Η Βίλα Λυμπερόπουλου χτίστηκε το 1898 και πήρε το όνομά της από τον Πατρινό αρχιμανδρίτη και θεολόγο Αθανάσιο Λυμπερόπουλο που ήταν γόνος εύπορης οικογένειας. Μετά τον θάνατό του, το 1937 η περιουσία του, μεταξύ της οποίας και η βίλα, κληροδοτήθηκε στο ίδρυμα «Άρτος Ζωής» με έδρα την Αθήνα.
Για την έπαυλη Λυμπερόπουλου έχουν ακουστεί πολλές ιστορίες, άλλες φανταστικές, με δόσεις μεταφυσικής και άλλες αληθινές που στηρίζονται σε ιστορικά στοιχεία. Η ετοιμόρροπη -πλέον- βίλα αποτελεί έναν αστικό μύθο για την αχαϊκή πρωτεύουσα.
Κατά την περίοδο της Κατοχής, πάνω από 200 άτομα, κυρίως νεαρής ηλικίας, φυλακίστηκαν εκεί, ενώ πολλοί από αυτούς εκτελέστηκαν. Κανείς από τους φυλακισμένους δεν κατάφερε να δραπετεύσει από την φυλακή του ναζιστικού καθεστώτος.
Μάλιστα, εκείνη την περίοδο βρέθηκε κρατούμενος εκεί και ο δημοφιλής ηθοποιός Νίκος Ξανθόπουλος, η οικογένεια του οποίου έμενε στα Αραχωβίτικα.
Η έπαυλη Λυμπερόπουλου πήρε έτσι το όνομα «Βίλα 13», λόγω των φρικιαστικών ιστοριών που έχουν ακουστεί και των βίαιων γεγονότων που έλαβαν χώρα εκεί μέσα.
Στο οικόπεδο δίπλα από την βίλα βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1943 εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς 63 νέοι, στο διπλανό κτήμα Μουρτζούχου.
Το 1990 το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάτρας αποφάσισε την τροποποίηση του Σχεδίου Πόλεως και τον χαρακτηρισμό του κληροδοτήματος Λυμπερόπουλου ως κοινόχρηστου Πάρκου Εθνικής Αντίστασης, με διατήρηση των δυο κτισμάτων που υπάρχουν, της βίλας και του μικρού ιερού ναού της Αγ. Μαρίνης.
Ωστόσο, καμία ενέργεια για την αξιοποίησή του δεν έχει γίνει με την «αιματοβαμμένη» βίλα να στέκει έρημη προκαλώντας δέος στους περαστικούς.
Πηγές: bovary.gr / Kostas Gertzos