να θέλω να υποδύομαι ρόλους. Πάντα λοιπόν μου έδιναν έμπνευση οι μύθοι και ίσως γι’ αυτό χάρηκα τόσο πολύ που είχαμε την «Ιλιάδα» του Ομήρου ως αναφορά στην ταινία μας. Μάλιστα αυτό το βιβλίο γίνεται η αφορμή ώστε η ηρωίδα μου να ερωτευτεί τον νεαρό της διπλανής πόρτας.



 Εκείνος επιθυμεί να γίνει ο ήρωάς μου, θέλει να τα δώσει όλα. Θέλει να μου δείξει τη δύναμή του και ότι θα έφτανε πραγματικά στα άκρα για να με κερδίσει. Ολα αυτά έδειχναν πραγματικά ιδανικά όσο υπήρχε ακόμα το ρομάντζο, αργότερα όμως αυτό το ενδιαφέρον μεταμορφώνεται σε εμμονή και το πάθος γίνεται τρόμος. 




 – Θα μας πείτε και ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα σας; 
Φυσικά και όχι. (γελάει) 

 – Υπάρχει ένας αναχρονισμός που μου έκανε μεγάλη εντύπωση: είναι αδύνατον ο ήρωας να έδωσε στην ηρωίδα σας την πρώτη έκδοση της «Ιλιάδας» για δώρο. Το ξέρω. Εννοούσαμε την πρώτη αγγλική μετάφραση. Ζητώ συγγνώμη για τη σύγχυση που ίσως προκαλέσει στο ελληνικό κοινό. 



– Ηταν δύσκολο να είστε ευάλωτη αλλά και σέξι την ίδια στιγμή; Λυπάμαι που θα το πω, αλλά το ευάλωτο με το σέξι είναι αντίθετες έννοιες… Εχεις δίκιο, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σέξι το να είσαι ευάλωτη. Αυτό το υποστηρίζω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Επίσης πιστεύω ότι χρειάζεται φροντίδα. Η ηρωίδα μου είναι σαν ένα λουλούδι που μαραίνεται, είναι ευάλωτο και έχει ανάγκη από κάποια αλλαγή. Σε όλους μας δεν συμβαίνει αυτό; Ο ήρωας της ταινίας, από την άλλη, θέλει να την κάνει να αισθανθεί καλύτερα για τον εαυτό της. 



 – Πώς μπορεί ένας άντρας να βοηθήσει μια γυναίκα να αισθανθεί καλύτερα με τον εαυτό της; Αυτό συμβαίνει εύκολα όταν σου θυμίζουν ότι είσαι μια ποθητή γυναίκα. Εκείνη δείχνει να το έχει ξεχάσει εξαιτίας του άντρα της (σ.σ.: είναι σε διάσταση) και όλων όσα έχουν συμβεί νωρίτερα. Με καταλαβαίνεις! (γελάει)



 – Στην ταινία καταλαβαίνουμε ότι έχετε υποστεί bullying από το «Αγόρι της διπλανής πόρτας». Στην καθημερινή σας ζωή πάντως εσείς οι καλλιτέχνες έχετε υποστεί πολλές φορές άλλου τύπου bullying. Επιβεβαιώνετε ότι έχετε υποστεί τέτοιου τύπου κακοποίηση; -Ναι, ισχύει…




 -Θα θέλατε να μου εξηγήσετε; Εχω δύο μικρά παιδιά, τα διδυμάκια μου, που πλησιάζουν τα έξι, και καθημερινά φοβάμαι μη γίνουν στόχος νταήδων. Στην αρχή προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι πρέπει να το αποφεύγουν, ήθελα να μπορούν να μου μιλήσουν αν συμβεί κάτι αντίστοιχο σε αυτούς. Τώρα είμαι περισσότερο πραγματίστρια και προσπαθώ κυρίως να τους μάθω τη σημασία του να μη γίνουν ποτέ τους νταήδες. Αν δεν είχα τα παιδιά μου, νομίζω πως δεν θα με απασχολούσε καθόλου αυτό το θέμα πια. 

– Οταν ο Τύπος δεν αναφέρεται με κολακευτικά λόγια σε εσάς και γίνεται παρεμβατικός στην ιδιωτική σας ζωή, είναι κι αυτό ένα είδος bullying; 
Φυσικά…

– Πώς το αντιμετωπίζετε; Στην αρχή με στενοχωρούσε πολύ και τα έπαιρνα όλα προσωπικά, αλλά τώρα πια με απασχολεί λιγότερο από ό,τι παλιότερα. Προσπαθώ να μη δίνω αφορμές. Εχω συνηθίσει, όμως, τις επιθέσεις στο πρόσωπό μου. Το μόνο που εξακολουθεί να με εξαγριώνει είναι όταν χρησιμοποιούν τα παιδιά μου. 




 – Φέτος καταθέσατε ένα μεγάλο μέρος των προσωπικών σας εμπειριών σε ένα ντοκιμαντέρ του HBO (με τίτλο «Jennifer Lopez: Dance Again»). Εκεί κλαίτε, γελάτε, μιλάτε για την αποτυχία στον γάμο σας (με τον Μαρκ Αντονι)… Η αλήθεια είναι ότι εκτεθήκατε πάρα πολύ… Είναι αλήθεια…



 – Θα μου επιτρέψετε όμως να ρωτήσω αν άτομα σαν εσάς με πολύπλευρο ταλέντο (μουσική, χορό, τραγούδι, υποκριτική, κριτικός σε talent show κ.λπ.) και μεγάλη έκθεση στα ΜΜΕ είναι δυνατό να είναι αληθινά στο κοινό που σας αγαπάει και σας υποστηρίζει; 
Η ειλικρίνεια για μένα είναι ένα είδος ευθύνης. Δεν με φοβίζει να εκθέτω τις εμπειρίες μου και τα μαθήματα που πήρα από κάποια στραβοπατήματα που ίσως έκανα μέσω της τέχνης. Τώρα, για τις πολύ προσωπικές ιστορίες που αφορούν μόνο εμένα και τους κοντινούς μου ανθρώπους, αυτές της προσωπικής μου ζωής, θέλω να τις κρατώ όσο το δυνατόν λιγότερο εκτεθειμένες. Τα μαθήματα όμως που με έκαναν αυτή που είμαι σήμερα, αυτά που μου έμαθαν να είμαι αυτή που είμαι σήμερα, αυτά θέλω να τα μοιράζομαι…

 – Τι είδους μαθήματα; Να ζεις, να αγαπάς, να χορεύεις. Αυτά είναι στοιχεία που δίνουν μεγάλη αξία στο ποια είμαι σήμερα – είναι ο τρόπος μου να εκφράζομαι. Το αισθάνομαι ως ευθύνη πλέον από τη στιγμή που είναι το εκφραστικό μέσο που εκθέτω και μέσα από αυτό αναγνωρίστηκα. Ξέρω ότι αυτά ακριβώς έκαναν το κοινό να αισθάνεται οικεία μαζί μου και αυτό με κάνει πολύ-πολύ χαρούμενη.

 – Είχατε έρθει στην Ελλάδα πριν από λίγα χρόνια. Τι σας έμεινε από εκείνη την επίσκεψη; Από την Ελλάδα; Ω Θεέ μου, πάει καιρός από τότε. 

 – Είναι αλήθεια… Λατρεύω την Ελλάδα και θέλω να έρθω διακοπές. Νομίζω πως αυτό είναι το νέο μου μεγάλο όνειρο…
– Σας εύχομαι να το κάνετε πραγματικότητα. Θα το κάνω. Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση που είχαμε. 

Πηγή: protothema.gr