Ηλεία

Βάλμη Πηνείας: Το χωριό που ξαναγεννήθηκε από τα συντρίμμια…

Ακούστε το άρθρο

Το έτος 2007 κάηκε, το 2008 καταστράφηκε από το σεισμό… η ‘μαύρη διετία’ για το χωριό Βάλμη του δήμου Πηνείας που έχει μείνει χαραγμένη για πάντα στις μνήμες των κατοίκων.

Το χωριό θεωρείται συνοικισμός της Τοπικής Κοινότητας Αγραπιδοχωρίου και βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με τον νομό Αχαΐας.

Απομακρυσμένο από την έδρα του δήμου Ήλιδας, την Αμαλιάδα, αλλά και από την έδρα του πρώην δήμου Πηνείας, το Σιμόπουλο, το χωριό βίωσε τον απόλυτο εφιάλτη το 2007 και το 2008.

Οι κάτοικοι το 2007 βρέθηκαν στο επίκεντρο των εφιαλτικών πυρκαγιών, πάλεψαν με τις φλόγες, έχασαν περιουσίες αλλά έμειναν όρθιοι.

Έχασαν τα πάντα

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι τους επεφύλασσε το έτος 2008… Η 8η Ιουνίου έχει γραφτεί με μελανά γράμματα στην ιστορία της Βάλμης. Το χωριό ισοπεδώθηκε από τον ισχυρό σεισμό που έπληξε την περιοχή. Μόλις έξι σπίτια στάθηκαν όρθια και οι κάτοικοι έχασαν τα πάντα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Το χωριό μετατράπηκε σε μία μάζα από συντρίμμια, ακόμη και ο ιερός ναός του Αγίου Γεωργίου καταστράφηκε ολοσχερώς.

Ωστόσο, οι κάτοικοι δεν το έβαλαν κάτω… Οι δυσκολίες τους πείσμωσαν ακόμη περισσότερο, οπλίστηκαν με δύναμη και κουράγιο και κατάφεραν να φτιάξουν το χωριό τους από την αρχή.

Σήμερα, τίποτα δεν θυμίζει εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Το χωριό ανοικοδομήθηκε, βέβαια υπάρχουν και κάποιοι κάτοικοι που προσπαθούν ακόμη αφού οι καιροί είναι δύσκολοι.

 

Τώρα ερημώνει…

Και μπορεί το χωριό να ξαναστάθηκε στα πόδια του, μπορεί να τα κατάφερε με τις φωτιές και τον σεισμό, δεν δείχνει ωστόσο να τα καταφέρνει με την εγκατάλειψη, από όλες τις πλευρές.

Ούτε 100 κάτοικοι δεν έχουν απομείνει στο χωριό, οι νέοι το εγκαταλείπουν αφού δεν υπάρχει προοπτική και κίνητρα για να μείνει κάποιος στην περιοχή και οι ηλικιωμένοι που μένουν πίσω βλέπουν την Βάλμη να αργοσβήνει…

Το δημοτικό σχολείο έχει κλείσει από το έτος 2002, τα λίγα παιδιά του χωριού πηγαίνουν σχολείο στο Σιμόπουλο, οι αποστάσεις είναι μεγάλες για να μετακινηθεί κάποιος, ενώ τα καλοκαίρια που το επισκέπτονται κάποιοι ετεροδημότες, οι νεότεροι εξ αυτών διαμαρτύρονται για την έλλειψη ineternt στην περιοχή.

Οι κάτοικοι που ζουν πλέον στην Βάλμη ζητούν στήριξη από την πολιτεία. Στήριξη όχι μόνο για το δικό τους χωριό, αλλά για όλα τα χωριά της χώρας, τα οποία κινδυνεύουν να σβήσουν από το χάρτη…

Δημήτρης Αλεξανδρόπουλος  (πρώην πρόεδρος Αγραπιδοχωρίου)

«Στην Βάλμη ζουν σήμερα περίπου 100 άτομα. Τα νέα παιδιά έχουν φύγει, εξωτερικό, Αθήνα, γιατί εδώ δεν υπάρχουν δουλειές. Μερικοί κάτοικοι έχουν πρόβατα και οι υπόλοιποι είναι συνταξιούχοι. Μόνο εγώ είχα καλλιέργειες αλλά σταμάτησα φέτος γιατί δεν αποδίδουν τίποτα. Τα 21 παιδιά που μένουν στο χωριό πηγαίνουν σχολείο στο Σιμόπουλο, είναι λίγο δύσκολη η καθημερινότητα αλλά τα καταφέρνουμε. Χτυπηθήκαμε από φωτιές και σεισμό. Από το σεισμό είχαν απομείνει μόνο έξι σπίτια, ήταν η καταστροφή του χωριού. Μετά τα έφτιαξαν οι άνθρωποι, υποφέραμε αλλά αντέξαμε. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει κίνητρο για να μείνει κάποιος».

Αριστείδης Μητρόπουλος

«Τα περισσότερα χρόνια ζω εδώ. Η ζωή είναι χάλια εδώ, η αγροτιά έχει πεθάνει και έτσι την περνάμε. Οι περισσότεροι νέοι έχουν φύγει για έξω. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ και εγώ εάν δεν είχα αυτή την ηλικία θα είχα φύγει από το χωριό. Είμαστε μακριά από την Αμαλιάδα. Τα χωριά σβήνουν, εάν δεν έχει εισόδημα το χωριό θα σβήσει».

Κωνσταντίνα Μητροπούλου  (78 ετών)

«Όταν παντρεύτηκα ήρθα εδώ. Είμαι 78 ετών και  για εμένα που είμαι γριά είναι καλή η ζωή στο χωριό, για τους νέους δεν είναι. Θέλουν την βόλτα τους, τον καφέ τους. Οι νέοι φεύγουν, δεν υπάρχουν νέοι έχουν φύγει από το χωριό. Θέλουν να πάνε να ζήσουν καλά και να έχουν δουλειές. Εμείς έχουμε περάσει πολλά με τον σεισμό και τις φωτιές, αλλά το ξαναφτιάξαμε το χωριό. Αντέξαμε, κάτσαμε σε σκηνές, λυόμενα αλλά αντέξαμε και το ξαναφτιάξαμε. Η ζωή συνεχίζεται».

Κωνσταντίνα Παπαδοπούλου

«38 χρόνια ζω στο χωριό. Τα πράγματα είναι δύσκολα, δύσκολα τα περνάμε, δεν μπορούμε να πάρουμε ένα γαριδάκι στα εγγόνια μας. Εδώ υπάρχει μόνο ένα καφενείο, τίποτα άλλο. Πρέπει να πάμε στο Λάττα ή στο Σιμόπουλο ή στην Αμαλιάδα. Οι νέοι φεύγουν, έχουν μείνει λίγοι εδώ, με τα ζώα μας. Το χωριό θα ερημώσει, οι νέοι δεν μπορούν να καθίσουν εδώ δεν υπάρχουν δουλειές. Εμείς περάσαμε πολύ δύσκολα και με φωτιές και σεισμό, αφού δεν μπορούμε ακόμα να φτιάξουμε το σπίτι μας. Έχουν φύγει πολλοί νέοι από το χωριό».

Μιχάλης Αλεξανδρόπουλος

«Έχω επιστρέψει εδώ και δέκα χρόνια στο χωριό, έφτιαξα το σπίτι. Ήταν επιλογή μου να επιστρέψω. Το παλεύουμε. Εδώ στο χωριό μπορείς να βρεις άλλα πράγματα, στην πόλη βρίσκεις άλλα πράγματα. Μας προβληματίζει που φεύγουν οι νέοι αλλά και τι να κάνουν στο χωριό;».

Όλη η επικαιρότητα